توکن ICO چیست؟

عرضه اولیه یا پیش فروش چیست؟ (ICO – IDO – IEO)

عرضه اولیه توکن در صرافی غیرمتمرکز یا Initial Dex Offering چیست؟ IDO با ICO و IEO چه تفاوتی دارد؟ چطور عرضه اولیه ارز دیجیتال بخریم؟ آیا کاربران ایرانی می‌توانند در عرضه اولیه DeFi شرکت کنند؟ در این مقاله با روش نوین تامین سرمایه در بازار رمز ارزها آشنا می‌شویم.

عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز (IDO) چیست؟

به اولین توزیع یا فروش عمومی توکن یا کوین یک پروژه، عرضه اولیه می‌گویند. این کار به هدف تامین سرمایه مورد نیاز برای توسعه شبکه و یا توزیع توکن آن بین عموم مردم و گسترش جامعه پروژه انجام می‌شود. تمامی پروژه‌ها برای توسعه شبکه خود، به منابع مالی نیاز دارند؛ گسترش همکاری‌ها، لیست شدن در صرافی‌های متمرکز، جذب نیروهای متخصص برای گسترش تیم پروژه، برگزاری کمپین‌های تبلیغاتی، برگزاری Bug bounty و ارزیابی کدهای پروژه به منظور جلوگیری از مشکلات احتمالی از جمله هزینه‌های مورد نیاز برای راه‌اندازی یک پروژه در حوزه رمزارزهاست. عموما پروژه‌ها بخشی از این هزینه‌ها را از محل فروش توکن پروژه در میان عموم مردم تامین می‌کنند. اکنون با هدف عرضه اولیه آشنا شدیم. عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز یا IDO یکی از روش‌های تامین سرمایه در حوزه رمز ارزهاست. در بخش بعد تاریخچه انواع روش‌های عرضه اولیه در حوزه ارزهای دیجیتال را مطرح می‌کنیم.

انواع روش‌های تامین سرمایه در حوزه رمز ارزها

عرضه اولیه کوین یا توکن در حوزه رمز ارزها به صورت جدی از سال ۲۰۱۷ آغاز شد. ICO یا Initial Coin Offering اولین روشی بود که مورد اقبال عمومی قرار گرفت. احتمالا جمله حباب ICOها در سال ۲۰۱۷ را شنیده‌اید؛ در سال ۲۰۱۷ سیلی از پروژه‌های مختلف توکن خود را به روش ICO در میان مردم عرضه می‌کردند. مردم نیز بدون اطلاع از هدف و ماهیت پروژه‌ها، در عمده مواقع به دام کلاهبرداران افتاده و در نهایت صاحب انبوهی از توکن‌های بی ارزش شدند. در روش ICO، هر پروژه به صورت مستقیم اقدام به فروش توکن‌های خود می‌کرد. اطلاع رسانی در مورد زمان عرضه و قیمت خرید توکن در سایت، کانال تلگرام یا حساب توییتری پروژه‌ها انجام می‌شد. در زمان مقرر، مردم می‌توانستند با ارسال رمز ارز مشخصی، که عموما اتر بود، به آدرس قرارداد هوشمند پروژه، توکن آن را دریافت کنند. از مثال‌های موفق ICO می‌توان به EOS اشاره کرد. این ارز در سال ۲۰۱۷ عرضه اولیه شد و در دو هفته تقریبا ۴ میلیارد دلار از محل فروش توکن خود بدست آورد که عدد قابل توجهی است.

اما در روش ICO هیچ نظارتی و ضمانتی وجود نداشت. هر پروژه به راحتی و با برگزاری کمپین‌های تبلیغاتی گسترده، میلیون‌ها دلار جذب سرمایه داشت که بسیاری از آن‌ها واقعا ارزشی نداشتند و تنها به هدف سوءاستفاده از هیجان بوجود آمده در بازار، سرمایه مردم را گرفته و توکنی بی ارزش به آن‌ها تحویل می‌دادند. رفته رفته و با آغاز زمستان بازار و ریزش قیمت بیت کوین، این روش کارایی خود را از دست داد. جامعه کریپتو، روش دیگری را برای تامین سرمایه پروژه‌ها معرفی کرد که آن IEO بود.

IEO یا عرضه اولیه در صرافی‌های متمرکز همانطور که از اسم آن مشخص است، به فرآیند توزیع و فروش توکن به واسطه صرافی‌های متمرکز ارز دیجیتال می‌گویند. در IEO، صرافی‌ها مسئول انتشار توکن بودند و همین نکته مانعی برای پروژه‌های کلاهبرداری بود. در این روش، صرافی به منظور حفظ اعتبار خود، پروژه را مورد بررسی قرار می‌دهد و در صورت تایید، توکن آن را در صرافی خود عرضه اولیه می‌کند. بسیاری از صرافی‌ها پلتفرم IEO خود را راه‌اندازی کردند برای مثال سرویس لانچ‌پد صرافی بایننس، هوبی پرایم در صرافی Huobi، کوکوین اسپات‌لاین در صرافی کوکوین از جلمه پلتفرم‌های موفق در زمینه IEO هستند. از جمله نمونه‌های موفق IEO نیز می‌توان به توکن Matic اشاره کرد. این توکن در سال ۲۰۱۹ و در صرافی بایننس به صورت IEO عرضه اولیه شد. در این عرضه اولیه ۱۹ درصد از کل توکن‌های متیک در صرافی بایننس و به افرادی که در این صرافی BNB هولد کرده بودند، عرضه شد. قیمت این توکن در زمان عرضه اولیه ۰.۰۰۲ دلار بود؛ قیمت Matic در زمان نگارش این مقاله ۱.۳۱ دلار است ( نزدیک به ۷۰۰ برابر در دو سال). روش IEO همچنان مورد استفاده قرار می‌گیرد.

با گسترش حوزه دیفای در دو سال اخیر، شاهد ظهور روش دیگری برای تامین سرمایه و عرضه اولیه در حوزه ارزهای دیجیتال هستیم؛ IDO یا عرضه اولیه در صرافی‌های غیرمتمرکز. این روش، از نظر ساختاری بسیار مشابه IEO است با این تفاوت که به جای عرضه توکن در یک صرافی متمرکز، این توکن در یک صرافی غیرمتمرکز عرضه اولیه خواهد شد. به همین دلیل به این روش Initial DEX Offering می‌گویند. در ادامه این مقاله، به صورت کامل عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز که گاهی به آن عرضه اولیه دیفای نیز گفته می‌شود را معرفی و نحوه شرکت در آن را آموزش خواهیم داد.

آیا شرکت در IDOها نیاز به احراز هویت دارد؟

تقریبا تمام پروژه‌هایی که قصد دارند توکن خود را به روش IDO منتشر کنند، از قبل شرایطی را تعیین کرده و واجدین شرایط را در لیستی موسوم به وایت‌لیست (Whitelist) معرفی می‌کنند. از جمله شرایط قرارگیری در این وایت لیست، احراز هویت است. البته برخی از پروژه‌ها چنین الزامی نداشته و برنامه‌ای برای احراز هویت خریداران توکن خود ندارند. در نتیجه جواب واحدی برای این سوال وجود ندارد؛ برای شرکت در عرضه اولیه برخی از پروژه‌ها احراز هویت اجباری است و برای برخی اینطور نیست.

اما پلتفرم‌های IDO محدودیت دیگری دارند که این مورد تقریبا در تمامی آن‌ها وجود دارد. شما برای شرکت در IDO، باید توکن آن پلتفرم را خریداری کنید. بخش قابل توجهی از توکن جدید، در استخری که با توکن پلتفرم IDO جفت ارز شده، عرضه می‌شود. برای مثال، اگر توکن X بخواهد در پلتفرم پولکاستارتر عرضه اولیه شود، دو استخر X/POLS و X/ETH برای آن ایجاد خواهد شد و بخش قابل توجهی از توکن X به مشارکت کنندگان در استخر POLS اهدا می‌شود. در نتیجه برای مشارکت در بسیاری از IDOها شما باید هولدر توکن ارائه دهنده آن IDO باشید.

مزایا و معایب IDO چیست؟

در این بخش مزایا و معایب روش IDO را عنوان می‌کنیم. به هر حال تمامی روش‌های عرضه اولیه، محاسن و معایبی دارند و IDO آخرین روش برای عرضه اولیه توکن‌ها در حوزه رمز ارزها نیست.

• کارمزد عرضه اولیه در صرافی‌های غیرمتمرکز عمدتا پایین‌تر از صرافی‌های متمرکز است.

• توکن‌ها آزادانه می‌توانند در صرافی‌های مختلف لیست شده و محدودیتی از این جهت برای آن‌ها وجود ندارد.

