معایب استفاده از ارز فیات

اصطلاح ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) به شکل مجازی یک ارز فیات اشاره میکند. پول فیات اصطلاحی است که به ارز صادر شده توسط دولت یک کشور اشاره دارد. درباره مزایا و معایب و روش عملکرد ارز دیجیتال ملی در سلام دنیا بیاموزید.

آیا دلار بایننس جایگزین مناسبی برای تتر است؟

استیبل کوین‌ها رمز ارزهایی هستند که قیمت آن‌ها به یک پول فیات گره خورده است. تتر (USDT)، یو اس دی سی (USDC) و بایننس یو اس دی (BUSD)، سه استیبل کوین محبوب بازار هستند. این نوع ارزهای دیجیتال بدون محدودیت‌های بانکداری سنتی، قابلیت ارسال سریع، کم‌هزینه و امن پول را برای کاربران فراهم کرده‌اند. اما کدام یک از این ارزهای باثبات بهترند؟ آیا دلار بایننس یا همان بی یو اس دی را می‌توان جایگزین مناسبی برای تتر دانست؟

استیبل کوین چیست؟

استیبل کوین نوعی رمز ارز دارای پشتوانه یک دارایی در دنیای واقعی است که ارزش آن به یک کلاس دارایی نظیر طلا یا پول فیات گره خورده است. استیبل کوین‌ها در واقع ارزهای دیجیتال باثبات هستند که غالبا از آن‌ها برای اهداف سودآوری استفاده نمی‌شود.

با اینکه دارایی‌های کریپتویی محبوب مانند بیت کوین معایب استفاده از ارز فیات به‌خاطر عدم نیاز به یک واحد مرکزی سودمندند، اما به دلیل نوسانات بالا امکان استفاده از آن‌ها برای فعالیت‌های روزمره دنیای واقعی وجود ندارد. به همین خاطر، استیبل کوین‌ها با اتصال ارزش خود به یک دارایی باثبات دیگر، این مشکل را رفع کرده‌اند. علاوه بر این، صادرکننده استیبل کوین مربوطه ذخیره پشتوانه آن رمز ارز را در خزانه خود نگهداری می‌کند تا قابلیت بازخرید آن‌ها با پول فیات وجود داشته باشد.

اولین استیبل کوین بازار USDT بود که در سال 2014 توسط شرکت Tether عرضه شد. اکثر ارزهای باثبات امروزی نیز از مدل تتر تقلید کرده و در ازای هر دلار، یک واحد از توکن خود را صادر می‌کنند. از نظر تئوری، با فروش استیبل کوین‌هایی مانند تتر، قابلیت دریافت مجدد ارز اصلی یعنی دلار، به نسبت یک به یک برای کاربران وجود دارد. در ابتدا، به دلیل عدم دسترسی بسیاری از صرافی‌ها به خدمات بانکی، افراد برای خرید رمز ارزهایی همچون بیت کوین از ارزهای باثبات استفاده می‌کنند.

به همین خاطر، استیبل کوین‌ها راهی مطمئن‌تر با دسترسی 24/7 در سراسر جهان هستند و به یک کانال سنتی بانکی برای تبادل نیاز ندارند. علاوه بر این، زمان انتقال ارزش توسط این نوع ارزهای دیجیتال در مقایسه با حواله بانکی بسیار سریع‌تر است.

مقایسه ویژگی‌های دلار بایننس و تتر

با اینکه امروزه استیبل کوین‌های مختلفی در بازار عرضه شده‌اند، اما BUSD و USDT از محبوب‌ترین‌ها به‌شمار می‌روند که در این قسمت، به بررسی مزایا و معایب هر کدام می‌پردازیم.

تتر چیست؟

ارز دیجیتال تتر (USDT) استیبل کوینی است که ارزش آن با نرخ تبدیل 1:1 به دلار آمریکا گره خورده است. بنابراین، هر واحد تتر با یک واحد دلار برابری می‌کند. خریداران نیز می‌توانند همانند ارز فیات، از یو اس دی تی برای خرید و ترید استفاده کنند. این ارز باثبات توسط شرکت هنگ کنگی iFinex، شرکت مادر Tether و صرافی ارز دیجیتال Bitfinex صادر شده است.

از جمله کاربردهای تتر در مقایسه با دلار بایننس عبارتند از:

• ساده‌تر کردن انتقال ارز ملی
• ارائه نسخه‌ای باثبات‌تر نسبت به بیت کوین
• امکان بررسی وضعیت تراکنش

تتر سومین رمز ارز بزرگ بازار از نظر مارکت کپ است. با این وجود، زمزمه‌های عدم شفافیت این توکن نسبت به ذخایر پشتوانه آن تا کنون به گوش رسیده است. در سال 2019، این شرکت ادعا کرده بود که هر واحد USDT دارای یک واحد دلار آمریکا به‌عنوان پشتوانه است که در خزانه آن نگهداری می‌شود. اما در سال 2021، این شرکت به‌خاطر ادعای کذب توسط کمیسیون معاملات آتی کالا (CFTC) مبلغ 41 میلیون دلار جریمه شد.

تتر در می 2021 (اردیبهشت 1400) گزارش ممیزی‌های مربوط به خزانه نقد خود را در وبسایتش منتشر کرد، اما نکته شوکه‌کننده درباره این گزارشات این است که در آن زمان، تنها 2.9 درصد از خزانه این شرکت را پول نقد تشکیل داده بود. البته این رقم اکنون به 5 درصد افزایش یافته و این شرکت به صورت ماهانه گزارشات مربوطه را منتشر می‌کند.

با اینکه جنجال‌هایی در خصوص ثبات قیمت تتر روی 1 دلار و مقدار پشتوانه آن وجود داشته است، اما همچنان دلایل بیشتری برای استفاده از آن به‌جای ارزهای عادی وجود دارد.

بایننس دلار (BUSD) چیست؟

بایننس و پاکسوس (Paxos) رمز ارز بی یو اس دی را با 3 هدف مهم توسعه دادند: سرعت، انعطاف‌پذیری و دسترسی. به زبان ساده، بایننس یو اس دی یک استیبل کوین قانونی با پشتوانه فیات و ارزش یکسان با دلار آمریکاست. همانند تتر، در ازای خرید هر واحد دلار بایننس، یک واحد دلار آمریکا در خزانه نگهداری می‌شود. با نوسان قیمت دلار نیز قیمت ارز دیجیتال بایننس دلار(BUSD) نیز دچار کاهش یا افزایش می‌شود.

