مقایسه نئو و اتریوم

مقایسه اتریوم و نئو

اتریوم (Ethereum) و نئو (NEO) دو جفت رمزارزی هستند که در مقابل هم بوده و رقابت شدیدی دارند و این رقابت به قدری زیاد است که از نئو به عنوان اتریوم چینی یاد میشود! در این مقاله سعی شده تفاوت ها و شباهت های ایندو ارز را از جنبه های مختلف مورد بررسی قرار بدهیم.

حوزه خدمات

نخست بهتر است دلیل این رقابت را مورد بررسی قرار بدهیم؛ همانطور که واضح است دلیل اصلی این رقابت به دلیل خدمات شبیه و یکسانی است که هردوی این ارزها ارائه میدهند. بلاک چین های هردوی این پروژه ها برای قراردادهای هوشمند و توسعه اپلیکیشن های غیر متمرکز گسترش یافته است و برای بدست آوردن این بازار تلاش میکنند.

هردوی این پروژه ها برای توسعه دهندگان وب و ارزهای دیجیتال امکان عرضه‌ی کوین های جدید و نو را میدهند و این ارز ها میتوانند با جذب سرمایه بر روی بلاک‌چین های اتریوم و نئو فعالیت خود را شروع کنند.

تفاوت ها

یکی از اصلی ترین تفاوت های ایندو شبکه زبان برنامه‌نویسی آنها میباشد نئو برخلاف اتریوم که فقط از زبان جدید و نوپای solidity پشتیبانی میکند، از زبان های معروف و پرطرفدار بین برنامه نویسان و توسعه دهندگان وب مانند سی، جاوا و جاوا اسکریپت پشتیبانی میکند که میتواند یک مزیت نئو نسبت به اتریوم به حساب بیاید.

مقیاس پذیری

یکی دیگر از مزیت های نئو نسبت به اتریوم سرعت تراکنش های آن یا به اصطلاح مقیاس پذیری آن میباشد، که در حال حاضر نئو میتواند تا ده هزار تراکنش در ثانیه را پشتیبانی بکند ولی این عدد در اتریوم فعلا چیزی در حدود 15 تراکنش در ثانیه میباشد. سرعت تراکنش های قابل انجام در هر ثانیه شاخصی است که بلاک‌چین های این دو پروژه بر میگردد یا به زبان دیگر اینجا موردی وارد میشود به نام مکانیسم توافق جمعی که در ادامه آن را با هم بررسی میکنیم.

قراردادهای هوشمند

همانطور که میدانید یکی از مهم ترین خصوصیت های بلاک‌چین ها و همچنین قرارداد های هوشمند و بطور کلی این شبکه غیر متمرکز بودن آن است به این معنی که هیچ تصمیم گیرنده یا مدیری برای آن مشخص نیست حال این سوال پیش می‌آید که چگونه بدون رهبر و سرپرست این شبکه رسمیت دارد و چگونه یک تراکنش یا قرارداد در این شبکه اعتبار پیدا میکند؟ جواب این سوال را مکانیسم توافق جمعی یا مکانیزم اجماع پاسخ میدهد.

مکانیزم اجماع

هر تراکنش در بلاک‌چین ها هنگامی اعتبار پیدا میکند که اعضای دیگر شبکه بر سر اعتبار آن با هم به توافق برسند این جمله به این معنی میباشد که هر تراکنش در شبکه که توسط یکی از اعضای شبکه یا همان node ها انجام میشود باید یک سری معادلات و توابع را حل کند و به دیگر اعضای شبکه ثابت کند که راه حل آن صحیح میباشد تا در شبکه معتبر شود و به رسمیت شناخته شود؛ این نوع از تصمیم گیری را مکانیزم اجماع می‌نامند که تفاوت هایی در انواع این مکانیزم ها وجود دارد که سرعت و هزینه تراکنش ها و همچنین مقیاس پذیری شبکه را تحت تاثیر قرار میدهد.

در حال حاضر نئو از روشی به نام dBFT استفاده میکند که این مکانیزم را میتوان بهبود یافته مکانیزم pos دانست و اتریوم نیز در حال حاضر از مکانیزم pow یا همان اثبات کار استفاده میکند البته قابل ذکر است که اتریوم در حال بهبود دادن این مکانیزم به pos یا همان اثبات سهام میباشد که این میتواند خبر خوبی برای طرفداران اتریوم باشد.

در این مورد میتوان نتیجه گیری کرد که نئو خیلی جلوتر از اتریوم قرار دارد و به همین علت تراکنش های این شبکه از سرعت بسیار بالایی برخوردار هستند هرچند اتریوم در حال بهبود دادن به این قضیه میباشد ولی فعلا نئو در جایگاه بهتری از این نظر قرار دارد.