• توکن‌های برای لیست شدن در دکس‌های ارائه دهنده IDO نیازی به دریافت مجوز از نهادی ندارند.

• در این روش، ایجاد استخرهای نقدینگی بسیار راحت‌تر است. چون عملا همزمان با خریداری توکن، استخرهای جفت ارز آن نیز ایجاد خواهد شد.

• افراد آزادانه و صرفا با داشتن یک کیف پول ارز دیجیتال می‌توانند در عرضه اولیه‌ها شرکت کنند.

• هیچ مکانیزمی برای نظارت بر پروژه‌ها نیست و همانند ICOها احتمال کلاهبرداری بودن پروژه‌ها وجود دارد.

• برای پروژه‌هایی که قصد فروش توکن خود را دارند، این روش جذب سرمایه کمتری در مقایسه با IEO دارد.

• دستکاری قیمت توکن‌ها در این روش بسیار محتمل است. در روش IEO عمق بازار بسیار افزایش یافته و به راحتی نمی‌توان قیمت آن را دستکاری کرد.

• وجود وایت لیست و نیاز به احراز هویت، حریم خصوصی افراد را زیر سوال برده و در طرف مقابل، جامعه هدف پروژه‌ها را محدودتر خواهد کرد.

پرسش و پاسخ

IDO مخفف Initial Dex Offering و به معنی عرضه اولیه توکن در صرافی‌های غیرمتمرکز است.

• آیا ایرانی‌ها می‌توانند در IDOها شرکت کنند؟

شرکت در بسیاری از IDOها نیاز به احراز هویت داشته و از این نظر ما ایرانیان انتخاب زیادی نداریم.

تعداد توکن‌هایی که به روش IDO عرضه اولیه می‌شوند بسیار زیاد است. این پروژه‌ها عموما سودآوری بسیار بالایی دارند و با هدف خرید در IDO و فروش بلافاصله پس از لیست شدن در صرافی، توجیه اقتصادی دارند. با این حال، تمام توکن‌ها بازگشت سرمایه بالا نداشته و ممکن است در برخی از توکن‌ها، حتی زیان کنید. همچنین باید مراقب پروژه‌های کلاهبرداری باشید. با توجه به این نکات، شرکت در IDOها راه خوبی برای کسب درآمد از این بازار است.

سخن پایانی

عرضه اولیه صرافی غیرمتمرکز یا Initial DEX Offering یکی از جدیدترین روش‌های تامین سرمایه برای پروژه‌های حوزه دیفای و صنعت ارزهای دیجیتال است. هرچند بسیاری از توکن‌هایی که به این روش عرضه شده‌اند، سودآوری بسیار بالایی داشتند با این حال، همواره مراقب کلاهبرداری‌ها و پروژه‌هایی که صرفا به هدف سوء استفاده از هیجان ایجاد شده در بازار توکن‌های خود را میان مردم عرضه می‌کنند، باشید.

توکن ICO چیست؟

آشنایی با مفهوم عرضه اولیه کوین (ICO)

عرضه اولیه کوین(ICO) فروش عمومی یک ارز دیجیتال برای اولین بار در بازار کریپتوکارنسی است. ICO مشابه عرضه اولیه در بازار سهام است و مانند شرکت‌هایی که برای اولین بار وارد بازار سهام می‌شوند، هر زمان که پروژه‌ای بخواهد یک کوین یا dApp جدید راه اندازی کند، می‌تواند یک ICO برای جذب سرمایه‌گذاران به اکوسیستم خود انجام دهد.

عرضه اولیه کوین(ICO) فروش عمومی یک ارز دیجیتال برای اولین بار در بازار کریپتوکارنسی است. ICO مشابه عرضه اولیه در بازار سهام است و مانند شرکت‌هایی که برای اولین بار وارد بازار سهام می‌شوند، هر زمان که پروژه‌ای بخواهد یک کوین یا dApp جدید راه اندازی کند، می‌تواند یک ICO برای جذب سرمایه‌گذاران به اکوسیستم خود انجام دهد.
ICO چیست؟

ICO مخفف Initial Coin Offering است و روش جدیدی برای افزایش سرمایه برای انواع پروژه‌های مرتبط با بلاک‌چین از طریق فروش ارزهای دیجیتال است. پروژه‌های جدید از آن برای فروش توکن‌های رمزنگاری تازه ضرب شده در ازای بیت‌کوین، اتر، سایر ارزهای دیجیتال و گاهی اوقات فیات استفاده می‌کنند که از جهاتی شبیه پیشنهادهای عمومی اولیه (IPO) است.

با صدور ارز برای یک پروژه، می‌توانید توسعه آن را تسریع کنید و به طور خودکار مشکل درآمدزایی آینده را حل کنید. هر کسی می‌تواند با خرید توکن‌های آن DAPP خاص در پروژه‌ای که به آن علاقه دارد سرمایه گذاری کند و خود بخشی از پروژه شود.

از سال 2013، ICO‌ها اغلب برای تامین مالی توسعه ارزهای دیجیتال جدید استفاده می‌شوند. توکن از پیش ساخته شده را می‌توان به راحتی در تمام صرافی‌های ارزهای دیجیتال در صورت وجود تقاضا به فروش رساند و معامله کرد.

تاریخچه مختصری از ICOها

اگرچه ICO ها در سال 2017 محبوبیت پیدا کردند، اما از چهار سال پیش وجود داشتند. شاید اولین ارز دیجیتالی که توسط یک ICO توزیع شد ریپل بود. در اوایل سال 2013 آزمایشگاه ریپل شروع به توسعه ریپل به نام سیستم پرداخت کرد و حدود 100 میلیارد توکن XRP ایجاد کرد. این شرکت این توکن ها را برای تامین بودجه توسعه پلتفرم ریپل فروخت.

سپس در اواسط سال 2013 مسترکوین(Mastercoin) یک ‌ICO راه‌اندازی کرد که در این پروژه به رهبری براک پیرس و اسکات واکر هرکس می‌توانست با ارسال بیت‌کوین به یک آدرس کیف‌پول خاص توکن مسترکوین را بخرد. در طی این ICO توسعه‌دهنده حدود یک میلیون توکن مسترکین را در مقابل بیت‌کوین فروخت و حدود 1 میلیون دلار دریافت کرد.

اما با ظهور اتریوم بود که جامعه بلاک‌چین متوجه ICO‌ها شد. این‌ پروژه در سال 2014 به رهبری ویتالیک بوترین راه‌اندازی شد که طبق گزارشات تیم اتریوم حدود 18.4 میلیون دلار در طول ICO جمع‌آوری کرد و شروع به گسترش پلتفرم خود کرد. پروتکل ERC20 اتریوم تحول عظیمی در ‌ICO ایجاد کرد و باعث شد اتریوم به بستری برای برگزاری ICO تبدیل شود.

ICO چگونه کار می‌کند؟

یک پروژه یا یک شرکت قصد خود را برای برگزاری ICO با انتشار وایت پیپر مشخص می‌کند و در آن درمورد پروژه، اهداف آن، میزان سرمایه‌ای که باید در زمان برنامه‌ریزی ICO جمع آوری کند و سایر اطلاعات برای کمک به سرمایه‌گذاران برای تصمیم گیری در مورد مشارکت توضیح می‌دهد.

در ازای سرمایه‌گذاری، افراد ارز دیجیتال پروژه را دریافت می‌کنند که معمولاً به آن توکن می‌گویند. بسته به پروژه، توکن‌ها ممکن است در ازای سایر ارزهای دیجیتال یا پول فیات مانند دلار آمریکا، یورو و غیره خریداری شوند. بعلاوه اکثر توکن‌ها سهمی در محصول یا خدمات یک شرکت به صاحبان خود می‌دهند.

بیشتر توکن‌های ICO بر روی پلتفرم‌های dapp صادر می‌شوند و همانطور که پیشتر ذکر شد از فوریه 2019، محبوب‌ترین پلتفرم ICO اتریوم است.

رایج ترین روش ، صدور ارز در یک زنجیره با قابلیت قرارداد هوشمند است که باز هم ، این کار عمدتا در اتریوم انجام می‌شود . بسیاری از برنامه‌ها از استاندارد ERC-20 استفاده می کنند و علاوه بر اتریوم، پلتفرم‌های دیگری نیز ازجمله NEO، NEM و Stellar وجود دارد که می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند.