هولدرهای توکن بایننس دلار قادر به تبادل آن با دلار آمریکا و بالعکس هستند. علاوه بر این، BUSD روی 3 بلاک چین بایننس اسمارت چین، اتریوم و بایننس چین حضور دارد. بنابراین، دارندگان این رمز ارز می‌توانند به تبادل بی‌یو‌اس‌دی‌های خود روی این بلاک چین‌ها بپردازند. بایننس دلار همچنین برای اثبات نگهداری مقدار معادل توکن‌های صادرشده، دارای گواهی‌های ماهانه است.

تفاوت‌های بایننس دلار و تتر در یک نگاه

در جدول زیر، به مقایسه تفاوت‌های دو استیبل کوین BUSD و USDT می‌پردازیم:

تتر	بایننس دلار
بلاک چین	اتریوم، سولانا، تزوس، کوساما، الگورند، آوالانچ، ترون، پالیگان، ایاس، لیکوئید	اتریوم، بایننس چین، بایننس اسمارت چین
صادر کننده	Tether	Binance و Paxos
سال عرضه	2014	2019
نوع وثیقه	فیات	فیات
رتبه در بازار	3	6
ارز پایه	دلار آمریکا	دلار آمریکا

با اینکه تتر دارای مارکت کپ و حجم معامله بالاتری است، اما اکثر اقتصاددانان آن را بهترین گزینه نمی‌دانند. علت این امر، عدم شفافیت و ممیزی درست این رمز ارز باثبات است، اما BUSD شفافیت بیشتری دارد. اما اگر نقدینگی و حجم معامله بالاتر یکی از موارد مهم برای شماست، تتر گزینه بهتری است.

ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) چیست، مزایا و معایب آنها

اصطلاح ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) به شکل مجازی یک ارز فیات اشاره میکند. پول فیات اصطلاحی است که به ارز صادر شده توسط دولت یک کشور اشاره دارد. درباره مزایا و معایب و روش عملکرد ارز دیجیتال ملی در سلام دنیا بیاموزید.

ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) یک تراکنش الکترونیکی یا رمز دیجیتالی ارز رسمی یک کشور میباشد. ارز دیجیتال ملی، توسط مقامات پولی یا بانک مرکزی یک کشور صادر و تنظیم می شوند. درباره روش عملکرد ارز دیجیتال بانک مرکزی و فواید و معایب ارز دیجیتال ملی در این مقاله سلام دنیا برای شما مطالبی گردآوری کرده ایم. با ما همراه باشید.

ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) چیست؟

اصطلاح ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) به شکل مجازی یک ارز فیات اشاره میکند. CBDC یک تراکنش الکترونیکی یا رمز دیجیتالی ارز رسمی یک کشور میباشد. به همین ترتیب، این ارز توسط مقام و قدرت پولی کشور یا بانک مرکزی صادر و تنظیم می شود. به این ترتیب، آنها توسط پیمان، اعتماد و اعتبار کامل دولت صادر کننده حمایت می شوند. CBDC ها می‌توانند اجرای سیاست‌های پولی و مالی را ساده‌سازی کنند و با وارد کردن افراد غیربانکی به سیستم مالی، مشارکت مالی را در یک اقتصاد ارتقا دهد. از آنجا که آنها شکل متمرکز از ارز میباشند، ممکن است که حریم خصوصی شهروندان را از بین ببرند. CBDCها در مراحل مختلفی از توسعه در سرتاسر جهان میباشند.

نکات کلیدی رمز ارز ملی

• ارز دیجیتال بانک مرکزی شکل مجازی ارز فیات یک کشور میباشد.
• CBDC توسط مقامات پولی یا بانک مرکزی یک کشور صادر و تنظیم می شوند.
• CBDC ها شمول مالی را ارتقا می دهند و نیز اجرای سیاست های پولی و مالی را ساده تر می کنند.
• به عنوان یک شکل متمرکز ارز، ممکن است حریم خصوصی شهروندان را از بین ببرند.
• اگرچه آنها به طور رسمی مورد استفاده قرار نگرفته اند، ولی در عین حال بسیاری از کشورها در حال بررسی برای معرفی کردن رسمی آن و استفاده از CBDC در اقتصاد خود هستند.

نحوه عملکرد و کارکرد ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC)

پول فیات اصطلاحی است که به ارز صادر شده توسط دولت یک کشور اشاره دارد. این پول به صورت اسکناس و سکه مییاشد. این نوع پول نوعی مناقصه قانونی، که می تواند برای خرید و فروش کالا و خدمات همراه با انواع معاملات مورد استفاده قرار گیرد، محسوب می شود. ارز دیجیتال بانک مرکزی شکلی مجازی از پول فیات میباشد. به این ترتیب، این نوع ارز از پیمان، اعتماد و حمایت کامل دولت صادرکننده، درست مانند پول فیات برخوردار است.

CBDCها نماینده ارزهای فیات هستند

هدف از این کار این است که آنها میخوانند راحتی و امنیت دیجیتال و همچنین گردش منظم و با پشتوانه ذخیره سیستم بانکداری سنتی را برای کاربران فراهم کنند. آنها به گونه ای طراحی شده اند که بتوانند به عنوان یک واحد از حساب، ذخیره ارزش و وسیله مبادله برای معاملات روزانه عمل کنند. CBDCها توسط اعتماد و پیمان کامل دولت صادرکننده - درست مانند ارز فیات مورد حمایت قرار میگیرند. بانک مرکزی یا مقامات پولی ( نهادی است که ارز و عرضه پول یک کشور را مدیریت می کند) تنها مسئول عملیات خود خواهند بود.

تا اکتبر 2011، 83 کشور در سراسر جهان به دنبال توسعه CBDC بودند. دلایل آنها برای پیگیری کردن این نوع سرمایه گذاری متفاوت بود. برای مثال:

• Riksbank سوئد پس از کاهش استفاده از پول نقد، شروع به توسعه نسخه الکترونیکی کرون (به نام e-krona) کرد.
• ایالات متحده می خواهد که CBDCها را در سیستم پولی خود به طور رسمی معرفی کند تا سیستم پرداخت داخلی را بهبود بخشد.

