تفاوت‌های نئو و اتریوم

سنا نجفیان جمعه 08 فروردین 1399

قیمت لحظه‌ای رمزارزهای نوبیتکس

قیمت ارز دیجیتال در بازار نوبیتکس چطور محاسبه می‌شود؟

قیمت ارز دیجیتال در بازار نوبیتکس چطور محاسبه می‌شود؟

قیمت ارز دیجیتال در بازار ایران، تابع قیمت جهانی ارزهای دیجیتـــــــــال و قیمت ارز در ایران است. از آنجایی‌ که غالب معاملات ارز دیجیتال در دنیــــــــــــا با تتر انجام می‌شود؛ بنابراین قیمت لحظه‌ای ارز دیجیتال به ریال از حاصل‌ضرب قیمت آن به تتـــــــر در بازارهای جهانی، در قیمت تتر به ریال در ایران به دست می‌آید. برخلاف تصور عموم، قیمت تتر معادل قیمت دلار نقــــــدی گزارش‌شده از سوی بانک مرکزی یا حتی در بازار آزاد ایران نیست. بلکه بر اساس عرضه و تقاضــــــا در بازارهای ایرانی به دست می‌آید. اما برای یک تخمین مناسب از قیمت تتر، در تبدیل هر دلار آمریکا به تتر در بازارهای جهانی، هزینه‌ای بین 3 تا 7 درصد بسته بـه روش واریز، به‌صورت معمول کسر خواهد شد. به‌این‌ترتیب قیمت لحظه‌ای ارز دیجیتال در نوبیتکس با قیمت ارز دیجیتال در بازار جهانی دارای تفاوت محسوسی نیست و قیمت لحظه‌ای ارز دیجیتال به ریال نیز برحسب تغییر قیمت تتر، تغییر خواهد کرد.

ارز دیجیتال نئو (NEO) چیست و چگونه کار می‌کند؟

نئو (یا همان AntShares) یک پلتفرم متن باز مبتنی بر تکنولوژی بلاک چین در دسته بندی ارز دیجیتال است که توسط Da Hongfei و Erik Zhan سال 2014 میلادی در کشور چین ایجاد شد و سپس در ماه ژوئن 2017 به NEO تغییر نام داد. NEO در صدد اتوماسیون مدیریت دارایی های دیجیتال با استفاده از قراردادهای هوشمند بوده و با هدف نهایی ایجاد یک سیستم اقتصادی هوشمند مبتنی بر شبکه توزیع شده (Distributed Network) ایجاد شده است.

شبکه نئو از مکانیسم اجماع بر اساس تحمل خطای بیزانس (dBFT) بین تعدادی از گره های تأیید شده مرکزی بهره می‌برد و می تواند تا 10,000 تراکنش در ثانیه (TPS) را پشتیبانی کند. تحمل خطای بیزانس یک مسأله فرضی است که در آن 9 ژنرال سعی می تفاوت‌های نئو و اتریوم کنند با پیروی از رأی اکثریت، تصمیم گیری کنند که چگونه به یک شهر حمله کنند.

ارز محلی بلاک چین نئو با نماد اختصاری NEO نمایش داده میشود. NEO یک توکن غیر قابل تقسیم است که توکن های GAS را تولید می کند. توکن های GAS یک دارایی جداگانه در شبکه هستند که می توان از آنها برای پرداخت هزینه معاملات استفاده کرد. در حقیقت GAS به عنوان سوخت پلتفرم NEO محسوب می شود؛ یعنی جهت پرداخت کارمزد محاسبات یا توسعه قراردادهای هوشمند در شبکه از آن استفاده می شود. نرخ تورم GAS با یک الگوریتم نیمه عمر کنترل می شود که 100 میلیون GAS را طی حدود 22 سال آزاد می کند.

در کل 100 میلیون NEO در بلاک اولیه (Genesis Block) ایجاد شد. 50 میلیون NEO به سرمایه گذاران اولیه فروخته شد و 50 میلیون باقی مانده نیز در یک قرارداد هوشمند قرار داده شد. طبق این قرارداد هوشمند هر ساله 15 میلیون NEO آزاد می‌شود که توسط تیم توسعه دهنده نئو برای تأمین اعتبار اهداف بلند مدت استفاده می شود.