مزایا و معایب ICO

فرصتی برای به دست آوردن رمزارز جدید با هزینه کم به امید کسب بازدهی خوب

کوین‌ها دارای مزایای اضافی مانند توزیع مجدد درآمد یا دسترسی به محصولات و خدمات پروژه هستند

امکان پشتیبانی از پروژه‌ها و تیم‌هایی که دوست دارید

ایجاد فضای سرمایه‌گذاری برای همه

دسترسی سریع به بودجه مورد نیاز با محدودیت های نظارتی کمتر برای صادرکنندگان

امکان راه ‌اندازی تنها با وایت‌پیپر

وجود تیمی نسبتاً بی تجربه و ناشناس

بدون نظارت و تضمین بازدهی

اگر به دنبال تامین مالی برای کسب و کار خود هستید، ICO‌ها یک رویکرد خلاقانه و جدید هستند. اگرچه ICO‌ها دارای نقاط منفی بالقوه هستند، اما دارای مزایای قابل توجهی نیز می‌باشند. با پتانسیل بازدهی کلان از سوی سرمایه گذاران پرشور، آنها یک وسیله عالی برای جمع‌آوری کمک مالی هستند.

در این مقاله سعی کردیم مفهوم عرضه اولیه کوین یا ICO را توضیح دهیم، از جایی که موضوع جدیدی است، ممکن است قوانین کمی در این زمینه وجود داشته باشد پس اگر قصد سرمایه‌گذاری با این روش دارید، باید در انتخاب ارز خیلی آگاه باشید.

ICO یا عرضه اولیه پول چیست؟

کمتر کسی است که نام ICO (عرضه اولیه کوین) را نشنیده باشد. تقریبا غیرممکن است که چیزی در مورد بلاک چین و ارزهای دیجیتال شنیده باشید و اسم ICO به گوشتان نخورده باشد. در این مقاله قصد داریم در مورد اینکه ICO چیست و برای چه اموری بکار می رود صحبت کنیم.

ICO چیست؟

ICO یا عرضه اولیه کوین یک نوع جذب سرمایه پروژه های کریپتویی است که در آن پروژه ها جهت جذب سرمایه توکن های خود را به فروش می گذارند و در ازای ارائه توکن خود به سرمایه گذاران از آنها بیت کوین یا اتریوم دریافت می کنند.

ICO در لغت به معنای عرضه اولیه کوین یا همان Initial Coin Offering است. در عمل به فرایندی گفته می‌شود که در آن کمک‌های مالی جمع‌آوری می‌شود. پروژه ها در ICO، برای اینکه اهداف خود را پیش ببرند توکن های خود را به فروش می گذارند تا سرمایه جذب کنند. این توکن بر بستر یک بلاک چین پیاده می‌شود و اکثر توکن‌های موجود از بلاک چین اتریوم برای این کار استفاده می‌کنند. در سراسر دنیا بسیاری از شرکت‌ها یا حتی گروه کوچکی از افراد به دنبال راه‌اندازی کسب و کار کریپتویی برای خود هستند، ایده جالب و خلاقانه‌ای هم در سر دارند، اما سرمایه اولیه اینکار را ندارند. آنها می‌توانند به صورت غیر متمرکز و با اعلام ICO خود، از همه مردم در هر جای دنیا سرمایه جذب کنند.

با شکل گیری ICO ها و هر چه محبوب شدن آنها پروژه های زیادی شروع به ایجاد توکن خود بر بستر بلاک چین اتریوم کردند تا ICO تشکیل دهند و سرمایه برای ایجاد بلاک چین و پیشبرد اهداف خود بدست آورند. کوین هایی نظیر ترون، EOS و BNB ابتدا بر روی بلاک چین اتریوم ایجاد شدند و پس از عرضه ICO و جذب سرمایه، به توسعه های خود ادامه داده و بلاکچین خود را ایجاد کرده و از اتریوم به بلاک چین خود مهاجرت کردند.

در این روش ICO ها، سرمایه‌گذار توسط یک قرارداد هوشمند که روی بستر بلاکچین نوشته شده است، درخواست توکن مورد نظر برای سرمایه‌گذاری را ارسال می‌کند. در مقابل، شرکت مقداری از توکن را به نسبت قیمت ارز خریداری‌شده توسط سرمایه‌گذار برای او می فرستد. برخی از پارامترهای سرمایه‌گذاری سنتی مانند مقدار حداقلی و حداکثری بودجه مورد نیاز برای جمع‌آوری و تعیین مقداری بودجه برای پاداش در قراردادهای هوشمند نیز رعایت شده است.

تاریخچه پیدایش ICO

اولین ICO در ۳۱ جولای ۲۰۱۳ توسط پروژه مسترکوین (Mastercoin) برگزار شد. این پروژه به رهبری براک پیرس و اسکات واکر به طور رسمی با یک اعلام عمومی برای جمع‌آوری بودجه راه‌اندازی شد که در آن هر کس می‌توانست با ارسال بیت کوین به یک آدرس کیف پول خاص، توکن مسترکوینز (Mastercoins) را بخرد. با به بار نشستن پروژه و بالا رفتن ارزش سهام این تیم، سرمایه گذاران می‌توانستند توکن خود را در بازار بفروشند و از این طریق به سود برسند. در این پروژه ۵۰۰ نفر شرکت کردند و چیزی حدود ۴۷۰۰ بیت کوین جمع‌آوری شد که معادل با ۵ میلیون دلار در آن زمان بود. قیمت بیت کوین در دسامبر همان سال از ۱۰۰ دلار به ۱۰۰۰ دلار افزایش پیدا کرد.

ICO ای که جهان را تغییر داد توسط بنیانگذار اتریوم، ویتالیک بوترین در سال ۲۰۱۴ رهبری شد. طبق گزارشات حدود ۱۲ ساعت پس از آغاز شروع فروش توکن، ۷.۴ میلیون اتر فروخته شد که در آن زمان معادل حدود ۳،۷۰۰ بیت کوین یا ۲.۳ میلیون دلار بود. گزارش‌ها حاکی از آن است که تیم اتریوم بیش از ۱۵ میلیون دلار برای راه‌اندازی پروژه جمع‌آوری کرد و شروع به گسترش پلتفرم خود کرد. پروتکل ERC۲۰ اتریوم، تحول عظیمی روی ICO ایجاد کرد و باعث شد اتریوم به بستری برای برگزاری ICO تبدیل شود و مدل سنتی آن را به کلی تغییر داد.

تفاوت‌های ICO با سیستم‌های سنتی جمع‌آوری بودجه

با این وجود که ICO ها به طور کامل جایگزین سرمایه‌گذاری‌های سنتی نخواهند شد، اما مطمئنا دسترسی غیر متمرکز به سرمایه، مدل‌های جمع‌آوری کمک‌های مالی سنتی را مختل می‌کند. یک ICO، تکنولوژی پایه آن و قراردادهای هوشمند، اساسا شبیه کیک استارتر (Kickstarter) یا Indiegogo است. فرض کنید یک شرکت پروژه‌ای دارد که می‌خواهد آن را اجرا کند و بودجه لازم را ندارد، در گزارشی تحت عنوان وایت پیپر، جزئیات پروژه خود، زمان شروع و اتمام کار، مقدار بودجه مورد نیاز، ایده مورد نظر و تیم تشکیل دهنده را به صورت عمومی اعلام می‌کند. معمولا در وبسایت رسمی یا شبکه های مجازی این وایت پیپر منتشر شده و همه مردم در سراسر دنیا می‌توانند به آن دسترسی داشته باشند. اما Kickstarter یا Indiegogo صندوق‌هایی هستند که شرکت‌ها می‌توانند به صورت وام بودجه را تامین کنند.

در روش های سنتی بودجه مورد نیاز برای یک پروژه توسط نهادهای مرکزی تامین می‌شد. این یعنی بعد از بازدهی و سوددهی پروژه، درآمد حاصل بین شرکت و سرمایه‌گذار متمرکز تقسیم می‌شد، اما به روش ICO هرکس در هر جای دنیا می‌تواند در یک پروژه سهیم شود و از درآمد حاصل آن سود ببرد. از طرفی به روش های سنتی این احتمال وجود دارد که در بودجه مورد نیاز تقلب یا تخلفی رخ دهد (برای مثال همه پول مورد نیاز به شرکت اهدا نشود)، اما با ICO چون پول مستقیما توسط قرارداد هوشمند از مردم به تیم پروژه انتقال می‌یابد، نهاد واسطه‌ای در این بین وجود ندارد که شاهد تخلف احتمالی باشیم.
Indiegogo نیز یک بلاکچین ایجاد کرده تا سیستم جمع‌آوری بودجه نوین را پیاده سازی کند. این نشان می‌دهد که سیستم های سنتی متوجه ویژگی‌های کاربردی ICO شده‌اند و تمایل دارند از آن استفاده کنند.