کشورهای در حال توسعه ممکن است که دلایل دیگری را برای خود داشته باشند. به عنوان مثال، تعداد قابل توجهی از مردم در هند بدون داشتن حساب بانکی برای خود هستند. راه‌اندازی زیرساخت‌هایی فیزیکی برای وارد کردن افراد بدون حساب به اکوسیستم مالی امری پرهزینه میباشد. اما ایجاد و تاسیس یک CBDC می‌تواند مشارکت مالی در اقتصاد یک کشور را ارتقا دهد.

• هشدار: CBDCها نباید با پول ملی (فیات یا غیره) یک کشور یا منطقه ، قابل تعویض باشند.

انواع ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC)

دو نوع CBDC وجود دارد: ارزهای دیجیتال بانک مرکزی عمده فروشی و خرده فروشی. ما برخی از ویژگی های اصلی از هر یک از این ها را برای شما در زیر لیست کرده ایم

ارز دیجیتال ملی، عمده فروشی

• CBDC های عمده فروشی از رده های موجود بانکی و موسسات مالی برای انجام و تسویه تراکنش ها استفاده می کنند. این نوع CBDCها درست مانند ذخایر سنتی بانک مرکزی عمل میکنند.
• یکی از انواع معاملات CBDC عمده فروشی، پرداخت بین بانکی است. این نوع پرداخت شامل انتقال دارایی یا پول بین دو بانک است که میتواند مشروط به شرایط خاصی باشد. این انتقال با ریسک کردن طرف مقابل که می تواند در یک سیستم پرداخت ناخالص (RTGS) در زمان واقعی بزرگ شود همراه است.
• سیستم مبتنی بر دفتر کل ارز دیجیتال ، تنظیم شرایط را امکان پذیر می کند، بنابراین در صورت عدم رعایت این شرایط، انتقال صورت نمی گیرد.CBDC های عمده فروشی همچنین می توانند فرآیند انتقال بین مرزی را تسریع بخشند.
• سیستم‌های پرداخت لحظه‌ای کنونی ، بیشتر در حوزه‌های قضایی واحد یا با یک ارز واحد کار می‌کنند. فناوری دفتر کل توزیع شده (DLT) موجود در CBDC های عمده فروشی می تواند این مفهوم را به نقل و انتقالات برون مرزی تعمیم دهد و فرآیند انتقال پول در سراسر مرزها را تسریع بخشد.

ارز دیجیتال ملی: خرده فروشی

CBDC های عمده فروشی سیستم انتقال بین بانک ها را بهبود می بخشند. از آن طرف، CBDC های خرده فروشی شامل انتقال ارز دیجیتالی تحت حمایت دولت مرکزی به طور مستقیم به مصرف کنندگان میشود. آنها خطر واسطه یا خطر عدم نقد شوندگی موسسات بانکی و کاهش وجوه سپرده گذاران را از بین می برند.

بسته به نوع دسترسی به آنها دو نوع احتمال در CBDC های خرده فروشی وجود دارد:

• دسترسی مبتنی بر ارزش یا پول نقد: این سیستم شامل ارز دیجیتال ملی است که از طریق یک کیف پول دیجیتالی با نام مستعار به گیرنده ارسال می شود. کیف پول در یک بلاک چین عمومی قابل شناسایی است و همانند تراکنش های نقدی، در چنین تراکنش ها نیز شناسایی طرفین دشوار است. به گفته Riksbank، توسعه یک سیستم دسترسی مبتنی بر ارزش یا پول نقد در مقایسه با دسترسی مبتنی بر توکن آسان‌تر و سریع‌تر میباشد.
• دسترسی مبتنی بر رمز یا حساب: این مشابه دسترسی ارائه شده توسط یک حساب بانکی است. بنابراین، یک واسطه مسئول تأیید هویت گیرنده و نظارت بر فعالیت‌ها و پرداخت‌های غیرقانونی بین حساب‌ها خواهد بود. این نوع سیستم حریم خصوصی بیشتری را برای ما فراهم می کند. داده‌های تراکنش شخصی از طریق یک فرآیند احراز هویت خصوصی از طرف‌های تجاری و مقامات دولتی محافظت میشوند.

مهم : این دو نوع CBDC متقابل نیستند. می توان ترکیبی از هر دو را توسعه و آنها را در یک اقتصاد یکسان به کار برد.

مزایا و معایب ارز دیجیتال بانک مرکزی

مزایا ارز دیجیتال ملی

CBDCها فرآیند اجرای سیاست های پولی و وظایف دولت را ساده می کنند. آنها فرآیند بین بانک ها را از طریق CBDC های عمده فروشی خودکار می کنند و از طریق CBDC های خرده فروشی ارتباط مستقیمی بین مصرف کنندگان و بانک های مرکزی برقرار می کنند. این ارزهای دیجیتال همچنین می‌توانند تلاش‌ها و فرآیندهای مربوط به سایر وظایف دولت مانند توزیع مزایا یا محاسبه و جمع‌ آوری مالیات را به حداقل برسانند.

پرداخت پول از طریق واسطه ها ریسک شخص ثالث را به فرآیند وارد می کند. اگر سپرده های نقدی بانک تمام شود چه؟ اگر به دلیل یک شایعه یا یک رویداد خارجی، بانکی از بین برود (همه پول های خود را پس بگیرند) آن وقت چه؟ رویدادهایی مانند این ها پتانسیل بر هم زدن تعادل ظریف یک سیستم پولی را دارند. CBDC خطر شخص ثالث را حذف می کند. هر ریسک باقیمانده ای که در سیستم باقی می ماند بر عهده بانک مرکزی است.

تحت قاعده و اصول معین درآوردن ویژگی های حریم خصوصی در یک سیستم CBDC امکان پذیر است. یک CBDC خرده‌ فروشی مبتنی بر ارزش مانند پول نقد عمل می‌کند و با مستعار کردن نام معاملات، حریم خصوصی را حفظ می‌کند. از سوی دیگر، دسترسی مبتنی بر حساب به CBDC ها مانند یک حساب بانکی معمولی عمل می کند که می تواند به ویژگی های حفظ حریم خصوصی مجهز شود.