تاریخچه پیدایش نئو

• سال 2014 میلادی – ایجاد پلتفرم انت شیرز (Antshares)
• سال 2015 میلادی – انتشار مقاله سفید (Whitepaper) انت شیرز / راه اندازی شبکه آزمایشی (TestNet)
• سال 2016 میلادی – انتشار مکانیسم اجماع dBFT برای پلتفرم Antshares / راه اندازی شبکه اصلی (MainNet) انت شیرز
• سال 2017 میلادی – تغییر نام Antshares به NEO / توسعه استاندارد توکن NEP-5 / انتشار اولین توکن NEP-5 توسط Red Pulse
• سال 2018 میلادی – شروع عدم تمرکز شبکه / شروع توسعه برای NEO نسخه 3.0

تفاوت نئو (NEO) و اتریوم (ETH)

محبوبیت NEO به دلیل شباهت آن به محیط قراردادهای هوشمند تفاوت‌های نئو و اتریوم اتریوم (Ethereum) به طور پیوسته در حال افزایش است. قابلیت قراردادهای هوشمند به کاربران پلتفرم NEO اجازه می دهد تا به صورت خودکار به ذخیره سازی و تبادل دارایی های دیجیتال خود بپردازند.

در مقایسه با اتریوم که زبان برنامه نویسی مخصوص خود به نام Solidity را دارد، نئو از همه زبان های برنامه نویسی رایج مانند پایتون، جاوا و جاوا اسکریپت در قراردادهای هوشمند پشتیبانی می کند. هدف این است که توسعه دهندگان در سراسر جهان بتوانند اپلیکیشن های کاربردی خود را در بلاک چین NEO برنامه نویسی و اجرا نمایند.

با وجود همه این شباهت ها، تفاوت هایی نیز میان اتریوم و نئو وجود دارد که به شرح جدول زیر است:

ردیف	معیار	اتریوم (Ethereum)	نئو (NEO)
1	سال ساخت	جولای 2015 میلادی	جولای 2016 میلادی
2	الگوریتم	اثبات کار (PoW)	(Delegated Byzantine Fault Tolerance (dBFT
3	میانگین زمان ساخت بلاک	15 ثانیه	1 ثانیه
4	تعداد تراکنش ها در هر ثانیه (TPS)	15 تراکنش	1000 تراکنش
5	تعداد کل عرضه	72 میلیون ETH	100 میلیون NEO

پروتکل (Delegated Byzantine Fault Tolerance (dBFT چگونه کار می کند؟

Delegated Byzantine Fault Tolerance (به اختصار dBFT) یک مکانیسم اجماع در بلاک چین بوده که توسط ارز رمزنگاری شده NEO تفاوت‌های نئو و اتریوم محبوبیت یافته است. dBFT در اصل با روشی مشابه سیستم مدیریتی یک کشور و داشتن شهروندان، نمایندگان و سخنرانان برای اطمینان از عملکرد کشور (شبکه) کار می کند. این پروتکل با استفاده از یک سیستم رأی دهی برای انتخاب نمایندگان و سخنرانان به اثبات سهام (PoS) نزدیکتر است تا اثبات کار (PoW) !

اجزای اصلی پروتکل dBFT عبارتند از:

1. شهروندان (Citizens) : در حقیقت دارندگان توکن های NEO و گره های معمولی شبکه هستند
2. نمایندگان (Delegates) : در حقیقت گره های حسابداری شبکه هستند
3. سخنگو (Speaker) : در حقیقت یکی از نمایندگان است که به صورت تصادفی انتخاب می‌شود

قابلیت های پلتفرم نئو (NEO)

علاوه بر قابلیت های بیان شده، تیم توسعه دهنده NEO در حال اجرا و تفاوت‌های نئو و اتریوم توسعه تعدادی پروژه جانبی است که قابلیت های مختلفی را برای اکوسیستم نئو به همراه دارد که برخی از آنها عبارتند از:

NeoVM

NeoVM یک محیط اجرای قراردادهای هوشمند است که دارای مزایایی همچون امنیت، مقیاس پذیری و همرسانی بالا است. این پلتفرم بسیار سریع راه اندازی می شود و فقط به مقدار کمی از منابع سخت افزاری نیاز دارد. این برنامه به منظور اشکال زدایی و آزمایش قراردادهای هوشمند طراحی شده تا امکان توسعه آسانتر و سریعتر آنها فراهم شود.