توکن ها

مورد دیگری که باید مورد بررسی قرار دهیم توکن های این دو شبکه میباشد؛

در شبکه بلاک‌چین نئو دو کوین وجود دارد: GAS و NEO که این دو کوین نقش های متفاوتی را در شبکه ایفا میکنند و شبکه با تکیه بر هردوی آنها پیش میرود.

GAS را میتوان سوخت شبکه نئو و همچنین پاداش دارایی های نئو برای دارندگان آن دانست.

ولی برخلاف نئو در شبکه اتریوم ارز مورد استفاده اتر(Ether) میباشد که واحد کوچکتر آن gas میباشد که تفاوتی با اتر نداشته و مقایسه ایندو همانند تومان و ریال میباشد ولی همانطور که متوجه شدید در شبکه نئو این چنین نیست بلکه NEO و GAS دو ارز با ماهیت های متفاوتی میباشد.

تقسیم پذیری

قابل ذکر است که نئو برخلاف اتر قابلیت تقسیم پذیری نداشته و این کمبود را GAS برای آن جبران کرده تا کاربران شبکه بتوانند با استفاده از آن کارمزد های تراکنش ها را پرداخت کنند.

از جمله تفاوت های مهمی که باید به آن اشاره کنیم حمایت هایی است که از نئو توسط دولت چین میشود؛ همانطور که میدانید رقیب اصلی غرب (اتریوم) دولت چین میباشد که با حمایت دولتی از نئو سعی بر آن دارد که بازار را بدست بیاورد به همین دلیل است که از نئو به عنوان اتریوم چینی نیز یاد میشود.

نتیجه گیری

اگر بخواهیم این بحث را جمع‌بندی بکنیم باید بگوییم که نئو به دلیل برتری هایی که در تکنولوژی شبکه خود دارد میتواند اتریوم بعدی شناخته شود ولی از طرفی اتریوم نیز طرفداران خود را دارد و از مقبولیت بیشتری برخوردار است و آینده‌ی این رقابت تنگاتنگ تنها به سرعت پیشرفت هر کدام از این شبکه ها بستگی دارد ولی بدون شک هر دوی این ارز های در جایگاه های خوبی قرار دارند و آینده‌ی روشنی در انتظار آنهاست.

مقایسه اتریوم و نئو (NEO): کدامیک برنده بازی می‌شود؟

جای هیچ شکی نیست که فضای ارزهای دیجیتال بسیار رقابتی شده است.

ارزهای دیجیتال زیادی وجود دارند که برای یک جایگاه مشابه می‌جنگند.

دو رمزارزی که اغلب در مقابل همدیگر قرار گرفته و با هم رقابت شدید دارند؛ اتریوم (Ethereum) و نئو (NEO) هستند.

اتریوم دومین ارز دیجیتال محبوب بعد از بیت کوین است؛ اما نئو در سال‌های اخیر به سرعت پیشرفت کرده و در صدد رسیدن به اتریوم است.

رقابت آن‌ها به حدی شدید است که گاهی اوقات از نئو با عنوان “اتریوم چینی” یاد می‌شود.

در انتهای این مطلب ویژگی‌های کلیدی نئو و اتریوم را درک خواهید کرد (به همراه چیزهای دیگر) و می‌توانید تفاوت بین این دو ارز را تشخیص دهید.

اصول اولیه و پایه

قبل از اینکه در مورد ویژگی‌های کلیدی اتریوم و نئو صحبت کنیم، باید در مورد اینکه اصلا چرا این دو با هم رقابت دارند بدانید.

دلیل اصلی برای رقابت و بحث بیت اتریوم و نئو این است که هر اهداف اصلی و خدمات یکسانی ارائه می‌دهند. هم اتریوم و هم نئو بسیار بیشتر از یک ارز دیجیتال عادی هستند.

بلاکچین‌های اتریوم و نئو هر مقایسه نئو و اتریوم دو برای توسعه و پیشرفت اپلیکیشن‌های توزیع شده و قراردادهای هوشمند طراحی شده‌اند.

قراردادهای هوشمند اغلب برای عرضه‌های اولیه کوین (عرضه ارزهای دیجیتال جدید) مورد استفاده قرار می‌گیرند. اگر با این مفاهیم و اصطلاحات آشنایی ندارید نگران نباشید؛ زیرا در ادامه خیلی سریع تمام این موارد را توضیح خواهم داد.