یکی از موانع بر سر راه شمول مالی بخش بزرگی از جمعیت افراد بدون حساب بانکی، به ویژه در کشورهای در حال توسعه و فقیر ، هزینه های مرتبط با توسعه زیرساخت های بانکی مورد نیاز برای دسترسی آنها به سیستم مالی است. CBDC ها می توانند ارتباط مستقیمی بین مصرف کنندگان و بانک های مرکزی برقرار کنند که این کار خود نیاز به زیرساخت های گران قیمت را از بین میبرد.

ارز دیجیتال ملی، می توانند از فعالیت های غیرقانونی جلوگیری کنند زیرا CBDCها در قالب دیجیتال وجود دارند و برای ردیابی به شماره سریال نیاز ندارند. رمزنگاری و دفتر کل عمومی، ردیابی پول را در سراسر حوزه قضایی خود برای بانک مرکزی آسان می کند که در نتیجه این کار، از فعالیت های غیرقانونی و تراکنش های غیرقانونی با استفاده از CBDC جلوگیری می کند.

معایب ارز دیجیتال ملی

CBDC ها لزوماً مشکل تمرکز را حل نمی کنند. یک مقام مرکزی (بانک مرکزی) همچنان مسئول انجام معاملات است و با آن سرمایه گذاری می کند. بنابراین، او داده ها و اهرم های تراکنش بین شهروندان و بانک ها را کنترل می کند.

کاربران باید بیخیال برخی از درجات حریم خصوصی خود شوند زیرا سرپرست ، مسئول جمع آوری و انتشار هویت های دیجیتال است. ارائه‌دهنده برای هر معامله ای که انجام می‌شود مخفی می‌شود. این می تواند منجر به مسائل مربوط به حریم خصوصی مانند مواردی که غول های فناوری و ارائه دهندگان خدمات اینترنتی (ISP) را درگیر می کند شود. به عنوان مثال، مجرمان می توانند اطلاعات را هک و از آنها سوء استفاده کنند، یا بانک های مرکزی می توانند تراکنش های بین شهروندان را ممنوع کنند.

مسائل قانونی و نظارتی مربوط به CBDC ها یک سیاهچاله است. نقش این ارزها چه خواهد بود و چه کسی آنها را تنظیم خواهد کرد؟ با توجه به مزایای آنها در نقل و انتقالات برون مرزی، آیا باید در خارج از مرزها تنظیم شوند؟ آزمایش‌هایی بر روی CBDCها در حال انجام است و این می‌تواند به یک چارچوب طولانی مدت تبدیل شود.

قابل حمل بودن این سیستم ها به این معنی است که یک CBDC قوی صادر شده توسط یک کشور خارجی می تواند در نهایت جایگزین ارز یک کشور ضعیف تر شود. یک دلار دیجیتال ایالات متحده می تواند جایگزین ارز محلی یک کشور کوچکتر یا یک ایالت در حال ورشکستگی شود. بیایید یه نگاهی به اکوادور بیندازیم. این کشور در سال 2000 پس از تورم بالایی که شهروندان را مجبور کرد پول خود را به دلار آمریکا تبدیل کنند، دلار آمریکا را جایگزین واحد پول رسمی خودش (سوکره) کرد.

مزایا ارز دیجیتال بانک مرکزی

• اجرای سیاست های پولی و وظایف دولت را ساده تر می کند
• ریسک شخص ثالث را از بین می برد
• ویژگی های حریم خصوصی را تحت قاعده و اصول معینی درمی آورد
• اجازه می دهد که افراد بدون حساب بانکی به آن اضافه شوند
• از فعالیت غیرقانونی جلوگیری می کند

معایب ارز دیجیتال بانک مرکزی

• مشکل تمرکز را حل نمی کند
• کاربران ممکن است مجبور شوند که بیخیال یه حدی از حریم خصوصی خود شوند
• مسائل قانونی و مقرراتی سیاهچاله هستند
• می تواند جایگزین ارز یک کشور ضعیف تر شود

ارز دیجیتال بانک مرکزی در مقابل کریپتوکارسنتی (ارزهای رمزنگاری شده)

ایده ارزهای دیجیتال بانک مرکزی منشأ خود را مدیون معرفی ارزهای رمزنگاری شده - ارزهای دیجیتالی هستند که توسط رمزنگاری ایمن می شوند - است. این باعث می‌شود که کپی یا تقلب آن‌ها سخت شود. آنها شبکه های غیرمتمرکزی هستند که مبتنی بر فناوری بلاک چین میباشد. اختراع یک دفتر کل امن و غیرقابل تغییر امکان ردیابی تراکنش ها را فراهم می کند.

اکوسیستم ارزهای رمزنگاری شده همچنین نمایی اجمالی از یک سیستم ارز جایگزین را ارائه می دهد که در آن مقررات دست و پا گیر شرایط هر تراکنش را دیکته نمی کند. بیت کوین که در سال 2009 تأسیس شد، یکی از محبوب ترین ارزهای رمزنگاری معایب استفاده از ارز فیات شده در جهان است. هیچ نوع سکه فیزیکی در واقع با دست معامله نمی شود. در عوض، تراکنش‌ها در یک دفتر کل رمزگذاری شده عمومی که هر کسی می‌تواند به آن دسترسی داشته باشد معامله و ثبت می‌شوند. فرآیند استخراج اجازه می دهد تا تمام تراکنش ها تأیید شوند. هیچ دولت یا بانکی از بیت کوین حمایت نمی کند.

اگرچه اکوسیستم ارزهای رمزنگاری شده فعلی تهدیدی برای زیرساخت مالی موجود نیستند، اما این پتانسیل را دارند که سیستم موجود را مختل و ساده کنند. برخی از کارشناسان بر این باورند که اقدامات بانک‌های مرکزی برای طراحی و توسعه ارزهای دیجیتال خود به عنوان اقدامی برای جلوگیری از چنین احتمالاتی عمل می‌کند.