ارتباط اتریوم با ICO

در سال ۲۰۱۷، بلاک چین اتریوم تبدیل به بستری برای برگزاری ICO شد. تا پایان ۲۰۱۷، ۹۰٪ توکن‌های ایجاد شده برای ICOها روی اتریوم پیاده شد. این آمار طبق لیست کوین‌مارکت‌کپ اعلام شده که یکی از معتبرترین منابع قیمت و حجم معاملات ارزهای موجود در بازار است. در اینجا به دلایلی اشاره می‌کنیم که چرا اتریوم توانست چنین قابلیت گسترده‌ای داشته باشد:

1. قابلیت نوشتن قرارداد هوشمند بر بستر اتریوم که باعث شد توسعه‌دهندگان به راحتی بتوانند برنامه‌های غیرمتمرکز خود را روی آن بنویسند و اجرا کنند.
2. محبوبیت پروتکل ERC۲۰ اتریوم که این مزیت را برای اکسچنج‌ ها ایجاد می‌کرد تا به راحتی بتوانند توکن‌های جدید را توکن ICO چیست؟ به پلتفرم خود اضافه کنند.
3. سرمایه‌گذارانی که در پروژه اتریوم شرکت کردند، در همین چند سال سود زیادی بردند و علاقه شدیدی به گسترش سرمایه‌گذاری های خود روی توکن‌های دیگر پیدا کردند.

همه این عوامل دست در دست هم داد تا اتریوم سال به سال جذاب‌تر و محبوب‌تر شود. البته این حجم از توکن‌های موجود بر بستر اتریوم و گستردگی جهانی، آن را با مشکل مقیاس‌پذیری مواجه کرده و شاید چالش‌های زیادی پیش پای توسعه‌دهندگان و برنامه نویسان این پروژه قرار دهد.

با به بلوغ رسیدن مدل ICO، نیاز به انطباق و تکامل آن با بازار بیشتر احساس می‌شود. تخلفات رخ داده در این مدت، هک و کلاهبرداری ها و مقررات دولتی نیاز به مدیریت بهتر و اصلاحاتی دارد.

ویتالیک بوترین مقاله ای را در مورد گسترش مفهوم و آینده ICO منتشر کرد که یک سیستم خودمختار غیرمتمرکز را با ICO ترکیب کرده و نام آن را DAICO گذاشته است. او ادعا می‌کند که این کار پیچیدگی و ریسک مرتبط با ICOها را با توزیع قدرت به حداقل می‌رساند. برای مثال، این کار مانع از کلاهبرداری صندوق‌های بزرگ می‌شود. موارد زیادی را در این مدت مشاهده شد که بعد از جمع‌آوری بودجه، پروژه عملی نشده و پول جمع شده در حقیقت به سرقت رفت. این مکانیزم طوری تعریف شده که اگر پروژه در مرحله اجرا قرار گرفت، سرمایه‌گذاران با رسیدن به یک اجماع اجازه دسترسی به بودجه را به تیم پروژه می دهند و در صورت اتمام پروژه مطمئن می شوند که سود به آنها باز خواهد گشت. اگر چه سیستم‌های رای‌گیری هم از هر نوع، همیشه مستعد دستکاری هستند، اما مفهوم در اینجا به حفاظت سیستم در مقابل کلاهبرداری کمک خواهد کرد.

مشکلات ICO ها

ICO ها در سال ۲۰۱۷ با رشد چشمگیری مواجه شدند و پروژه هایی زیادی به موج جدید ICO ها پیوسته و جذب سرمایه کردند. در واقع تخمین زده می شود که تنها در سال ۲۰۱۷ حدود ۵ میلیارد دلار و در سال ۲۰۱۸ حدود ۱۴ میلیارد دلار جذب سرمایه شد، اما پس از مدتی بسیاری از همین پروژه ها کلاهبرداری از آب درآمدند. بسیاری از این پروژه ها سرمایه جذب کردند و پروژه های خود را عرضه نکردند و یا به راحتی پا به فرار گذاشتند. مسئله کلاهبرداری یکی از بزرگترین عواملی بود که باعث شد ICO ها به قانون گذاری کشورها راه پیدا کنند.

از آنجایی که ICO ها غیرمتمرکز برگزار می شدند هیچ سازمان دولتی نظارت بر آنها نداشت و پروژه های مخرب به راحتی می توانستند کلاهبرداری کنند و پول مردم را به سرقت ببرند و هیچ سازمانی حتی نتواند عاملین این پروژه ها را ردیابی کند. مسئله عدم وجود قانون و نظارت سازمانی بر روی ICO ها یکی دیگر از عواملی بود که این نوع جذب سرمایه را تهدید می کرد.

طبق تحقیقات صورت گرفته توسط شرکت حسابداری ارنست و یانگ (EY)، تنها ۱۳ درصد ICO هایی که عرضه شدند به مرحله پیاده سازی و اجرا رسیدند. این شرکت ۱۴۱ عرضه اولیه کوین (ICO) که در سال ۲۰۱۷ راه اندازی شده اند را مورد بررسی قرار داد. از کل ICO های بررسی شده ۸۶ درصد از آنها به پایین تر از ارزش اولیه خود سقوط کرده اند.

پس از افزایش کلاهبرداری ها از طریق ICO، کمیسیون اوراق بهادار و بورس آمریکا (SEC) اقدام به قانون گذاری آنها کرد و STO و DSO را عرضه کرد که مطابق با قوانین و نظارت های این سازمان می باشند تا مانع از کلاهبرداری شوند.

STO و DSO؛ جایگزین های ICO؟

DSO ها و STO ها اساسا یک نوع از عرضه اولیه کوین ها یا همان ICO ها می‌باشند اما دارایی های دیجیتالی آنها به عنوان اوراق بهادار دسته بندی شده اند. مفاد STO و DSO ها بر اساس شرایط کمیسیون SEC می‌باشند.

عرضه اولیه اوراق بهادار دیجیتال (DSO) همواره در صدد این بوده است که واسطه مدیریت سرمایه و سرمایه گذاری باشد که اکثرا برای دارایی های خصوصی و سایر کلاس های دارایی های غیرقابل تبدیل به پول استفاده خواهد شد. بلاک چین کپیتال طی توکنی کردن صندوق سرمایه خود، اولین DSO را برگزار کرد.

عرضه اولیه توکن های اوراق بهادار یا STO ها، نظارت های پشتیبانی شده با دارایی ها و مطابق با قانونگذاری های موجود می‌باشند. در DSO ها و STO ها همانند ICO توکن ICO چیست؟ ها، کوین های ارز دیجیتال یا توکن ها بیانگر سرمایه های سرمایه گذار است.

STO بسیار خاص است. توکنی است که اوراق بهادار است. اصطلاح DSO لزوما بیانگر این نیست که همه چیز در حال توکنی شدن است. DSO فقط باید دیجیتال و اوراق بهادار باشد و ضرورتی ندارد که توکن باشد. با این وجود، برای عرضه STO و DSO قانونگذاری های سخت و دست و پاگیری توسط SEC آمریکا تعبیه شده است که بسیاری از شرکت ها هنوز نتوانسته اند ملزومات عرضه آنها را محقق کنند تا بتوانند برای خود جذب سرمایه کنند و یکی از عواملی که در حال حاضر STO و DSO نتوانسته اند هنوز جای ICO را بگیرند سختگیری های بیش از حد قانونی می باشد.

IEO رقیب ICO؟

عرضه اولیه کوین در صرافی (IEO) همانند ICO می‌باشد، اما با این تفاوت که در صرافی های ارز دیجیتال انجام می‌شود. صرافی ارز دیجیتال از جانب استارت آپ ها، پلتفرمی ایجاد می کند تا سرمایه گذاران بتوانند توکن های این پروژه ها را خریداری کنند. در صرافی ها برای خرید توکن استارت آپ ها باید از توکن خود صرافی استفاده کرد.

افرادی که قصد شرکت در IEO دارند، پول خود را مانند ICO به یک قرارداد هوشمند نمی فرستند. بلکه آنها باید یک حساب در پلتفرم آن صرافی که IEO را برگزار می کند باز کنند. کاربران سپس کوین های خود صرافی را به کیف پول خود در صرافی واریز می کنند و از آن کوین ها برای خرید توکن های صادر شده استفاده می کنند.

در حال حاضر شرکت در IEO ها سود خیلی خوبی به همراه دارد و تب IEO ها بسیار داغ شده است. اکثر صرافی ها شروع به عرضه آنها کرده اند و این امر هم می تواند به پروژه ها و هم صرافی ها کمک کند. در واقع می توان گفت با افزایش IEO ها ممکن است ICO ها برای همیشه بی استفاده باقی بمانند. زیرا توسط IEO پروژه ها می توانند خیلی بهتر جذب سرمایه کنند و مانند STO سختگیری های قانون گذاری وجود ندارد.