NeoFS

NeoFS اجازه می دهد داده ها با حجم بالا در شبکه تقسیم شده و در سراسر آن توزیع شوند. کاربران می توانند از طریق این سیستم میزان مطمئن بودن فایلها را مشاهده نموده و فایل هایی با قابلیت اطمینان کم را با حداقل هزینه ذخیره و بازیابی کنند. بدیهی است با پرداخت کارمزدهای بالاتر، داده ها را می توان در گره های قابل اطمینان ذخیره سازی کرد.

NeoID

NeoID برای اولویت بندی مقیاس معاملات و انجام عملیات در شبکه استفاده می شود. در حقیقت NeoID یک استاندارد برای شناسایی کاربران در بلاک چین است. معاملات در مقیاس کوچکتر و قراردادهای هوشمند که دارای NeoID از پیش تعیین شده نیستند، می توانند با پرداخت GAS اضافی برای رسیدن به جلوی صف اولویت تأیید بلوک اقدام کنند.

مزایای ارز دیجیتال NEO

• دارایی های دیجیتال : دارایی های سنتی با استفاده از قراردادهای هوشمند به دارایی های دیجیتال غیرمتمرکز تبدیل می شوند.
• هویت دیجیتال : NEO امکان ایجاد هویت الکترونیکی برای افراد، مشاغل و اشخاص را می دهد تا از طریق سیستم های تأیید هویت چند عاملی شامل تشخیص صدا، اثر انگشت، اس ام اس و تشخیص چهره قابل دسترسی باشد.
• قراردادهای هوشمند : سیستم قراردادهای هوشمند NEO یک انقلاب در این زمینه است؛ زیرا از زبان های برنامه نویسی رایج که برای 80 درصد از توسعه دهندگان شناخته شده است، پشتیبانی میکند.
• اپلیکیشن های غیرمتمرکز : با توسعه مداوم ابزارها و تکنیک های جدید، پلتفرم تفاوت‌های نئو و اتریوم NEO از توسعه برنامه های غیرمتمرکز (DApps) مانند صندوق های هوشمند پشتیبانی خواهد کرد.

قیمت نئو (NEO) از ابتدا تا کنون

قیمت ارز دیجیتال نئو از سطح 0.18 دلار در سپتامبر 2016 میلادی به ارزش فعلی آن یعنی 12.49 دلار رسید. در این میان قیمت NEO فراز و نشیب های بسیاری را تجربه نمود؛ بطوریکه ژوئن 2018 میلادی حجم بازار NEO تقریباً به رقم 3.5 میلیارد دلار رسید که این مقدار در حال حاضر نزدیک به 881 میلیون دلار است. کارشناسان پیش بینی می کنند اگر چه بازار ارزهای دیجیتال بسیار بی ثبات است، اما احتمالاً قیمت NEO در سال های آتی افزایش یافته و این ارز رمزپایه در میان 10 ارز دیجیتال برتر بازار قرار خواهد گرفت.

در نمودار زیر می‌توانید قیمت NEO را از تاریخ 9 سپتامبر 2016 (19 شهریور ماه 1395) تا به امروز مشاهده نمایید:

برای مشاهده جدیدترین تحلیل ها، اخبار، مقالات و قیمت لحظه ای ارزهای دیجیتال به وب سایت سیگنال مراجعه و یا اپلیکیشن سیگنال را دریافت نمایید.

تفاوت توکن و کوین

سنا نجفیان جمعه 08 فروردین 1399

امروز قصد داریم به بررسی موضوعی بپردازیم که اغلب همه را گیج کرده است. توکن و کوین. گاهی اوقات مردم از واژهٔ کوین برای اشاره به آنچه دیگران به آن توکن می‌گویند استفاده می‌کنند و برعکس. برخی دیگر نیز از هر دو نام برای اشاره به تمام دارایی‌های دیجیتال استفاده می‌کنند.

با این حال،‌ تفاوت‌های بسیاری بین توکن و کوین وجود دارد و دانستن آن بسیار مهم است. این مقاله با بررسی توکن و کوین به این موضوع پرداخته است که چرا این دو اصطلاح باعث ایجاد سردرگمی شده و اطلاعاتی در اختیار شما خواهد گذاشت.