اپلیکیشن‌های توزیع شده و قراردادهای هوشمند

DApp ها انواعی از اپلیکیشن‌‌ها هستند که بر روی بلاکچین اجرا می‌شوند و در نتیجه، این برنامه‌ها توزیع شده و غیرمتمرکز هستند.

به جای آن که سازنده هر اپلیکیشن بلاکچین مخصوص خودش را طراحی کند؛ می‌تواند از بلاکچین‌های موجود مانند بلاکچین اتریوم و نئو استفاده کند.

یعنی در واقع اپلیکیشن خود را روی بلاکچین اتریوم یا نئو بسازید.

قراردادهای هوشمند مکانیزم پشت dapp ها هستند.

این قراردادها یک سری شرایط خوداجرا هستند که برای یک توافق کدنویسی می‌شوند. از آنجایی که این قراردادها به جای آمدن روی کاغذ به صورت کد هستند، به هیچ شخص سومی برای اجرای آن نیازی نیست و این یعنی هیچ سازمان مرکزی‌ای برای تکیه به آن وجود ندارد. (و نیازی هم به یک نهاد یا سازمان ناظر نیست)

عرضه اولین کوین (ICO)

عرضه اولین کوین تبدیل به یک راه بسیار محبوب شده است تا ارزهای دیجیتال جدید از طریق آن‌ سرمایه اولیه مورد نیاز برای پروژه خود را جمع‌آوری کنند.

نئو و اتریوم هر دو پلتفرمی را به اپلیکیشن‌های جدید ارائه می‌دهند که با استفاده از آن بتوانند یک عرضه اولیه کوین راه‌اندازی کنند.

جمع سرمایه‌‌های جذب شده با ارزش عرضه اولیه کوین‌ در سال 2017 و 2018 میلادی جمعا به 10 میلیارد دلار می‌رسد.

قراردادهای هوشمند، اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز و عرضه‌های اولیه کوین به عنوان بزرگترین اتفاقات بعدی دنیای ارزهای دیجیتال شناخته می‌شوند و به همین دلیل رمزارزهای مختلف می‌جنگند تا سهمی در این بازار داشته باشند.

اتریوم و نئو، دو مورد از بزرگترین رهبران این فضا و صنعت هستند ولی رقبای دیگری نیز وجود دارند از جمله کاردانو، ترون، EOS و…

حال که اصول پایه و نکات ابتدایی جنگ بین اتریوم و نئو را فهمیدید بهتر است وارد بحث اصلی شده و تفاوت‌های این دو ارز دیجیتال را با همدیگر مورد بررسی قرار دهیم.

نئو در برابر اتریوم: تفاوت‌های کلیدی

با آنکه نئو و اتریوم هردو در یک بازار مشترک کار می‌کنند؛ یک سری تفاوت‌های اصلی با یکدیگر دارند.

در ادامه تفاوت‌های ‌این دو در برخی فاکتور‌های مهم و پایه‌ای را مورد بحث قرار خواهیم داد.

مورد قبول واقع شدن توسط توسعه‌دهندگان

نئو به سرعت توسط جامعه برنامه‌نویسان و توسعه‌دهندگان مورد حمایت واقع شد؛ زیرا از زبان‌های برنامه نویسی متعدد همچون سی پلاس پلاس (++C)، سی شارپ، جاوا و و غیره پشتیبانی می‌کرد و هرکس با دانستن هرکدام از این زبان‌ها می‌تواند پروژه مخصوص خودش را در بلاکچین نئو آغاز کند.

از آن طرف اما کاربران در اتریوم فقط می‌توانند از زبان Solidity استفاده کنند.

Solidity یک زبان برنامه‌نویسی کاملا جدید بوده و توسط موسسان و بنیانگذاران اتریوم مخصوص این ارز دیجیتال طراحی شده است، پس تعداد بسیار کمی از افراد این زبان را مقایسه نئو و اتریوم بلد هستند.

هرکس بخواهد پروژه‌ای را در اتریوم شروع کند، ابتدا باید این زبان را یاد بگیرد.

سرعت تراکنش

نئو می‌تواند تا ده هزار تراکنش بر ثانیه را مدیریت کند؛ اما در حال حاضر در بلاکچین اتریوم تنها 15 تراکنش در هر ثانیه قابل انجام است.

همانطور که واضح است و می‌بینید تفاوت بسیار بزرگی بین اتریوم و نئو وجود دارد. در حالی که بیت کوین و اتریوم در تلاش هستند تا سرعت تراکنش‌های خود را بالا ببرند؛ نئو یک جایگزین بسیار خوب در این زمینه است.