عرضه اولیه ارزهای دیجیتال چیست | اخبار عرضه اولیه توکن ها

با توجه به مقبولیت بسیار زیاد ارزهای دیجیتال در حال حاضر بین مردم دنیا و همین طور پتانسیل های بسیار زیاد این بازار برای سودآوری و عرضه ارزهای دیجیتال جدید با ساختارهای گوناگون، عرضه اولیه ارزهای دیجیتال نیز بسیار زیاد شده است. در پاسخ به این سوال که عرضه اولیه ارزهای دیجیتال چیست میتوان گفت که ساختار کلی عرضه اوليه ارز ديجيتال مثل عرضه اولیه سهام در بورس است ولی خب در جزئیات متفاوت هستند. حال خیلی ها سوال دارند که نحوه اطلاع از عرضه اولیه ارز دیجیتال به چه صورت است و اینکه چگونه عرضه اولیه ارز دیجیتال بخریم. اگر دوست دارید بدانید عرضه اولیه ارزهای دیجیتال چگونه است و چطور میتوانید از جدیدترین عرضه اولیه ارز دیجیتال مطلع شوید و از این طریق سود خوبی کسب کنید، این مطلب راهنمای رایگان را تا انتها مطالعه کنید.

عرضه اولیه ارزهای دیجیتال

چنانچه تا به امروز قصد خرید ارزهای رمزپایه از جمله بیت کوین و اتریوم را داشته‌ اید، احتمالا کلمه عرضه اولیه سکه یا همان ICO به گوشتان خورده است. چنانچه به دنبال سرمایه‌ گذاری در عرضه اولیه‌ سکه و خرید عرضه اولیه ارز دیجیتال هستید، باید در نظر داشته باشید که ICO ها ریسک بسیار بالایی دارند و احتمال کلاهبرداری در آن ها بسیار زیاد است. ما در این مطلب قصد داریم شما را با مفهوم عرضه اولیه سکه و نحوه عملکرد آن آشنا کنیم. عرضه اولیه سکه یا ICO یک عرضه عمومی و بین المللی است که برای جذب سرمایه عمومی و تامین مالی یک پروژه ارز دیجیتال یا برنامه غیرمتمرکز از آن استفاده می‌ شود. در ICO افراد با استفاده از توکن ICO چیست؟ سایر رمزارزها مثل بیت کوین و اتریوم یا ارزهای رایج مثل دلار و پوند در پروژه سرمایه گذاری کرده و در قبال سرمایه خود توکن دریافت می کنند.

در صورتی که تمایل دارید در ارزهای دیجیتال مثل بیت کوین ، اتریوم و … سرمایه گذاری امن کنید و از امتیاز ۱۰ درصد تخفیف کارمزد در معاملات رمزارزها بهره مند شوید، میتوانید از طریق لینک زیر اقدام به ثبت نام نمایید؛

جذاب‌ ترین قابلیت ICO عدم وجود خط قرمز و تشریفات گوناگون است چرا که برای خرید یک توکن ICO تنها لازم است به اینترنت دسترسی داشته باشید. یک شرکت به این منظور که بتواند عرضه اولیه سکه داشته باشد، باید مقاله ای در خصوص با اهداف و نحوه عملکرد پروژه ثبت و منتشر نماید. با کمک عرضه اولیه سکه شرکت ها قادر خواهند بود در چند ثانیه میلیون‌ ها دلار سرمایه جمع‌ آوری کنند. جالب است بدانید که مقدار سرمایه‌ ای که در سال ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸ میلادی از طریق ICO جمع‌ آوری شده است بسیار قابل توجه است. در سال ۲۰۱۷ شرکت های ارز دیجیتال از طریق ICO توانستند ۵٫۶ میلیارد دلار سرمایه جمع کنند. چنانچه این عدد باعث تعجب کردنتان شده است باید بدانید که در سال ۲۰۱۸ شرکت ها از طریق عرضه اولیه سکه تنها در عرض ۴ ماه نیم توانسته‌ اند تقریبا ۶٫۳ میلیارد دلار سرمایه جمع کنند! از نظر فنی ICO فروش جمعی در بستر بلاک چین و نسخه دیجیتالی تأمین مالی جمعی است.

عرضه اولیه سکه ساده ترین روش برای توسعه دهندگان برنامه های غیرمتمرکز در راستای جمع‌ آوری سرمایه مورد نیاز آنهاست، به صورتی که هر فرد به سادگی بتواند در پروژه‌‌ ها و برنامه‌ های غیرمتمرکزی که قصد خرید توکن‌ های آن را دارد، سرمایه گذاری نماید. عرضه اولیه سکه نخستین بار در جولای سال ۲۰۱۴ در مرکز توجه قرار گرفت. در آن تاریخ اتریوم با استفاده از ICO توانست بیش از ۱۸٫۴ میلیون دلار سرمایه جذب کند و موجب ایجاد موج جدیدی در عرضه اولیه سکه شود.

امروزه با موفقیت اتریوم از عرضه اولیه سکه به عنوان روشی مطمئن برای تامین مالی پروژه‌ های ارزهای رمزنگاری شده و عرضه توکن استفاده می‌ شود، ولی با تمام این مزایا و قابلیت ها، یک روی دیگر قضیه هم در ICO وجود دارد و آن هم این است که چنانچه مدیر پروژه و توسعه دهندگان با ارائه پروژه‌ای جذاب کلی سرمایه جذب کنند و پس از آن پول سرمایه‌ گذاران را بالا بکشند چه؟ همان‌ طور که گفته شد خرید عرضه اولیه سکه ریسک بالایی دارد و حتی در مواردی امکان دارد کلاهبرداری باشد و پولتان را از دست بدهید.

عرضه اولیه ارزهای دیجیتال چگونه انجام میشود؟

هنگامی که یک استارت آپ ارز دیجیتال قصد جمع آوری سرمایه از طریق عرضه اولیه سکه را دارد، به صورت معمول یک وایت پیپر یا همان Whitepaper را منتشر می‌ کند که نقشه‌ ای کلی از پروژه به شمار می رود که در آن اهداف کلی پروژه، سرمایه مورد نیاز، میزان توکن‌ های قابل نگهداری به وسیله سرمایه گذاران، نوع ارز قابل قبول برای خرید توکن‌ ها و مدت زمانی که عرضه اولیه سکه ادامه دارد به صورت کامل توضیح داده شده است. در مدت زمانی که عرضه اولیه سکه ادامه دارد، طرفداران و حمایت کنندگان می‌ توانند توکن‌ های پروژه را با ارزهای رایج یا ارز دیجیتال خریداری کنند. این توکن‌ ها تا حدی مشابه سهام شرکت‌ های گوناگون هستند که عموم مردم توانایی خرید آن ها را دارند.

چنانچه سرمایه جمع آوری شده به حدی که در وایت پیپر تعیین شده بود نرسد، پول سرمایه گذاران عودت داده شده و اصطلاحا می گویند که آن عرضه اولیه ناموفق بوده است. چنانچه سرمایه لازم در مدت زمان تعیین شده جمع آوری شود، به آن یک عرضه اولیه موفق خواهیم گفت و شرکت از آن برای رسیدن به اهداف پروژه استفاده می کند. نکته حائز اهمیتی که در این بین باید در نظر داشته باشید این است که با وجود اینکه برای عرضه‌ های اولیه سکه قانون خاصی در نظر گرفته نشده است، کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا توانایی جلوگیری انجام آنان را دارد. به عنوان مثال سازنده تلگرام با عرضه اولیه موفق به جذب ۱٫۷ بیلیون دلار شد ولی این کمیسیون به دلیل اتهاماتی مبنی بر انجام اقدامات غیرقانونی به وسیله تیم توسعه دهنده به دنبال متوقف سازی این پروژه است.

افرادی که قصد سرمایه گذاری در عرضه‌ های اولیه دیجیتال را دارند، بهتر است پیش از هر چیز خودشان را با دنیای رمزارزها آشنا کنند. در اکثر عرضه‌ های اولیه سرمایه گذاران باید توکن‌ های از پیش ساخته شده آن شرکت را بخرند. این یعنی سرمایه گذار می بایست از پیش یک کیف پول برای رمز ارزهایی چون بیت کوین و اتریوم ساخته باشد. علاوه بر این، به یک کیف پول که قادر به نگهداری توکن‌ های مدنظر نیز باشد نیاز است. شاید برایتان سوال شود که چگونه از زمان عرضه اولیه ارز دیجیتال باخبر شویم؟

با توجه به این که دستورالعمل خاصی برای اطلاع از عرضه اولیه ارز دیجیتال جدید وجود ندارد، بهترین کار این است که به شکل آنلاین در مورد این گونه پروژه‌ ها مطالعه نمایید. عرضه‌ های اولیه سکه هیجان زیادی میان مردم به وجود می آورند و سایت‌ ها و اجتماعات اینترنتی زیادی وجود دارند که فرصت‌ ها و پروژه‌ های جدید را مورد بحث قرار می‌ دهند. تعدادی از سایت‌ ها به صورت اختصاصی روی عرضه‌ های اولیه سکه تمرکز می‌ کنند و سرمایه گذاران می‌ توانند با استفاده از آن، از عرضه‌ های اولیه جدید مطلع شوند و آن‌ ها را با یک دیگر مقایسه نمایند.