کوین چیست؟

کوین یک سکهٔ دیجیتال است که بلاک چین مخصوص به خودش را دارد. بیت کوین، لایت کوین، اِتِر از این قبیل کوین‌ها هستند. تراکنش‌های سکه‌های دیجیتال توسط افراد و از حسابی به حساب دیگر صورت می‌گیرد. سکه‌های دیجیتال فیزیکی نیستند و تمام آن‌ها به شکل داده در یک پایگاه اطلاعاتی بزرگ جهانی قرار دارند.

این پایگاه اطلاعاتی (یا بلاک چین) تمام تراکنش‌ها را پیگیری و توسط کامپیوترها در سراسر جهان بررسی و مورد تایید قرار می‌دهد.

در چه مواقعی از کوین استفاده می‌کنیم؟

سکه‌های دیجیتالی مانند پول‌های واقعی که در زندگی روزمره استفاده می‌شوند، عمل می‌کنند. می‌توانید بیت کوین، لایت کوین یا مونرو را دقیقا شبیه به اسکناس‌های خود در کیف پول تصور کنید. هدف اصلی آن‌ها این است که مانند اسکناس و پول‌ به عنوان ارز رسمی مورد استفاده قرار گیرند.

• انتقال پول (با استفاده از آن‌ها می‌توانید اعتبار ارسال و دریافت کنید)
• به عنوان ذخیره اعتبار (آن‌ها را می‌توان ذخیره کرد و بعدا خرج کرد)
• به تفاوت‌های نئو و اتریوم عنوان یک موجودی حساب (می‌توانید کالا یا خدمات را در آن‌ها قیمت‌گذاری کنید)

ما برای اینکه به درک بهتری برسید از بیت کوین به عنوان مثال استفاده کرده‌ایم:

• شما می‌توانید از بیت کوین برای خرید کالا‌ در سراسر تفاوت‌های نئو و اتریوم اینترنت و در بسیاری از نقاط جهان استفاده کنید.
• می‌توانید آن را تا هر وقت که می‌خواهید نگه دارید و هیچ اتفاقی برایش نمی‌افتد. سپس آن را با هر کالایی که هم قیمت آن بود معاوضه کنید.
• چیزهایی که می‌خرید در بیت کوین هم قابل قیمت گذاری هستند.

به غیر از مصرف پولی، بیت کوین قابلیت دیگری ندارد. فرقی نمی‌کند بیت کوین زیادی به دست بیاورید یا اینکه از برنامه‌های خاصی استفاده کنید. بیت کوین همین است تفاوت‌های نئو و اتریوم و فقط برای مصرف پولی کاربرد دارد. با این حال،‌ برخی از سکه‌های دیجیتالی مانند اتر، نئو و دش ویژگی‌های بیشتری دارند و بیش از یک پول عمل می‌کنند. این ویژگی‌ها شامل موارد زیر است:

• اتر (ETH) به تفاوت‌های نئو و اتریوم منظور تسریع انجام تراکنش‌ها بر روی شبکهٔ اتریوم استفاده می‌شود. توکن‌ها می‌توانند بر بستر اتریوم ایجاد شوند، اما اتر هنوز نیاز به ارسال توکن دارد. این سیستم هزینه‌های استخراج را تامین می‌کند (به کامپیوترهایی که تراکنش‌ها را در شبکه تایید می‌کنند پاداش پرداخت می‌کند). در کیف قرار گرفته است تا سود سهام را به دست آورد. این سود GAS نام دارد. همانطور که می‌توان توکن‌ها را در اتریوم تولید کرد، این کار را بر روی نئو هم می‌توان انجام داد.
• اگر به اندازه کافی دش در اختیار داشته باشیم می‌توانیم در تصمیم گیری‌های مهم شبکهٔ دش سهیم باشیم. مثلا هنگامی که ایده‌ای به منظور ارتقا شبکه در ذهن داشته باشیم، با در اختیار داشتن دش کافی می‌توانیم رای دهیم که آیا ارتقا شبکه انجام شود یا خیر. این حق رای به دارندگان دش اجازه می‌دهد تا در مورد چگونگی تکامل پروژه نظر بدهند.
• سود تقسیم شدهٔ رمزنگار، سکه‌ها یا توکن‌هایی هستند که به خاطر نگهداری از یک دارایی خاص اهدا می‌شوند. به عنوان مثال سود نئو (NEO's GAS) به کاربرانی تعلق می‌گیرد که کوین‌‌ها را در کیف پول نگهداری می‌کنند و آن‌ را در شبکه ایمن می‌کنند. این امر فقط در بلاک چین امکان پذیر است که از الگوریتم اثبات کار بهره می‌برد.