نمونه هایی از CBDC ها

ارزهای دیجیتال با پشتوانه بانک مرکزی هنوز به طور رسمی ایجاد نشده اند. بسیاری از بانک‌های مرکزی برنامه‌های آزمایشی و پروژه‌های تحقیقاتی دارند که با هدف تعیین قابلیت استفاده از CBDC در اقتصادشان انجام می‌شود. چین نزدیک ترین کشور در این مسیر، که قبلاً مقدمات را فراهم کرده و یک پروژه آزمایشی برای معرفی یوان دیجیتال آغاز کرده است، میباشد.

برنامه روسیه برای ایجاد CryptoRuble توسط ولادیمیر پوتین در سال 2017 اعلام شد.دلالان معتقدند که یکی از دلایل اصلی علاقه پوتین به بلاک چین این است که تراکنش‌ها رمزگذاری شده‌اند و ارسال محتاطانه پول بدون نگرانی از تحریم‌های جامعه بین‌المللی بر این کشور را آسان‌تر می‌کند. تعدادی از بانک های مرکزی دیگر در مورد اجرای CBDC تحقیقات خود را انجام داده اند که این بانک ها عبارتند از :

• بانک Riksbank سوئد، که در سال 2017 بررسی انتشار ارز دیجیتال در اقتصاد خود را آغاز کرد و مجموعه‌ای از مقالات را در مورد این موضوع منتشر کرد.
• بانک انگلستان (BoE) که در میان پیشگامان پیشنهاد CBDC است.
• بانک کانادا (BOC).
• بانک های مرکزی اروگوئه، تایلند، ونزوئلا و سنگاپور.

سخن آخر

اصطلاح ارز دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) به شکل مجازی یک ارز فیات اشاره میکند. پول فیات اصطلاحی است که به ارز صادر شده توسط دولت یک کشور اشاره دارد. درباره مزایا و معایب و روش عملکرد ارز دیجیتال ملی در سلام دنیا به شما آموزش دادیم.

پول فیات (Fiat Currency) چیست؟

پول فیات Fiat در واقع همان پول های رایج امروزی هستند که توسط دولت ها منتشر می شوند و ارزش آن توسط عرضه و تقاضا تعیین می گردد. برای درک بهتر این موضوع ابتدا به تاریخچه پیدایش پول فیات می پردازیم و به این سوال پاسخ می دهیم که پول فیات از کجا می آید؟

تاریخچه پیدایش پول فیات

پول فیات برای اولین بار در قرن 13، هنگامی که امپراتوری چین تصمیم گرفت که پول کاغذی را جایگزین مبادلات کالا به کالا کند، ابداع شد. این سیستم پرداختی برای امپراتوری چین گران تمام شد و تورم شدیدی را در اقتصاد آن زمان چین بوجود آورد. پس از گذشت 4 قرن، اینبار در اروپا استفاده از پول فیات مجددا مورد استقبال قرار گرفت. در اروپا نیز این جای گزینی سیستم پرداخت با شکست مواجه شد و دولت ها آن را با استاندارد نقره جایگزین کردند.

این روند ادامه پیدا کرد تا اینکه در سال 1933، دولت آمریکا سیاست پول کالایی خود را تغییر داد و توقف برابری دلار و نرخ طلا را اعلام کرد. در سال ۱۹۷۲ نیز ایالات متحده آمریکا استاندارد طلا را کنار گذاشت و افول سیستم پولی با پشتوانه را با استفاده از پول فیات در مقیاس جهانی رقم زد.

از آن زمان بود که عبارت پول یا ارز فیات در بین اقتصاددانان گسترش یافت. پول های فیات هیچ پشتوانه ای ندارند و ارزش آن ها بر اساس باورعمومی افراد جامعه نسبت به وضعیت اقتصادی کشور تعیین می شود به همین علت با ایجاد تورم و بحران های شدید اقتصادی می تواند تحت تاثیر قرار بگیرد. در واقع اگر افراد یک جامعه اعتماد خودشان را نسبت به یک واحد پولی مثل یورو، دلار و… از دست بدهند، آن واحد پولی دیگر ارزشی نخواهد داشت و با افت شدید قیمت روبرو خواهد شد.

امروزه تمامی پول های رایج دنیا را می توان پول فیات محسوب کرد، چرا که فاقد هرگونه ارزش ذاتی هستند و صرفا به عنوان وسیله ای برای پرداخت مورد استفاده قرار می گیرند. در سال های گذشته پول فیات به عنوان یک نوع واحد پولی، نقش قابل توجهی را در جهت ذخیره کردن ارزش، فراهم کردن یک واحد شمارش و ابزار مبادله ایفا کرده است.

پول فیات چه مزایا و معایبی دارد؟

از زمان ظهور ارزهای فیات همواره مخالفان و موافقان بسیاری ارزهای فیات را بررسی می کنند. موافقان بر این عقیده اند که پول های فیات دارای ویژگی های زیر هستند:

• کم هزینه بودن: ایجاد پول فیات نسبت به پول کالایی، از نظر اقتصادی به‌صرفه‌تر است.
• کمیاب بودن (Scarcity): پول‌ فیات مشابه دارایی های فیزیکی دچار کم یابی نمی شود.
• قابل استفاده در مبادلات بین المللی: در حال حاضر بسیاری از کشورهای جهان در انجام مبادلات خود از ارزها فیات استفاده می کنند. این امر سبب ایجاد شکل قابل قبولی از پول برای مبادلات تجاری شده است.
• واکنش‌پذیر بودن: یکی از ویژگی های مهم پول فیات این است که دولت ها و بانک ها مرکزی را قادر می سازد تا نسبت به بحران‌های اقتصادی انعطاف کافی را داشته باشند.
• سهولت در نگهداری: پول های فیات به ذخایر فیزیکی که نیازمند نگهداری، محافظت، نظارت و دیگر امور هزینه بر است تیاز ندارند.

با وجود مزیت های زیاد ارزهای فیات، مخالفان این سیستم پولی معتقدند که پول های فیات فاقد ارزش ذاتی هستند که به موجب آن دولت ها می توانند پول را بدون هیچ پشتوانه منتشر کنند در نتیجه باعث شکل گیری بحران های اقتصادی و ابر تورم ها خواهد شد. علاوه بر این اگر سابقه تاریخی پول های فیات را بررسی کنیم، با نشانه هایی روبرو خواهیم شد که بیانگر سقوط نظام‌های مالی و خطرناک بودن استفاده از این سیستم پولی است.