انواع عرضه اولیه سکه یا ICO

عرضه اولیه ارز دیجیتالی یا همان ICO ها به اشکال گوناگونی وجود دارند که هر کدام از مزایا و معایب مخصوص به خود برخوردار هستند. در ادامه به توضیح ۳ مورد از معروف ترین ICO ها طبق روش انجام آن ها پرداختیم :

1. عرضه اولیه سکه صرافی ها – IEO : عرضه اولیه سکه صرافی ها که به اختصار IEO نامیده می شود، به خرید عرضه اولیه سکه ها از طریق صرافی های معتبر ارز دیجیتال می گویند. به این دلیل که صرافی ها قبل از سرمایه گذاری بر روی یک پروژه طراحی ارز دیجیتال به اعتبار سنجی آن می پردازند، بنابراین در صورتی که یک ارز دیجیتال را بتوان از طریق صرافی ها خریداری کرد، می توان گفت که رمز ارز مربوطه اعتبار نسبتا بالایی دارد.
2. عرضه اولیه توکن اوراق بهادار – STO : عرضه اولیه توکن اوراق بهادار که به صورت خلاصه STO نامیده می شود. این نوع توکن ها دقیقا شبیه اوراق بهادار هستند و از فیلتر های قانونی مثل احراز هویت رد شده اند و دارای پشتوانه هستند که به عنوان یکی از کم ریسک ترین عرضه های اولیه سکه محسوب می شوند.
3. عرضه اولیه سکه برگشت پذیر – RICO : عرضه اولیه سکه برگشت پذیر که به اختصار RICO نام دارد و در آن امکان پس دادن توکن ها و دریافت وجه پرداختی سرمایه گذاران در هر مرحله از پروژه وجود دارد.

سود و زیان شرکت در عرضه اولیه

بسیاری از عرضه های اولیه رمزارزها سود خوبی برای سرمایه‌ گذاران به همراه داشته اند. هر ارز اتریوم برای مثال ۰٫۰۰۰۵ بیت‌ کوین فروخته شد و در حال حاضر بیش از ۲۵۰ برابر شده است! غیر از اتریوم چند مورد ICO دیگر که بازدهی‌ های شگفت‌ انگیزی نصیب سرمایه گذاران کرده‌ اند که به شرح زیر هستند:

آیوتا – Iota : این ارز تنها ارز دیجیتال با توکن ICO چیست؟ ارزش بازار بالاست که از یک بلاک‌ چین برای انجام تراکنش‌ ها استفاده نمی کند. آیوتا یک شبکه با نام Tangle را مورد استفاده قرار می دهد. عرضه اولیه آیوتا در سال ۲۰۱۵ انجام شد و با موفقیت سرمایه‌ ای ۴۰۰ هزار دلاری جمع آوری کرد. در عرضه اولیه هر توکن با قیمت کمتر از ۰٫۰۰۱ دلار عرضه شد و همه ۱ میلیارد توکن این ارز در زمان عرضه به فروش رسید. خرید و فروش توکن آیوتا نزدیک یک و سال نیم بعد یعنی حدود ژوئن ۲۰۱۷ در پلتفرم‌ های معاملاتی شروع شد و قیمت آن ۰٫۶۳ دلار بود و جالب است بدانید که قیمت این ارز از زمان عرضه تا به امروز بیشتر از ۲۰۰۰ درصد سود نصیب خریداران عرضه اولیه آیوتا کرده است.

پروژه NXT : این پروژه یکی از قدیمی‌ ترین پروژه‌ های بلاکچین است که در نوامبر ۲۰۱۳ به وسیله یک توسعه‌ دهنده ناشناس ایجاد شد. ICO این ارز در فروم Bitcointalk در سپتامبر ۲۰۱۳ اجرا شد و مقدار بیت‌ کوین با ارزش ۱۶۸۰۰ دلار جمع آوری گردید. در آن زمان هر توکن از این ارز با قیمت ۰٫۰۰۰۰۱۶۸ دلار به فروش رفت و باورکردنی نیست که قیمت این ارز از آن زمان تا الان بیش از ۱۸ هزار برابر شده است!

نئو – NEO : نام این ارز پیش از این Antshares بود اما به NEO تغییر نام پیدا کرد. این ارز یک استارت آپ چینی در حوزه بلاکچین است و ICO آن در اکتبر ۲۰۱۵ انجام شد که در آن ۱۷٫۵ میلیون توکن فروخته شد و نزدیک ۵۵۰ هزار دلار سرمایه جمع آوری شد. قیمت هر توکن در زمان عرضه اولیه ۰٫۰۳۲ دلار بود و در حال حاضر ارزش این ارز از زمان عرضه اولیه بیش از ۴۰۰۰ برابر افزایش پیدا کرده است.

نکته مهم : با ذکر این اعداد و ارقام، نباید فکر کنید که تمامی ICO ها چنین سودی خواهند داشت. این آمار و ارقام برای گذشته است و گذشته هیچ وقت شبیه آینده نیست. بسیاری از ICO ها بودند که به صورت وحشتناکی شکست خوردند و مبالغ زیادی از سرمایه‌ گذاران از بین رفت. اسکمرها و کلاهبرداران زیادی از ICO ها برای فریب استفاده می‌ کنند و سعی در جذب سرمایه افراد و کلاهبرداری از آن ها را دارند و متاسفانه بعضی از آن ها هم با مبالغ زیادی از پول افراد فرار می‌ کنند.

کلاهبرداری‌ در ICO ها

با این وجود که پروژه های ICO معمولا همراه با ایده های خلاقانه‌ و بسیار سودآور هستند، ولی در بیشتر اوقات یا با شکست مواجه می شوند و نتیجه خاصی ندارند یا کلاهبرداری هستند. در سال ۲۰۱۷ میلادی حدود ۹۰ درصد از عرضه اولیه های سکه کلاهبرداری بودند و یا به نتیجه نهایی نرسیدند، در نتیجه افراد زیادی که رویای ثروتمند شدن یک شبه را داشتند در این راه ضررهای بسیاری متحمل شدند.

در بیشتر کشورهای جهان قوانین خاصی برای ICO‌ وجود ندارد و به علت آنلاین بودن عرضه اولیه سکه و عدم نیاز به مراجعه حضوری، این رخداد به ایده‌ ای برای کلاهبرداری تبدیل شده است. متاسفانه کلاهبرداران با نوشتن چند مقاله جذاب و طراحی یک وب سایت‌ زیبا، به سادگی سرمایه گذاران مبتدی را به دام می‌ اندازند، چرا که مبالغ پرداختی به صورت معمول بیت کوین و اتریوم است و با توجه به امنیت بالا و ناشناس بودن تراکنش ارزهای دیجیتال، پیگیری قانونی آن ها بسیار مشکل است و تقریبا بعد از ارسال وجه دیگر نباید انتظار بازگشت آن را داشت.

ترفندهای تشخیص معتبر بودن ICO ها

با توجه به این که موارد زیادی از کلاهبرداری در ICO ها تا به امروز دیده شده است، لذا هنگام خرید یک عرضه اولیه رمزارز حتما موارد زیر را در نظر داشته باشید :

• دنبال عرضه اولیه ای باشید که بیشتر افراد شناخته شده در دنیای ارزهای دیجیتال آن را تایید می کنند و توصیه به خرید و سرمایه گذاری در آن دارند.
• با عقل تصمیم بگیرید؛ ICO ها همواره به دنبال ترغیب کاربران با دادن وعده های جذاب هستند تا بتوانند سرمایه آن ها را جذب کنند، ولی گول آنها را نخورید و با عقل خود تصمیم گیری کنید که کدام پروژه آینده درخشان تری دارد.
• عرضه اولیه ارز های دیجیتال باید تیم مشخص و سایت مشخصی داشته باشد. توجه داشته باشید که این تیم در شبکه های اجتماعی فعال باشد. وجود افراد موفق و توسعه دهندگانی که قبلا این کار را انجام داده اند و در نهایت درصد موفقیت پروژه را افزایش می دهند.
• مقاله سفید یا همان White Paper مربوط به توکن عرضه شده، هدف از پروژه و نحوه عملکرد آن را حتما به صورت کامل و دقیق مطالعه کنید. توکنی که هدف آن مشخص نیست و نقشه راه ندارد، به احتمال زیاد عملکرد خوبی هم ندارد.
• در شبکه‌ های اجتماعی به دنبال این باشید که سایر افراد در مورد آن پروژه چه نظری دارند، همچنین قادرید با مراجعه به سایت‌ هایی که عرضه اولیه‌ ها را لیست می‌ کنند، رتبه ICO مورد نظر خود را مورد بررسی قرار دهید.