نمونه‌هایی از کوین‌ها

تمام دارایی‌های دیجیتال بازار سرمایه به شکل کوین معرفی می‌شوند. با این حال، تمام کوین‌ها از بازار سرمایهٔ بزرگی برخوردار نیستند. وب سایت قیمت گذاری کوین‌مارکت‌کپ بیش از ۹۰۰ کوین مختلف را فهرست کرده است، البته،‌ ما قصد نداریم که همهٔ آن‌ها را در اینجا نشان دهیم. شما می‌توانید فهرست کامل آن‌ها را از این قسمت مشاهده کنید. ما به برخی از آن‌هایی که بیشتر معروف هستند به همراه تیکر هایشان اشاره کرده‌ایم.

بیشتر بخوانید: پروپوزال توسعهٔ بیت کوین (BIPS) چیست؟

تیکر به پسوندی گفته می‌شود که بعد از اسم دارایی‌های دیجیتال می‌آید. بیشتر صرافی‌ها کوین‌ها و توکن‌ها را با نام مخفف و تیکر‌هایشان صدا می‌زنند و از بردن اسم کامل آن‌ها خودداری می‌کنند.

توکن چیست؟

اغلب، توکن‌ها را به اشتباه ارز دیجیتال خطاب می‌کنند. بین توکن و کوین دیجیتال تفاوت بزرگی است. توکن‌ها بر روی بلاک چین‌ها ایجاد می‌شوند. در حقیقت، به لطف ایجاد و تسهیل قراردادهای هوشمند،‌ رایج‌ترین پلتفرم‌ توکن بلاک چین، اتریوم‌ها هستند. توکن‌هایی که بر روی پلتفرم اتریوم ایجاد می‌شوند، ERC-20 نام دارند.

با این حال،‌ توکن‌های دیگری به نام NEO ،‌ Waves، Lisk و Stratis وجود دارند. همانطور که در بالا اشاره کردیم توکن‌های اتریوم ERC-20 نام دارند و در آن سو توکن‌های نئو NEP-5 شناخته می‌شوند. همه می‌توانند توکن‌ مخصوص به خود را بر روی یکی از این پلتفرم‌ها ایجاد کند.

توکن‌ها چگونه ساخته می‌شوند؟

در واقع این کار به طور قابل ملاحظه‌ای توانایی فنی کمی را می‌طلبد. من این کار را به تازه وارد‌ها توصیه نمی‌کنم،‌ اما برای کسی که کمی تجربهٔ برنامه نویسی دارد، زیاد طول نخواهد کشید. این کار به یک توسعه دهنده نیاز دارد تا مقداری کوین بومی به بلاک چینی که در حال ایجاد توکن است بپردازد. منظور از بومی بودن این است که مثلا برای تولید توکن اتریوم باید همان کوینی را پرداخت کنیم که از خانوادهٔ اتریوم باشد مانند اتر.

بیشتر بخوانید: قراردادهای هوشمند (Smart Contract)

به طور مثال،‌ اگر توکنی بر روی اتریوم تولید شد، تولید کننده باید مقداری اِتِر به ماینرهای شبکه پرداخت کند تا اعتبار تراکنش (تولید کردن) را تایید کنند. به خاطر داشته باشید که مبلغ باید به تمام تراکنش‌های توکن‌ها در بلاک چین پرداخت شود، نه صرفا برای تولید توکن. به علاوه،‌ هر اپلیکیشنی که بر روی اتریوم ساخته شود، موظف است از کوین‌های اتر برای انتقال توکن‌های مخصوص خود از یک کاربر به دیگری یا بین اپلیکیشن و کاربر استفاده کند. همان گونه که هزینه‌های تراکنش باید به کسانی پرداخت شود که امنیت شبکه را تامین می‌کنند.