ارز دیجیتال بهتر است یا پول فیات؟

برخی از اقتصاددانان بر این باورند که ارزهای دیجیتال نیز نوعی از پول های فیات به شمار می روند، اما باید گفت که تنها تشابه این دو نوع ارز در نداشتن پشتوانه فیزیکی است. همانطور که در فوق اشاره کردیم، ارزهای فیات توسط نهاد های واسطی همچون بانک های مرکزی و دولت ها کنترل می شوند اما در عوض ارزهای دیجیتال ماهیتی غیر متمرکز دارند و هیچ نهاد ثالثی بر آن ها نظارت نمی کند.

تفاوت عمده ارز دیجیتال با ارز فیات در نحوه تولید پول های جدید است. به عنوان مثال در مقاله استخراج بیت کوین چگونه انجام می شود گفتیم که تعداد بیت کوین های قابل استخراج محدود است و بیشتر از 21 میلیون واحد از آن نمی تواند تولید شود. مورد بعدی این است که ارزهای دیجیتال بصورت فیزیکی وجود ندارد و تنها بر بستر دیجیتالی توزیع می شود از همین رو هیچ محدودیتی برای جابه جایی آن ها نیست و تراکنش ها به سرعت انجام می گیرد.

نکته حائز اهمیت در مورد مقایسه بازارهای مالی این است که بازار ارزهای دیجیتال (کریپتوکارنسی) بسیاز کوچکتر و پر نوسان تر از بازارهای مالی سنتی هستند. همین عامل سبب شده تا ریسک سرمایه گذاری در کریپتوکارنسی بیشتر باشد و تنها افرادی که از دانش بیشتری در زمینه ترید و سرمایه گذاری برخوردارند بتوانند موفقیت بیشتری کسب کنند.

جمع بندی

تاریخ همواره نشان داده است که پول های فیات آسیب پذیری فراوانی دارند و سیاست های دولتی تاثیر بسیار زیادی بر روی آن ها می گذارد. اما آینده هیچ یک از سیستم های پولی بطور قطعی قابل پیشبینی نیست.

از سوی دیگر ارزهای دیجیتال به عنوان نسل جدیدی از واحد های پولی، می توانند تغییرات گسترده ای در این حوزه بوجود آورند و راه طولانی برای مواجه شدن با موانع مختلف در پیش دارند تا بتوان نتایج و تاثیرات آن را بر اقتصاد اعلام نمود. به همین علت برخی از افراد و سازمان ها به سوی استفاده از سیستم ارز دیجیتال در تراکنش های مالی روی آورده اند. از آنجایی که هدف اصلی بیت کوین و سایر ارزهای دیجیتال، ایجاد نوع جدیدی از پول بر روی شبکه ای توزیع شده است، می توان آن را به عنوان یک شبکه جایگزین برای تبادلات مالی و شکوفا کننده ی اقتصاد جهانی یه حساب آورد.

انتقال تتر روی شبکه اتریوم چه مزایایی دارد؟

مدتی از فراهم شدن امکان انتقال تتر روی شبکه اتریوم می‌گذرد. اما کمتر کسی به مزایای انتقال تتر روی شبکه اتریوم اشاره کرده است. در ادامه می‌خواهیم در مورد امنیت تتر، موارد استفاده آن، برنامه‌های مالی غیر متمرکز و مزایای شبکه اتریوم و ترون صحبت کنیم.

آیا تتر امن است؟

در همه سرمایه‌گذاری‌های ارز دیجیتال ریسک وجود دارد. اما ریسک سرمایه گذاری تتر کمی متفاوت‌تر از ریسک سایر ارزهای دیجیتال است. گرچه کمپانی تتر اسناد و مدارک کافی بر صحت وجود میزان ۱ به ۱ ارز فیات به تتر ارائه داده است؛ اما مقامات و منتقدان نگران عدم وجود ارز فیات کافی در ذخایر کمپانی هستند. آنان معتقدند اگر همه مردم به یک باره تمام USDT خود را همزمان برداشت کنند، احتمال ورشکسته شدن کمپانی تتر وجود دارد.

موارد استفاده تتر چیست؟

استیبل کوین‌هایی مانند تتر در سراسر بازار ارزهای دیجیتال به روش‌های مختلف استفاده می‌شوند. مواردی مانند تجارت، هزینه و برنامه‌های مالی غیر متمرکز از موارد استفاده تتر هستند. در ادامه موارد استفاده تتر را بیشتر توضیح خواهیم داد.

پلتفرم‌های معاملاتی در تجارت

استیبل کوین‌هایی مانند تتر روشی محبوب برای تجارت هستند. سرمایه گذاران می‌توانند ارز فیات را به Tether مبادله کنند و سپس از Tether برای خرید ارز دیجیتال مورد نظر خود استفاده کنند. معمولاً Tether را به عنوان بخشی از یک جفت معاملاتی می‌بینیم. برای مثال، ممکن است امکان مبادله مستقیم دلار آمریکا با کاردانو (ADA) وجود نداشته باشد. در عوض، یک معامله گر باید Tether را بخرد و سپس Tether را با Cardano معامله کند. توجه داشته باشید که همه پلتفرم‌های ارزهای دیجیتال از تتر پشتیبانی نمی‌کنند. زیرا بسیاری از آنها استیبل کوین اختصاصی خود را دارند.

علاوه بر این، مبادله رمز ارزها با یک استیبل کوین ارزان‌تر از مبادله آنها با ارزهای فیات است. فرض کنید قیمت بیت کوین (BTC) به طور ناگهانی فرو می‌ریزد. یک معامله گر حرفه‌ای از نوسانات فرار می‌کند. بنابراین اگر بخواهد بیت کوین خود را به ارز فیات تبدیل کند، ممکن است هزینه خیلی بالاتری در مقایسه با مبادله با تتر بپردازد.