سوخت بلاکچین

در بلاکچین نئو دو نوع کوین وجود دارد: NEO و GAS.

هرکس که در کیف پول خود مقداری نئو داشته باشد؛ مقداری GAS پاداش می‌گیرد. برای فهم بهتر آن اینطور فرض کنید که نئو سهام یک شرکت بوده و GAS سود آن سهام است.

کاربران می‌توانند از GAS برای پرداخت هزینه‌های تراکنش در بلاکچین نئو استفاده کنند.

ارز مخصوص اتریوم اتر (Ether) نام داشته و واحد کوچکتر آن gas نامیده می‌شود. برای فهم بهتر، می‌توان Ether را دلار و gas آنرا به عنوان سنت تشبیه کرد.

همانطور که قطعا متوجه شده‌اید NEO و GAS دو کوین کاملا متفاوت‌ هستند؛ اما اتر و gas از نظر ماهیتی یکسان می‌باشند.

تقسیم‌پذیری

اتریوم و ارز آن اتر به واحد‌های کوچکتر با نام gas تقسیم می‌شوند؛ اما نئو غیرقابل تقسیم است. بله درست است نئو یکی از معدود ارزهای دیجیتالی است که تقسیم نمی‌شود؛ درست مانند سهام یک کمپانی.

نکته مهم: ارز دیجیتال را با سهام اشتباه نگیرید. وقتی صحبت از سهام می‌شود فقط برای تشبیه است وگرنه نباید تصور کنید نئو سهام یک شرکت است.

به دلیل غیرقابل تقسیم بودن نئو، نمی‌توانید 1.2 نئو و یا 10.5 نئو را انتقال دهید؛ زیرا این ارز دیجیتال تنها به صورت عددهای صحیح وجود دارد و به همین دلیل است که به یک توکن دیگر؛ یعنی GAS نیاز دارد که قابل تقسیم است.

حمایت دولتی

کشور چین برای ساخت جایگزین‌های خوب برای سرویس‌های غربی شناخته شده است، علی بابا در برابر آمازون، وی‌چت در برابر واتس‌اپ، بایدو در مقابل گوگل و غیره.

به همین صورت نئو نیز جواب چین به اتریوم است.

نئو اولین و بزرگترین ارز دیجیتال چینی است و ظاهرا توسط دولت چین نیز مورد حمایت است. اتریوم از آن طرف حمایت دولت چین را ندارد و این فرصت برای نئو پدید آمده است که بخش اعظمی از بازار چین و دیگر کشور‌های آسیایی را تسخیر کند.

خوب این تمام تفاوت‌های کلیدی بین اتریوم و نئو بود و با نگاهی سریع به مزایای نئو می‌توان متوجه شد که چرا به نئو، “اتریوم بعدی” گفته می‌شود.

فاکتور بسیار مهم بعدی در یک ارز دیجیتال تیم سازنده آن‌هاست. در بخش بعدی در مورد این موضوع در اتریوم و نئو صحبت خواهیم کرد.

تیم سازنده

تیم سازنده و پشت اتریوم و نئو هردو فوق‌العاده هستند. در ادامه بیشتر این موضوع را مورد بررسی قرار خواهیم داد.

تیم اتریوم

تقریبا همه مغز متفکر پشت اتریوم را می‌شناسند: ویتالیک بوترین روسی سازنده اتریوم است.

ویتالیک یک برنامه‌نویس روس-کانادایی است که تنها 24 سال سن دارد. او در همان ابتدای کار به بیت کوین بسیار علاقه‌مند شد و یکی از بنیانگذاران “مجله بیت کوین” شد.

در سال 2015 او و دیگر بنیانگذاران مجله تصمیم به ساخت اتریوم گرفتند و از همان زمان یکی از رهبران و مهم‌ترین شخصیت‌های دنیای ارزهای دیجیتال و بلاکچین است.

ویتالیک بوترین و بقیه تیم نقش بسیار بزرگ و مهمی در توسعه تکنولوژی‌های بیت کوین داشته‌اند و هنوز هم خیلی خلاقانه چالش‌های پیش آمده بر سر راه اتریوم را حل می‌کنند.

برخی از اعضای اصلی تیم اتریوم که یکی از بنیانگذاران آن نیز بودند جدا شده و پروژه مخصوص خودشان را پیش می‌برند. چارلز هوسکینسون یکی از این افراد است که Cardano را راه‌اندازی نموده است.

تیم نئو

دا هونگفی (Da Hongfei)، موسس نئو سابقه طولانی در صنعت بلاکچین داشته و AntShares را در فوریه سال 2014 میلادی تاسیس نموده است.