مزایا و معایب عرضه اولیه ارزهای دیجیتال

مزایا

• حذف کاغذ بازی
• نقدشوندگی بالا
• دسترسی بصورت آنلاین برای خرید و فروش
• بازده بسیار بالا البته در صورتی که کلاهبرداری نباشند!
• دسترسی آسان و از پیش برنامه ریزی شده برای سرمایه گذاران و شرکت های تازه تاسیس

معایب

• کلاهبرداری های متعدد در این زمینه
• ممکن است به نتیجه نرسند یا سود مطلوبی که از قبل پیش‌بینی شده، محقق نشود.
• نوسانات زیاد قیمت ارزهای دیجیتال؛ در این خصوص با ورود ارزهای دیجیتال جدیدتر و با ایده‌های خلاقانه تر، امکان افت قیمت سایر توکن ها وجود دارد.

نتیجه گیری و کلام پایانی

در سال های اخیر عرضه اولیه ارزهای دیجیتال یکی از مباحث داغ و پر حاشیه در بسیاری از کشورها بوده است. ما در این مطلب سعی داشتیم تا با بیانی ساده مبحث عرضه اولیه در ارز دیجیتال و نحوه عملکرد آن را شرح دهیم. باید دید که در آینده نزدیک و با سختگیرانه تر شدن قوانین، ICO ها چه عملکردی از خود به نمایش خواهند گذاشت. آیا وضع قوانین و تدوین آنها به بهتر شدن ICO ها و جلوگیری از کلاهبرداری های بیشتر در آینده کمک خواهد کرد یا خیر. همچنین در خصوص عرضه اولیه های ارز های دیجیتال بهتر است به نکات زیر حتما توجه داشته باشید؛

• این نوع سرمایه گذاری از قدرت نقد شوندگی بالایی برخوردار است.
• این نوع سرمایه گذاری کاملا آنلاین است و به مراجعه حضوری افراد احتیاجی نخواهد داشت.
• از آنجایی که ارز های دیجیتال یک بازار نوظهور هستند، بنابراین امروزه هیچگونه قوانین خاصی در رابطه با آن ها وجود ندارد که عرضه اولیه سکه یا همان ICO نیز از این قاعده مستثنی نیست.
• بعضی اوقات این امکان وجود دارد که پروژه ارز دیجیتال واقعی باشد ولی بر اساس برنامه ریزی ها پیش نرفته و با شکست روبرو شود که در نهایت سرمایه گذران این ارز دیجیتال، متحمل زیان های سنگینی می شوند.
• اگر یک پروژه ارز دیجیتال واقعی توکن ICO چیست؟ باشد و تیم توسعه دهنده قوی داشته باشد، امکان موفقیت بسیار زیادی دارد مثل اتریوم که اگر این رخ دهد سرمایه گذاران این ارز دیجیتال سود های بسیار سنگینی به دست خواهند آورد.
• از آنجایی که معاملات در بازار دیجیتال به صورت ناشناس و تقریبا برگشت ناپذیر هستند، بنابراین فرصتی مناسب برای افراد سودجو فراهم می شود تا با تبلغیات دروغین اقدام به فروش رمز ارز های جعلی و بی اساس کنند.

همانطور که در ابتدای مطلب گفتیم، همه چیز درباره عرضه اولیه ارزهای دیجیتال را توضیح دادیم.

همین طور اگر دوست دارید اطلاعات بیشتری در مورد کیف پول ارز دیجیتال با کمترین کارمزد به دست آورید، این مطلب را مطالعه کنید.

از نظر شما شرکت در عرضه اولیه های ارز دیجیتال برایتان خوب است؟

توکن ICO چیست؟

عرضه اولیه ارز دیجیتال (Initial coin offering) چیست؟

عرضه اولیه یا ICO چیست؟

عرضه اولیه یک ارز دیجیتال یا ICO ، روشی است که تیم ها می توانند برای پروژه ای در فضای ارز رمزنگاری شده سرمایه جمع کنند. در یک ICO ، تیم ها توکن های مبتنی بر بلاک چین را برای فروش به طرفداران عرضه می‌کنند. این روش به عنوان یک مرحله تأمین سرمایه جمعی عمل می کند. کاربران توکن‌هایی را دریافت می‌کنند که می‌توانند بلافاصله یا در آینده از آن‌ها استفاده کنند.

اولین عرضه اولیه ارز دیجیتال

این روش در سال ۲۰۱۴، برای تأمین سرمایه موردنیاز اتریوم مورد استفاده قرار گرفت. از آن زمان به بعد بود که پروژه های زیاد دیگری نیز از این روش برای جذب سرمایه استفاده کردند. در سال ۲۰۱۷ بود که استفاده از این روش به اوج خود رسید. وقتی به سرمایه گذاران اولیه، توکن داده می شود ، هیچ مالکیتی در شرکت مربوطه به آن ها داده نمی شود.
ICO‌ها می توانند جایگزین مناسبی برای تامین بودجه نسبت به روش سنتی، برای استارتاپ های حوزه تکنولوژی باشند.

عرضه اولیه سهام (IPO) چیست؟

عرضه اولیه سهام (IPO) ، به روند ارائه بخشی از سهام یک شرکت خصوصی به مردم برای اولین بار گفته می‌شود. برای انجام این‌کار معمولا آن شرکت کارگزاران و صرافی‌هایی را برای انتقال سهم خصوصی به سهم عمومی انتخاب می‌کنند.

بسیاری از این شرکت ها IPO را انجام می دهند تا بتوانند سهام خود را به مردم بفروشند. شرکت های نوپا، شرکت های در حال رشد یا کارآفرینانی که نیاز به بودجه دارند، معمولا از IPO برای جمع آوری سرمایه برای توسعه بیشتر، استفاده می کنند.

اغلب، تازه واردان بدون داشتن حتی یک محصول کاربردی به دنبال جذب سرمایه برای پروژه خود هستند، در حالی که در فضای بلاک چین به ندرت پیش می آید که سرمایه گذاران روی یک پروژه که فقط وایت پیپر دارد سرمایه گذاری کنند. عدم وجود رمزارز برای یک پروژه بلاکچینی، یکی از دلایلی است که سرمایه گذاران علاقه چندانی به سرمایه گذاری روی آن نشان نمی‌دهند. بنابراین عرضه یک توکن خاص و فروش آن به طرفدران اولیه، می تواند انگیزه خوبی برای سرمایه گذاری باشد و بودجه موردنیاز یک پروژه را تامین کند.

با این وجود، ICO فقط برای پروژه‌های تازه تاسیس نیست. گاهی پیش می آید که یک شرکت یا موسسه از قبل وجود داشته و محصول یا خدماتی را ارائه می‌داده است و حالا برای غیرمتمرکز شدن تصمیم به ایجاد یک توکن برای شرکت خود می‌گیرد و از این طریق طیف گسترده ای از سرمایه گذاران را برای ایجاد یک محصول مبتنی بر بلاک چین، به سمت خود جلب می کند .

IPO (initial public offering) چیست؟

عرضه اولیه ارز دیجیتال (ICO) در مقابل عرضه اولیه سهام (IPO)

اگر چه گاهی این دو اصطلاح را در کنار هم می‌شنویم اما واقعیت این است که تفاوت بسیار زیادی بین این دو وجود دارد. IPO معمولا برای مشاغلی است که به یک بلوغی رسیده توکن ICO چیست؟ اند و حالا سهام شرکت خود را به عنوان راهی برای جمع آوری سرمایه می‌فروشند.

در مقابل، ICO به عنوان مکانیزمی برای تامین سرمایه اولیه موردنیاز پروژه‌‌ها استفاده می‌شود، که به شرکت‌ها امکان می‌دهد در مراحل اولیه برای پروژه خود سرمایه جمع کنند. وقتی سرمایه گذاران ICO توکن خریداری می‌کنند، درواقع هیچ مالکیتی در شرکت خریداری نمی‌کنند.

علاوه بر این، IPO‌ها معمولا توسط مقامات دولتی تنظیم می‌شوند و در محیط های متمرکز کاربرد دارند. در مقابل، برای ICO ها، کمبود مقررات وجود دارد و خطرات آن نیز به مراتب بیشتر است.