اهداف آن‌ها

بیشتر توکن‌ها باید با استفاده از اپلیکیشن‌های غیر متمرکز یا dApps مورد استفاده قرار گیرند. توسعه دهندگان هنگام تولید توکن می‌توانند تعداد واحد و مقصد ارسالی آن‌ها را تعیین کنند. آن‌ها مقداری از ارز دیجیتال بومی را در بلاک چینی که در آن توکن تولید کرده‌اند پرداخت خواهند کرد.

پس از تولید،‌ از توکن‌ها اغلب برای فعال کردن ویژگی‌های اپلیکیشنی که طراحی شده‌ استفاده می‌شود. به عنوان مثال،‌ موزی‌کوین (Musicoin) توکنی است که کاربران با استفاده از آن به ویژگی‌های گوناگون پلتفرم موزی‌کوین دسترسی پیدا می‌کنند. ویژگی‌هایی از قبیل تماشای موزیک ویدیو یا پخش یک آهنگ.

صرافی بایننس نیز توکن مخصوص به خودش را دارد. کاربران با استفاده از توکن بایننس (BNB) می‌توانند از ۵۰ درصد تخفیف در معامله‌هایشان برخوردار شوند.

برخی از توکن‌ها برای اهداف دیگری تولید می‌شوند: برای معامله‌های کالاهای فیزیکی. کالای فیزیکی یعنی چه؟ مثلا شما قصد دارید خانهٔ خود را با استفاده از قرارداد هوشمند به فروش برسانید. آیا می‌توانید خانهٔ خود را به همراه متعلقاتش داخل قرارداد هوشمند قرار دهید. مسلما جواب منفی است. اما می‌توانید با استفاده از توکن خانهٔ خود را در معرض فروش بگذارید.

بزرگترین مزیت تولید توکن

از آنجا که توسعه دهندهٔ Dapp و توکن نیازی به ایجاد بلاک چین مخصوص به خود ندارد، باعث صرفه جویی در وقت و منابع می‌شود. آن‌ها در عین حال که از امنیت بلاک چین بومی بهره می‌برند می‌توانند با اپلیکیشن خود از ویژگی‌های ارز دیجیتال نیز استفاده کنند. زمان تنها چیزی نیست که صرفه جویی می‌شود. اگر قرار بود آن‌ها به جای استفاده از توکن و Dapp مجبور به ایجاد بلاک چین و کوین مخصوص به خود می‌شدند، آن گاه باید برای تایید تراکنش‌هایشان به دنبال ماینرها می‌گشتند.

بیشتر بخوانید: سِگویت (Segwit) و عملکرد آن

بدین ترتیب برای ایجاد یک بلاک چین قوی و غیرقابل هک به ماینرهای زیادی نیاز بود. این باعث می‌شود که بسیاری از کامپیوترها در شبکه حس مشارکت بیشتری در قبال هم داشته باشند و برخلاف بلاک چین‌های متمرکز که کارایی ضعیفی دارند از کارکرد بسیار بهتری برخوردار باشند. که این امر یک روند بسیار طولانی‌ و پرهزینه‌ است.

معرفی ارز نئو (NEO)

ارز نئو یک مجموعه غیرانتفاعی بر مبنای پروژه بلاک چین است که به دنبال کاربردی سازی فناوری بلاک چین و مفهوم هویت دیجیتال برای دیجیتالی کردن دارایی و مدیریت دارایی با قراردادهای هوشمند است. به زبان ساده نئو فراهم کردن بستر اقتصاد هوشمند است.
هدف از ارز دیجیتال نئو داشتن یک اکو سیستم اقتصادی هوشمند است. بنابراین با استفاده از این ارز معاملاتی که به روش سنتی انجام می شوند به صورت غیر متمرکز قابل انجام خواهند بود و با استفاده از قوانین دنیای دیجیتالی امنیت آن ها تضمین خواهد شد.

ویژگی های نئو چیست ؟

• در نئو برای عیب یابی و دفع حملات از سیستم تحمل خطای بیزانس BFT به جای اثبات کار یا اثبات سهم استفاده می شود.
• پروژه نئو امکان ذخیره سا زی داده به صورت غیر متمرکز دارد NeoFS.
• سیستم نئو می تواند در بلاک چین های خصوصی اجرا شود NeoX.
• مکانیسمی برای ساخت قرارداد های هوشمند به صورت از قبل برنامه ریزی شده دارد.
• مکانیسم رمزنگاری مبتنی بر شبکه برای حل مشکلاتی دارد که توسط رایانه های کوانتومی حل نمی شود و اطمینان از اثبات کوانتومی دارد NeoQ.