AntShares یک پلتفرم برای ساخت اپلیکیشن‌های توزیع‌شده است.

AntShares همان کاری را می‌کند که نئو و اتریوم انجام می‌دهند؛ اما چرا دا هونگفی بعد از AntShares نئو را ساخت؟

جواب اینجاست که هردوی این‌ پلتفرم‌ها یکی هستند و فقط در سال 2017 نام پروژه AntShares به نئو تغییر یافت.

در سال 2014 دا هونگفی و اریک ژانگ، مدیر ارشد فناوری AntShares، اقدام به تاسیس OnChain نمودند که یک کمپانی تحقیق و توسعه بلاکچین است.

AntShares و نئو نیز در پیش‌نمایش و نسخه اولیه OnChain توسعه یافتند.

خوب همانطور که می‌بینید نئو نیز ساختار و تیم قدرتمند را پشت خودش دارد. تیم سازنده آن از همان ابتدای جزو اصلی‌ترین افراد در توسعه بلاکچین و ارزهای دیجیتال بوده‌اند و به همین دلیل است که شراکت‌ها و همکاری‌های خوبی را با دیگران برقرار کرده‌اند.

اکنون به وضوح می‌بینید که هم نئو و هم اتریوم توسط افراد شایسته و توانمندی ساخته شده‌اند. تنها تفاوت بین آن‌ها این است که توسعه‌دهندگان بیشتری در مقایسه با نئو از توسعه اتریوم حمایت می‌کنند.

مقیاس‌پذیری

اکثر شما خوانندگان این مطلب می‌دانید که هسته اصلی تکنولوژی ارزهای دیجیتال، بلاکچین است.

مشخص است که ارزهای دارای بلاکچین قوی‌تر و بزرگ‌تر، ارزهای دیجیتال بهتری هستند.

یک وجه مهم در بلاکچین نئو و اتریوم وجود دارد که حتما باید بررسی شود و آن‌ هم مکانیسم توافق جمعی است.

مکانیسم توافق جمعی چیست؟

از آنجایی که بلاکچین یک شبکه همتا به همتا و غیر‌متمرکز است، هیچ شخص واحد و رهبری وجود ندارد که تصمیمات مهم را بگیرد؛ پس تصمیمات چگونه گرفته می‌شوند؟

چگونه تعیین می‌شود که یک تراکنش ارز دیجیتال اعتبار دارد و یا خیر؟

اینجا جایی است که مکانیسم توافق جمعی یا مکانیزم اجماع برای پاسخ به این سوال وارد می‌شود.

هر تراکنشی در بلاکچین هنگامی تایید می‌شود که کاربران حاضر در شبکه در مورد اعتبار آن به توافق جمعی برسند. این موضوع به این آسانی‌ای که نوشتیم نیست؛ اما بگذارید کمی در مورد آن توضیح دهم.

اعضای شبکه (nodeها) باید با استفاده از کامپیوتر خود یک تابع بسیار پیچیده را حل کنند و سپس باقی node ها را متقاعد کنند که راه‌حل آن‌ها درست است.

این روش تصمیم‌گیری مکانیسم توافق جمعی نام دارد. در ادامه فاکتور‌های مهم در نبرد اتریوم و نئو را خواهید خواند که موثر بودن مکانیسم توافق جمعی آن‌ها به این فاکتور‌ها بستگی دارد:

• سرعت تراکنش‌ها شبکه (به طور ساده تعداد تراکنش‌هایی که در هر ثانیه قابل انجام است)
• هزینه تراکنش

این‌ها یک سری مکانیس‌های توافق جمعی هستند که با توجه به نوع توافق متمایز می‌شوند.

نئو از مکانیسم dBFT استفاده می‌کند که یک نسخه بهبود یافته از مکانیسم اثبات سهام (pos) می‌باشد، از آن طرف اتریوم از مکانیسم اثبات کار (pow) بهره می‌برد (البته اتریوم نیز در حال تغییر به مکانیزم اثبات سهام یا POS است).

خوب اگر بخواهیم مکانیسم‌های مختلف را بر حسب بهبودیافتگی و بهتر بودن مرتب کنیم به این سری می‌رسیم:

در نبرد بین اتریوم و نئو dBFT باعث می‌شود که نئو مقیاس‌پذیری بیشتری نسبت به اتریوم داشته باشد. اتریوم هنوز هم از یک مکانیسم گران‌قیمت و غیرموثر استفاده می‌کند که این موضوع یک برتری خاص به نئو می‌دهد.