عرضه اولیه ارز دیجیتال (ICO) در مقابل عرضه اولیه صرافی (IEO)

IEO یا “عرضه اولیه صرافی” همانطور که از نامش مشخص است، عرضه توکن یا کوین‌ از طریق یک صرافی ارز دیجیتال می‌باشد. برعکس ICO یا “ عرضه اولیه ارز دیجیتال ” ، یک IEO توسط یک صرافی ارزهای دیجیتال منتشر می‌شود.

مزیت IEO

از آنجایی که فروش توکن‌ها برای اولین بار از طریق یک صرافی ارزهای دیجیتال انجام می‌شود، این موضوع هزینه‌هایی را به شرکت یا استارت‌آپ تحمیل خواهد کرد.
این هزینه‌ها شامل پرداخت مبلغی به صرافی ارز دیجیتال موردنظر به دلیل لیست شدن توکن در آن صرافی و همچنین واگذاری بخشی از توکن‌های خود به آن صرافی در ازای انتشار توکن‌ها می‌باشد.

اما در عوض و از فردای آن روز، توکن‌های آن استارت‌آپ در صرافی قابل معامله می‌باشد که این مزیت بزرگی برای شرکت‌ها می‌باشد. همچنین از آن‌جایی که صرافی ارز دیجیتال صاحب بخشی از توکن‌های آن استارت‌آپ می‌شود، لذا در سود و زیان این کار شریک خواهد شد و برای تبلیغ کردن آن استارت‌آپ تحریک می‌شود. این یک معامله برد-برد برای صرافی و همچنین برای استارت‌آپ‌ها می‌باشد.

ICO چگونه کار می‌کند؟

ICO می‌تواند اشکال مختلفی داشته باشد. بعضی اوقات، تیم میزبان آن یک بلاک چین اختصاصی خواهد داشت که در ماه ها و سال های آینده به توسعه آن ادامه می‌دهد. در این صورت، کاربران می توانند اقدام به خرید توکن های خود روی همین بلاک چین کنند.

در غیر این صورت، آن ارز ممکن است بلاکچین اختصاصی برای خود نداشته باشد و سرمایه گذاران توکن های خود را روی سایر بلاک چین ها مثل اتریوم دریافت می‌کنند. و سپس بعد از راه اندازی بلاک چین اصلی، قادر خواهند بود توکن های خود را روی بستر مربوطه منتقل (Swap) کنند.

رایج ترین روش عرضه توکن‌ها در عرضه اولیه

رایج ترین روش، عرضه توکن تحت عنوان یک قرارداد هوشمند (Smart contract) روی یک بلاک چین دیگر است که عمدتا از اتریوم استفاده می‌شود. بسیاری از این توکن‌ها از استاندارد ERC20 استفاده می کنند. علاوه بر اتریوم، بلاک چین های دیگری نیز وجود دارند که از آن ها برای پیاده سازی قرارداد‌های هوشمند استفاده می‌شود. برای مثال می‌توان از NEO ، Waves، NEM و Stellar نام برد.
با توجه به انعطاف پذیری این بستر‌ها، برخی از پروژه ها اصلا قصد ایجاد یک بلاک چین اختصاصی ندارند و از همین بستر‌ها برای توسعه قراردادهای هوشمند خود استفاده می‌کنند.

ICO‌ها معمولا زودتر از موعد اعلام می‌شوند و قوانینی برای نحوه اجرای آن‌ها وجود دارد.

ممکن است یک بازه زمانی مشخص برای خرید در نظر گرفته شود یا یک سقفی برای تعداد توکن های فروخته شده، معرفی شود. همچنین ممکن است یک فرمی ارائه شود که سرمایه گذاران باید قبل از خرید آن را پر کنند. کاربران برای سرمایه گذاری و خرید توکن، ابتدا وجوه خود را به آدرس مشخصی ارسال می‌کنند.

به طور کلی وجوه دریافتی معمولا به شکل بیت کوین و اتریوم است، چرا که محبوبیت زیادی دارد. سرمایه گذاران، برای دریافت توکن یا باید یک آدرس جدید در اختیار تیم قرار دهند یا توکن به طور خودکار به آدرسی که پرداخت از آن انجام شده، ارسال می‌شود.

چه کسانی میتوانند یک عرضه اولیه یا ICO راه اندازی کنند؟

فناوری ایجاد و توزیع ارزهای دیجیتال، به طور گسترده برای همه در دسترس است. اما در عمل، بسیاری از ملاحظات حقوقی وجود دارد که باید قبل از برگزاری ICO در نظر گرفته شود.

به طور کلی، فضای ارزهای رمزنگاری شده، فاقد دستورالعمل های قانونی مشخصی است و هنوز به برخی از سوالات مهم در این زمینه پاسخ داده نشده است. برخی از کشورها راه اندازی ICO را به طور کامل ممنوع می کنند، اما تاکنون در هیچ یک از مراجع قضایی، هنوز قانون مشخصی در این زمینه تصویب نشده است. بنابراین ضروری است که هر تیمی قبل از ایجاد ICO، قوانین کشور خود را بشناسد.

مقررات مربوط به ICO چیست؟

دادن یک پاسخ که بتواند پاسخگوی همه ی جوانب باشد کار سختی است به این خاطر که پارامتر های زیادی برای بررسی وجود دارد. مقررات از یک حوزه قضایی به حوزه قضایی دیگر متفاوت است و هر پروژه احتمالا تفاوت های ظریف خود را دارد که ممکن است بر نحوه نظارت نهادهای دولتی تاثیر بگذارد.

باید توجه داشته باشید که در بعضی نقاط قوانینی در رابطه با ICO‌ها وجود ندارد. اما نبود این قوانین به معنای داشتن مجوز برای راه اندازی ICOها نیست. بنابراین حتما دقت کنید که قبل از انتخاب این روش سرمایه گذاری حتما از مشاورین حقوقی کمک بگیرید.

موارد متعددی وجود داشته است که نهادهای نظارتی، برخی از این تیم ها را بعد از جذب سرمایه تحریم کردند. اگر نهادهای نظارتی یک توکن را تایید کنند، تیم توسعه دهنده باید قوانین سختگیرانه ای را که در مورد دارایی های سنتی نیز اعمال می شود، رعایت کند. در این مورد کمیسیون بورس و اوراق بهادار ایالات متحده (SEC) دیدگاه های خوبی ارائه داده است.

به طور کلی توسعه مقررات در حوزه بلاک چین کمی کند پیش می‌رود. هنوز بسیاری از نهادهای دولتی، در مورد اجرای چهارچوب شفاف تری برای اجرای فناوری بلاک چین در حال بحث و مذاکره اند. اگر چه بسیاری از علاقه مندان به بلاک چین از نفوذ بیش از حد دولت نگران هستند، اما بیشتر آن ها به اهمیت حمایت سرمایه گذاران نیز واقف هستند .

خطرات و معایب ICO چیست؟

توکن‌های جدیدی که چشم انداز روشن و بازده سرمایه بالایی را وعده می‌دهند وسوسه انگیز هستند اما باید به این نکته توجه داشت که همه ارزها با هم یکسان نیستند و هیچ تضمینی برای بازگشت سرمایه (ROI) شما وجود ندارد.

از آنجایی که فاکتورهای زیادی برای بررسی وجود دارند، تعیین دوام یک پروژه کار سختی خواهد بود. سرمایه گذاران باید تحقیقات گسترده ای راجع به توکن های مورد نظر خود انجام بدهند. که این فرآیند باید شامل یک تحلیل فاندامنتال کامل باشد.

در ادامه لیستی از سوالات مهم برای تحقیق و بررسی آورده شده است .

1. آیا این پروژه با دوام است ؟
2. این پروژه چه مشکلی را حل می کند ؟
3. آیا این پروژه به بلاک چین اختصاصی نیاز دارد ؟
4. آیا تیم پروژه معتبر است؟ آیا آن ها به اندازه کافی مستعد هستند که پروژه را سرپا نگه دارند ؟

مهم ترین نکته این است که هیچ گاه نباید بیشتر از توان خود سرمایه گذاری کنید. بازار ارزهای دیجیتال رمزنگاری شده، بازاری بسیار بی‌ثبات و نوپا است، همچنین پروژه‌های کلاه برداری زیادی در این حوزه وجود دارد که افراد زیادی به واسطه وعده های دروغین آن ها، سرمایه خود را از دست داده اند .

جمع بندی

ICO ، در نوع خود می تواند روش سرمایه گذاری مناسبی باشد البته به شرطی که پروژه را کاملا بررسی کنید و همیشه این موضوع را در نظر بگیرید بر روی چه چیزی سرمایه گذاری می‌کنید. باید این را بدانید که هیچ بازده تضمینی وجود ندارد و با وجود جذابیت های زیاد فضای ارزهای رمزنگاری شده، چنین سرمایه گذاری هایی می تواند به شدت خطرناک باشد.