چگونه ارز دیجیتال نئو (NEO) بخریم؟

خرید نئو به صورت مستقیم برای همه افراد کار مشکلی است و با توجه به این که ما در ایران زندگی می کنیم این کار قطعا مشکل تر است. بنابراین بهترین را برای بدست آوردن نئو، است است که از سرویس های اکسچنجینگ استفاده کنیم.

• Changelly
• Coinswitch
• Bitfinex
• Bittrex
• Yobtc
• Cryptopia

برای خرید از این سایت ها شما باید از قبل ارز دیجیتالی مانند بیت کوین، اتریوم، لایت کوین و … را داشته باشید و بعد آن ها را به نئو تبدیل کنید.

انواع کیف پول نئو:

• کیف پول کاغذی : Ansy
• کیف پول مرورگر یا وب : NEO Tracker ، NEO Wallet
• کیف پول دسکتاپ : NEO GUI، NEO CLI ، NEON Wallet
• کیف پول سخت افزاری : Ledger Nano S

تفاوت اتریوم و نئو:

نئو و اتریوم هر دو پروژه های بزرگی هستند که کاربردشان فراتر از ارز دیجیتال یا سیستم های پرداخت است. در واقع نئو یک زیرساخت برای انواع پروژه های نیازمند به بلاک چین است. نئو قابل اجرا در بلاک چین های عمومی یا خصوصی است و حتی می تواند به عنوان واسطه بین چند بلاک چین عمل کند. نئو با این هدف طراحی شده است که بتواند با سیستم های سنتی درهم آمیخته شود. اگر تفاوت های فنی اتریوم و نئو را بررسی کنیم نئو از چند زبان برنامه نویسی مثل C# Net VB و Java پشتیبانی می کند اما اتریوم از زبان مخصوص خودش Solidity پشتیبانی می کند که با توجه به کم کاربرد بودن این زبان توسعه در بستر اتریوم را سخت می کند. نئو در مقایسه با اتریوم پلتفرمی با انعطاف بیشتر است.
نئو پروژه بزرگی است که طبق اخبار گزارش شده حمایت دولت چین و چند شرکت بزرگ را دارد. نئو و ارز دیجیتال آن برخلاف ارزهایی مثل بیت کوین کمتر شناخته شده هستند. شاید دلیل اصلی این ناشناخته بودن کاربرد وسیع آن و همین طور داشتن دو توکن است که کمی گیج کننده است. در حال حاضر توکن نئو رتبه هشتم از نظر ارزش بازار میان ارزهای دیجیتال را دارد. هر چند نئو هم قابلیت استفاده به عنوان پول دیجیتال و سیستم پرداخت را دارد اما هنوز نتوانسته یک رقیب جدی برای ارزهای دیجیتال مشابه باشد.

نئو چگونه کار می‌کند؟

نئو یک رویکرد ترکیبی برای فناوری بلاکچین خود درنظر گرفته است. در حالی که نئو از بلاکچین خود استفاده می‌کند، نحوه انتقال دارایی‌ها متفاوت است. نئو دارای دو توکن رمزگذاری است:
NEO – قبلا به عنوان (AntShares (ANS نامگذاری شده بود.
GAS – قبلا به عنوان (AntCoins (ANC نامگذاری شده بود.
توکن NEO با امنیت کامل عمل می‌کند و مانند سهام در شرکتهاست. این توکن در ایجاد بلوک، تغییرات شبکه، مدیریت شبکه و سایر نیازها مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
توکن GAS به عنوان سوختی برای بلوک NEO عمل می‌کند. GAS برای تخصیص منابع، هزینه‌های شبکه و همچنین برای عملیاتی مانند ارائه انگیزه برای حفظ بلاکچین و اجرای قراردادهای هوشمند و Dapps استفاده می‌شود.