برنامه‌های مالی غیرمتمرکز

«برنامه‌های مالی غیر متمرکز (DeFi)» یک اصطلاح کلی برای مجموعه‌ای از برنامه‌های کاربردی است؛ به این شرح که واسطه‌ها (بانک‌ها) را از امور مالی سنتی خارج می‌کند. این برنامه‌ها شامل وام، استقراض، پس انداز، بیمه و تجارت باشد. به عنوان مثال، برنامه‌های مختلف DeFi نسبت به حساب‌های پس انداز سنتی نرخ‌های بهره بالاتری برای سپرده‌های Tether پرداخت می‌کنند. اما قبل از هرگونه سرمایه گذاری به عنوان وام، از شرایط پشتیبانی مطلع شوید. چرا که پشتیبانی برنامه‌های مالی غیر متمرکز هیچ شباهتی به بانک‌های ارز فیات ندارند.

به عنوان یک روش پرداخت

استفاده از رمز ارزها به عنوان نوعی پرداخت مانع بزرگی به عنوان نوسان دارد. حتی بزرگترین ارز دیجیتال در جهان می‌تواند در عرض چند ماه ارزش خود را به نصف از دست بدهد. همانطور که می‌توان تصور کرد، این امر چالش‌های بسیاری را برای مشاغل مختلف به همراه دارد. اما این مشکل با استفاده از تتر حل می‌شود. معامله‌گران می‌توانند با پرداخت تتر، از زمان کوتاه انجام تراکنش و نوسانات بسیار ناچیز استیبل کوین بهره ببرند. علاوه بر این USDT انتقال پول به خارج از کشور را به سرعت و با کارمزد نسبتاً پایین ممکن می‌سازد. بنابراین می‌توان از تتر به عنوان پرداخت بین المللی هم استفاده کرد.

تفکر صحیح سرمایه گذاری ارزهای دیجیتال

سرمایه گذاری در ارزهای دیجیتال می‌تواند بسیار خطرناک باشد. اما سرمایه‌گذاران باید مانند هر سرمایه‌گذار دیگری با ذهنیت بلند مدت وارد این عرصه شود و انتظار فراز و نشیب‌های بسیاری را داشته باشد. افراد تازه کار با کوچکترین سود بلافاصله دارایی‌های خود را نقد می‌کنند و یا ممکن است با کمترین ضرر دارایی خود را بلافاصله با ارزهای دیگر معاوضه کنند. اما همه باید قبل از سرمایه‌گذاری برای درک ریسک‌ها و پاداش‌های بالقوه، تحلیل‌های موثری کرده باشند.

تراکنش‌های روزانه تتر روی شبکه اتریوم

پس از آنکه در سال ۲۰۲۰ تتر روی شبکه اتریوم قرار گرفت، کاربران ۲۰۸۱۰۷ تراکنش به ارزش ۱/۲ میلیارد دلار را در یک روز انجام دادند. در روز دوشنبه، به تاریخ معایب استفاده از ارز فیات ۲۳ می ‌۲۰۲۰ تعداد کل تراکنش‌های روزانه تتر مبتنی بر اتریوم (USDT) به این مقدار رسید. این امر نشان دهنده‌ی میزان توجه کاربران به خرید تتر بر روی شبکه اتریوم است. در شبکه اتریوم تراکنش‌ها با سرعت بالاتری صورت می‌گیرند. کارمزد تراکنش‌ها به صورت قابل توجهی نسبت به شبکه بیت کوین کمتر است. کارمزد انتقال تتر روی شبکه اتریوم چیزی حدود ۵ دلار تتر است. گاهی ممکن است بیش از ۵ دلار کارمزد داشته باشد.

تتر ERC-۲۰ چیست؟

پس از آنکه توکن‌های تتر (USDT) در اتریوم گسترش پیدا کردند. در نتیجه اکوسیستم قراردادهای هوشمند جهانی افزایش پیدا کرد. قراردادهایی که امکان ایجاد توکن‌های رمزنگاری جدید را بر اساس استانداردهای مختلف را فراهم می‌کند. محبوب ترین آنها استاندارد ERC-۲۰ است که قوانین را در مورد توکن‌های رمزنگاری ایجاد شده در اتریوم به منظور سازگاری آنها با یکدیگر وضع می‌کند. USDT در اتریوم با پیروی از استاندارد ERC-۲۰ در تعداد بالایی منتشر شد که حدود ۵۰ درصد از کل عرضه استیبل کوین را تشکیل می‌دهد. با توجه به قیمت تتر می‌توان به حجم بالای ارز تتر در این شبکه پی برد.

استاندارد TRC-۲۰ چیست؟

مشابه اتریوم با ERC-۲۰، ترون با TRC-۲۰ است. ترون از دیگر اکوسیستم‌های رمزنگاری، با استاندارد محبوب TRC-۲۰ است. این دو استاندارد تقریباً همسان هستند. امروزه بخش بزرگی از خرید USDT در Tron انجام می‌شود. همانند ERC-۲۰ می‌توان با توجه به قیمت USDT اهمیت ترون را تخمین زد.

مقایسه TRC-۲۰ با ERC-۲۰: جوانب مثبت و منفی

اکنون که از مفهوم TRC-۲۰ و ERC-۲۰ آگاه هستیم. بهتر است قبل از هرچیز دلیل نیاز به صدور Tether در شبکه‌های مختلف را بررسی کنیم. گرچه اتریوم امنیت بالایی دارد. اما به دلیل اینکه میلیون‌ها صرافی در سراسر دنیا انتقال تتر را بر روی شبکه اتریوم انجام می‌دهند، قیمت کارمزد شبکه اتریوم رو به افزایش است. بنابراین کاربران و سرمایه گذاران به سمت شبکه Tron جذب می‌شود. در شبکه ترون تراکنش‌ها بسیار ارزانتر از شبکه اتریوم است. همچنین اخیراً شایعه شده که در شبکه ترون ۱۰ هزار تراکنش در کسری از ثانیه انجام می‌شود.

مزیت استفاده از ERC-۲۰ برای خرید USDT این است که می‌توان آن را مستقیماً با هر توکن رمزنگاری ERC-۲۰ دیگری مانند (Decentraland (MANA), Chainlink (LINK), یا (Uniswap (UNI مبادله کرد. اما زمانی که قصد تراکنش با TRC-۲۰ را برای توکن‌های نام برده شده دارید، باید در شبکه‌های مختلف جابه جا شوید و این امر می‌تواند پر هزینه و زمان بر باشد.