خبر خوب برای طرفداران اتریوم این که این ارز دیجیتال در صدد آن است تا مکانیسم خود را به pos که بهتر از pos است تغییر دهد.

ویتالیک بوترین همچنین ادعا کرده است که شاید یک راه‌حل بهتر پیدا کنند و نام آن Sharding است. Sharding به طور ساده چه کاری انجام می‌دهد؟

در اثبات کار تمام اعضای شبکه باید هر تراکنش را تایید کنند؛ اما در Sharding تنها گروه اندکی از node ها وظیفه تایید اعتبار تراکنش‌ها را بر عهده دارند و به این ترتیب تعداد بسیار بیشتری از تراکنش‌ها توسط گروه‌های مختلف مورد تایید قرار می‌گیرد و مقیاس‌پذیری اتریوم نیز بالا می‌رود.

این موضوع نویدبخش آینده درخشانی برای اتریوم است.

در بحث مکانیسم توافق جمعی و مقیاس‌پذیری نئو برنده بی چون و چرای ماجراست؛ اما اتریوم قصد دارد که خودش را برساند و قافیه را به نئو نبازد.

مهم این است که اتریوم با چه سرعتی می‌تواند تغییرات را ایجاد کند.

اکنون که مهم‌ترین تفاوت‌های بین اتریوم و نئو را خواندید خود را آماده کنید که تاریخچه‌ این دو ارز دیجیتال را با هم دیگر مطالعه کنیم.

داستان این دو ارز دیجیتال تا به امروز

تاریخچه اتریوم

اتریوم در سال 2015 با هدف از بین بردن محدودیت‌های بیت کوین شروع به کار کرد.

ویتالیک بوترین سعی کرد که دیگر اعضای جامعه بیت کوین را راضی به ایجاد چنین تغییراتی در تکنولوژی بیت کوین بکند.

وقتی ویتالیک در این امر موفق نبود؛ تصمیم گرفت به همراه میایی آلیسی (Mihai Alisie) اتریوم را پایه‌گذاری کند.

وقتی ویتالیک در این امر موفق نبود؛ تصمیم گرفت به همراه میایی آلیسی، آنتونی دی لوریو و چارلز هوسکینسون اتریوم را پایه‌گذاری کند.

توسعه این پروژه در سال 2014 آغاز شد؛ اما شروع به کار رسمی آن به ماه جولای سال 2015 میلادی باز می‌گردد.

در سال 2016 یک سازمان غیرمتمرکز ناشناس تاسیس شد تا بودجه مورد نیاز توسعه اتریوم را جمع‌آوری کند.

بخش خوب ماجرا آنجا بود که آن‌ها توانستند بیش از 150 میلیون دلار سرمایه جذب کنند. متاسفانه یک فرد ناشناس با استفاده از یک اشتباه و خطا در کد این سازمان غیرمتمرکز 50 میلیون دلار از این سرمایه را دزدید.

این دزدی و حمله باعث ایجاد برخی مخالفت‌ها و عدم توافقات در جامعه اتریوم شد و در نهایت این ارز دیجیتال به دو بخش اتریوم و اتریوم کلاسیک تقسیم گردید.

تاریخچه نئو

نئو در سال 2014 تحت عنوان AntShares تاسیس شد. این ارز دیجیتال توسط دا هونگفی و اریک ژانگ با استفاده از کمپانی تحقیقاتشان با نام OnChain آغاز به کار کرد.

در حین توسعه این ارز دیجیتال OnChain در سال 2016 با مایکروسافت چین و Fadada همکاری کرد. این سه کمپانی با یکدیگر سعی در حل و رفع کمبود‌های موجود در بحث اپلیکیشن‌های دیجیتال قانونی داشتند.

در ماه ژوئن سال 2017 میلادی AntShares به نئو تغییر نام داد.

در ماه مارچ سال 2018 نیز Onchain به ازای هر 5 نئوی موجود در کیف پول کاربران به آن‌ها یک توکن ontology هدیه داد.

با استفاده از ontology کاربران می‌توانند در مورد مشکلات و بروزرسانی‌های پلتفرم نئو حق رای داشته باشند.

سخن نهایی

خوب در این مقاله متوجه شدید که نئو به عنوان اتریوم بعدی شناخته می‌شود؛ زیرا در بحث تکنولوژی مزایایی نسبت به اتریوم دارد.

همچنین بعد از مطالعه این متن متوجه شدید که اتریوم مقبولیت و محبوبیت بیشتری در بین کاربران ارزهای دیجیتال دارد و در تلاش است که عقب‌ماندگی‌هایش نسبت به اتریوم را از بین ببرد.