نقش GAS در نئو

GAS در شبکه نئو برای اثبات سهام است تا انگیزه مشارکت و ایجاد بلوک جدید در نئو باشد. از ابتدا به ازای هر بلوک نئو هشت GAS داده می شد که هر سال یک GAS کاهش می یابد؛ این کار تا زمانی ادامه خواهد یافت که ۱۰۰ میلیون GAS تعیین شده تمام شود. پس از آن هیچ GAS اضافی تولید نخواهد شد.

کدام یک از ارزهای دیجیتال آینده‌ی پُر رونقی خواهند داشت؟ (بخش دوم)

این ارز دیجیتال به‌دست یکی از کارمندان اسبق گوگل در سال ۲۰۱۱ و برای رقابت با بیت کوین ساخته شد. یکی از القاب بیت کوین طلای دیجیتال است، و رمز ارز تفاوت‌های نئو و اتریوم لایت کوین که قصد جایگزینی آن را داشت، لقب نقره‌ی دیجیتال را گرفته است. مدت زمان تایید تراکنش‌ها و معاملات، یکی از مهم‌ترین تفاوت‌های دو رمز ارز بیت کوین و لایت کوین می‌باشد. مدت زمانی که طول می‌کشد تا در بیت کوین یک بلاک تایید شود، حداقل ۱۰ دقیقه است اما این زمان برای ارز دیجیتال لایت کوین، تنها ۲.۵ دقیقه می‌باشد.

کارمزد دریافتی توسط بیت کوین بیشتر از رمز ارز لایت کوین می‌باشد، لذا این ارز دیجیتال برای بیزینس‌ها و شرکت‌هایی که به‌دنبال بکارگیری رمزارز برای پرداخت‌های خود می‌باشند، بسیار مناسب است. ‌مخترع این رمز ارز یکی از دلایل کم‌بودن محسوس مدت زمان تایید تراکنش‌ها و معاملات در این رمز ارز را قابلیت استفاده‌ برای پرداخت‌های روزمره‌ مردم عنوان کرده است. تحلیلگران بازار ارزهای دیجیتال قیمت لایت کوین را تا پایان سال ۲۰۲۲ درحدود ۱۰۱ دلار پیش‌بینی کرده‌اند.

۴. نئو

بسیاری از افراد معتقدند که این ارز دیجیتال همان اتریوم بوده که در کشور چین تولید شده و درواقع اتریوم چینی است. البته این دو رمز ارز شباهت‌هایی هم دارند. مثلا رمز ارز نئو مانند اتریوم در قراردادهای هوشمند کاربرد دارد اما نکته‌ی مهم پیشرفته‌تر بودنِ فناوری بکاررفته در نئو نسبت به اتریوم می‌باشد. در حقیقت نئو زمانی ایجاد شد که پیش از آن اتریوم ساخته شده و معایب آن مشخص شده بود. لذا مخترعان نئو سعی کردند این ارز دیجیتال ایرادات اتریوم را نداشته و حتی عملکردی بهتر از آن داشته باشد.

نئو و اتریوم تفاوت‌های دیگری نیز دارند، برای مثال در ساخت اتریوم تنها از یک زبان برنامه‌نویسی به نام سالیدیتی[۱] استفاده شده است اما در پیاده‌سازی رمز ارز نئو زبان‌های برنامه‌نویسی دیگری نیز بکار گرفته شده‌اند. نکته‌ی دیگر در مورد نئو، قابلیت مقیاس‌پذیریِ بیشتر قراردادهای هوشمند آن نسبت به اتریوم می‌باشد که باعث امنیت بیشتر قراردادهای هوشمند نئو و مخاطب پسند بودن آن شده است.

متخصصان بر این باورند که آینده‌ی ارزهای دیجیتال تا حدود زیادی به قراردادهای هوشمند بستگی دارد. ارز دیجیتال اتریوم در شکل‌گیری این باور تاثیر بسزایی داشته است و همان‌گونه که اکنون می‌بینیم، اتریوم پس از بیت کوین بالاترین میزان ارزش را دارد. رمز ارز نئو را می‌توان نسل بعدی و پیشرفته‌ترِ قراردادهای هوشمند درنظر گرفت. از آنجایی که این رمز ارز در کشور چین و با خاستگاه جمعیتی بالا متولد شده، پتانسیل بسیار بالایی برای تبدیل به یک رمز ارز محبوب دارد . قیمت این رمز ارز در ابتدای سال ۲۰۲۱ حدود ۲۵ دلار می‌باشد.