نتیجه نهایی

تتر (USDT) یک استیبل کوین که توکن‌های با ثباتی به پشتوانه ارزهای فیات عرضه می‌کند. خرید تتر در بلاک چین‌های مختلف انجام می‌شود. دو مورد از مهم ترین آنها ترون و اتریوم هستند. این شبکه‌ها به ترتیب از طریق استاندارد TRC-۲۰ و استاندارد ERC-۲۰ استفاده می‌کنند. هر دو مزایا و معایب خود را دارند. اما در نهایت تتر مزایا و ویژگی‌های مشترکی را به کاربران در هر دو شبکه ارائه می‌دهد. برای مشاهده قیمت تتر و خرید USDT به صرافی والکس که امن‌ترین و معتبرترین صرافی ارز دیجیتال در ایران است مراجعه کنید.

معایب استفاده از ارز فیات

ارز فیات به عنوان ارز دولتی یک کشور شناخته شده است که هیچ پشتوانه فیزیکی مانند طلا و نقره ندارد بلکه پشتوانه ان دولتی است که آن را صادر کرده است. ارزش پول فیات از ارتباط میان عرضه و تقاضا و همچنین ثبات دولت به دست آمده است و به ارزش کالای فیزیکی مانند ارزش پول وابسته نیست.

اکثر ارزهای کاغذی از جمله دلار آمریکا، یورو و دیگر ارزهای مهم، پول فیات هستند.

تاریخچه پول فیات

منشاء پیدایش پول فیات به قرن ها پیش و در کشور چین برمیگردد و زمانی که استان سیچوآن، تصمیم به چاپ پول کاغذی خود در قرن ۱۱ گرفت، برمیگردد. در آغاز این پول به ابریشم، نقره و طلا تبدیل شده بود اما در آخر با روی کار آمدن قوبلای خان، سیستم ارزی پول فیات در قرن ۱۳ راه اندازی شد. این سیستم اری برای امپراتوری مغول ها بسیار گران تمام شد به طوری که مورخان هزینه های زیاد و بی رویه ناشی از ان را از دلایل اصلی سقوط امپراطوری می دانند.

در قرن ۱۷ پول فیات در قاره اروپا و کشورهای اسپانیا، هلند و سوئد نیز مورد استفاده قرار گرفت. سیستم ارزی فیات در سوئد با شکست مواجه شد و دولت ان را با استاندارد نقره جایگزین کرد و دولت فدرال ایالات متحده نیز بعدها از آن استفاده کرد.

در قرن ۲۰ میلادی نیز دولت ایالات متحده بار دیگر به سیستم پولی کالایی تغییر جهت داد و از سال ۱۹۳۳، مبادله های کاغذی با طلا را متوقف کرد. در سال ۱۹۷۲ نیز به دستور رئیس جمهور، ریچارد نیکسون، ایالات متحده استاندارد طلا را کامل کنار گذاشت و افول سیستم پولی با پشتوانه را با استفاده از پول فیات در مقیاس جهانی رقم زد.

پول فیات چگونه کار می کند؟

میتوان گفت چیزی که پول فیات را ارزشمند می کند، قدرت آن کشوری است که ارز را چاپ و آن را عرضه می کند. همچنین پذیرش طرفین قراردادها نیز در استفاده از آن ارز مهم است. زمانی که مردم جهان در ذهن خود یک ارز مانند دلار را قبول می کنند و در مبادلات مالی خود از آن استفاده می کنند، آن ارز را ازشمندتر می کند. بنابراین اگر مردم اعتقاد و اعتماد خود را نسبت به پول فیات از دست دهند ان پول دیگر ارزشی نخواهد داشت.

در رابطه با پول های کالایی چنین اتفاقی نخواهد افتاد زیرا آن پول به دلیل داشتن پشتوانه کالایی، ذاتا ارزش دارد. اگر در آینده مردم به این نتیجه برسند که دلار را در تبادلات خود استفاده نکنند و در قراردادهای تجاری خود از ارز دیگری استفاده کنند، ارزش دلار کاهش می یابد و به تدریج از رده خارج می شود.

اگر دولتی سیاست های نادرست پولی را در زمینه پول فیات ملی خود اتخاذ کند، به طور مستقیم در ارزش آن تاثیرگذار خواهد بود. به همین دلیل تعامل میان عرضه و تقاضا و قدرت اقتصادی، نظامی، فرهنگی و… یک کشور، در ارز ملی آن کشور به طور مستقیم تاثیر دارد.

مبادله کالا به کالا

اولین راه حلی که بشر برای تبدیل دارایی ها و کالاها در نظر گرفت، روش مبادله کالا به کالا بود. در این روش افراد دارایی خود را به دیگران داده و در مقابل یک دارایی جدید دریافت می کردند. اگرچه این روش برای شروع روش بدی نبود اما از مشکلات زیادی نیز رنج می برد. مهم ترین مشکل این روش، نبود سیستم ارزش گذاری بود. همین مساله موجب می شد که مبادله با توافق طرفین انجام شود که ممکن بود در این میان ارزش تبادل شده سنخیتی با واقعیت های اقتصادی نداشته باشد. از طرفی نیز این مساله موجب عدم اطمینان از خرید محصولی خاص در برابر مقدار مشخصی از یک کالای دیگر می شد.

مشکل دیگر در این روش، نبود ابزار مبادله بود. در این روش خود کالاها نیز به عنوان ابزار مبادله استفاده می شدند. معیار خرید و فروش نیز بر اساس ارزش ذاتی بود به این معنی که، کالایی به عنوان ابزار مبادله استفاده می شد که در زندگی بشر کاربرد داشت و گرنه کسی حاضر به مبادله دارایی خود با آن نبود. در این دوره افراد می توانستند ابزارهای مالی که همان کالا‌ها بودند را کسب و خرج کنند و هیچ استفاده دیگری از آن صورت نمی گرفت. مشکلات این روش، بشر را به سمت ایجاد یک روش دیگر برای مبادله سوق داد.

مزایا و معایب ارز فیات

در اینجا به بخشی از مزایا و معایب پول فیات می پردازیم. البته اقتصاددانان و کارشناسان امور مالی، در رابطه با ارزهای فیات اتفاق نظر ندارند. موافقان و مخالفان این سیستم پولی دلایل خود را دارند که هیچ کدام به طور ۱۰۰ درصد درست و یا غلط نیست.