بدون شک نبرد بین اتریوم و نئو بسیار نزدیک و سخت است که نمی‌توان به وضوح گفت که کدام یک برنده واقعی است؛ اما تیم اتریوم سخت در تلاش است که راه‌حل‌هایی را پیدا کند و تکنولوژی خود را به نئو رسانده مقایسه نئو و اتریوم و یا حتی بهتر بنماید.

نظر شما چیست؟ بین نئو و اتریوم شما کدام یک را ترجیح می‌دهید؟

قصد خرید یا فروش ارز دیجیتال در ایران را دارید؟ در این سایت می‌توانید با اطمینان و با چند کلیک خرید کنید:

مقایسه اتریوم و نئو، آینده از آن کدام شبکه است؟

نئو و اتریوم دو شبکه مطرح دنیای بلاکچین هستند، که رقابت آنها همواره زبان‌زد دنبال‌کنندگان این عرصه بوده است. از آنجایی که اهداف و کاربرد این پروژه همانند هم است و فناوری مشابهی نیز دارند، همواره این سؤال بزرگ که اتریوم بهتر است یا نئو ذهن سرمایه‌گذاران را درگیر کرده است. نئو به کمک حمایت‌های دولت چین و سابقه بومی سازی چین در فناوری‌های روز دنیا چشم انداز روشنی را به خود اختصاص داده است. از طرف دیگر اتریوم به‌عنوان اولین و پرچمدار زیر ساخت‌های بلاکچینی سال‌هاست در بازار یکه تازی می‌کند.

در این مقاله تلاش کردیم با دیدگاهی بی‌طرفانه به بررسی نقاط قوت و ضعف این دو پروژه مشهور بپردازیم و ببینیم برای سرمایه‌گذاری کدام پروژه می‌تواند آینده بهتری داشته باشد.

مقایسه اتریوم و نئو

قبل از شروع مقایسه فنی این دو شبکه، بهتر است کمی درباره اهداف آنها صحبت کنیم. هرچند که از نظر اهداف نیز این دو شبکه بسیار بهم شباهت دارند، اما تفاوت‌هایی نیز در آنها دیده می‌شود.

اتریوم با هدف ایجاد بستری غیرمتمرکز و اینترنتی آزاد‌تر پا به عرصه گذاشت. هدف اتریوم از شروع پیدایش، غیر متمرکز‌ سازی هرچیزی و دریچه ورود به نسل جدید اینترنت بود که نسل سوم یا وب ۳ نام گرفت. اتریوم با ایجاد یک زیر ساخت بلاکچینی، فضایی ایجاد کرد که نرم‌افزار‌ها به‌صورت غیرمتمرکز ایجاد شوند تا بدون نیاز به نهادی واسط و اعتمادسازی فعالیت کنند. همین مفهوم پایه‌های امور مالی غیرمتمرکز یا دیفای را بنیان‌ نهاد که هم‌اکنون چند ده میلیارد دلار در این اکوسیستم جریان دارد.

نئو، اما نئو علاوه بر امکانات اتریوم، هدف اصلی خود را برای ایجاد زیرساختی با قابلیت اقتصاد هوشمند و دیجیتالی سازی دارایی‌ها فیزیکی با امکان شناسایی هویت دیجیتالی بنا نهاد. نئو در تلاش است تا تمامی مبادلات فیزیکی و حقوق مالکیتی را وارد دنیای دیجیتال کند و به کمک قرارداد هوشمند و فناوری بلاکچین، مشکلات هویتی، کلاه‌برداری‌ها و محدودیت‌های معاملات فیزیکی را از بین ببرد.

به بیان ساده‌تر نئو در تلاش برای یک اکوسیستم اقتصادی کامل و شفاف و بدون نیاز به اعتماد‌سازی است که تمامی مراودات مالی و معاملاتی را شامل شود.

هرچند که نئو اقدامات بسیاری را برای هدف خود انجام داده است، اما به طور قطع نمی‌توان گفت که این هدف برآورده شده یا تا حد بالایی به آن نزدیک شده است.

مقایسه فنی شبکه‌های اتریوم و نئو

این دو شبکه از نظر فنی و بحث تکنولوژیکی نیز شباهت‌ها و تفاوت‌هایی باهم دارند. از برخی جهات نئو سرتر و از برخی جهات اتریوم بهتر عملکرده است. حال به بررسی فنی این دو پروژه می‌پردازیم.

پروتکل اجماع

اتریوم به‌مانند بیت کوین از سازوکار اثبات کار استفاده می‌کند. اثبات کار به معنی استفاده از قدرت پردازش کامپیوتری برای حل مسائل ریاضی است. پس از حل هر مسئله ریاضی شبکه به اقدام به تولید یک بلاک جدید و استخراج کوین‌های جدید می‌کند. در هر بلاک تراکنش‌ها ثبت شده و استخراج کننده پاداش بلاک را دریافت می‌کند.

اما نئو جزو اولین بلاکچین‌هایی بود که اثبات کار را با اثبات سهام جایگزین کرد. در اثبات سهام، تایید‌کنندگان تراکنش‌ها دیگر نیاز به قدرت پردازش کامپیوتری ندارند، بلکه به مقدار دارایی سپرده‌گذاری خود شانس پیروزی برای تولید بلاک جدید را بالا می‌برند.

• اثبات کار از امنیت بیشتری بخوردار است اما سرعت پردازش کمتری ارائه می‌دهد. از طرف دیگر اثبات سهام مقیاس‌پذیری شبکه را بالا می‌برد اما به طبع امنیت کمتری را برای شبکه فراهم می‌‎کند.

اعتبارسنج‌ها

یکی از مهم‌ترین عناصر یک بلاکچین تعداد اعتبارسنج‌های آن بلاکچین است. تعداد اعتبارسنج با عدم تمرکز در شبکه رابطه مستقیم دارد، هرچه تعداد بالاتر رود شبکه غیرمتمرکزتر فعالیت می‌کند.

اتریوم با چندین‌‍ هزار اعتبارسنج که هیچ وابستگی به نهاد خاصی ندارند، با اختلاف غیرمتمرکز‌ترین شبکه زیرساخت بلاکچینی است.

نئو از تعداد محدودی اعتبارسنج استفاده می‌کند که همه توسط تیم توسعه اصلی تایید صلاحیت و انتخاب می‌شوند. این به معنی تمرکز بالای شبکه نئو است که برخلاف ذات وجودی فناوری بلاکچین است.

• در این مورد اتریوم با اختلاف بهتر است نئو عملکرده است.

سرعت پردازش و هزینه تراکنش‌ها

تقریبا هرکسی که کمی با دنیای بلاکچین آشنا باشد، می‌داند که هزینه تراکنش‌های شبکه اتریوم سر به فلک کشیده است. برای استفاده از نرم‌افزار‌های غیرمتمرکز شبکه اتریوم باید کارمزد بسیار بالایی که گاهی اوقات حتی تا ۱۰۰ دلار افزایش داشته پرداخت کرد. از طرفی دیگر سرعت انجام تراکنش در شبکه اتریوم نیز نسبت به بلاکچین‌های رقیب خود بسیار کمتر است.

اما شبکه نئو از این بابت بهتر عملکرده است. نئو از کارمزد تراکنش‌های بسیار پایین بهره می‌برد و همچنین سرعت تایید تراکنش‌ها بسیار بالاست.

حمایت دولت‌ها و سازمان‌ها

این مورد نیز یکی از مواردی است که این دو شبکه اختلاف بسیاری باهم دیگر دارند. بلاکچین و دنیای رمز‌ارز‌ها با هدف عدم دخالت دولت‌ها و قدرت‌های مرکزی به وجود آمدند پس حمایت یک دولت از شبکه بلاکچینی حتی اگر در قیمت تاثیر مثبت بگذارد به ذات نمی‌تواند مثبت باشد.

اتریوم یک سازمان کاملا خود مختار و شبکه‌ای منبع‌باز است. شبکه اتریوم تحت حمایت هیچ دولت و نهاد خاصی نیست. حتی ویتالیک بوترین نیز قدرت هدایت شخصی شبکه را ندارد بلکه تمامی اتفاقات از اجماع‌ نظر تمامی توسعه‌دهندگان و سهام‌داران شبکه می‌گذرد. از آنجایی که کد اتریوم به صورت منبع باز طراحی شده. تمامی توسعه‌دهندگان از سراسر دنیا امکان ایجاد تغییرات و ارائه پروپوزال برای مسیر آینده پروژه را دارند.

نئو، برخلاف اتریوم، نئو ذات متمرکزی دارد. این شبکه تا مدت‌ها تحت حمایت کامل دولت چین بوده و مسیر توسعه شبکه با تصمیم تیم توسعه‌ مرکزی گرفته می‌شود. حتی اعتبارسنج‌های شبکه نیز باید از طرف تیم توسعه تایید صلاحیت شوند که از عدم تمرکز شبکه کاسته می‌شود. شاید تمرکز قدرت در شبکه نئو تاکنون مشکل ساز نبوده و به خودی خود ایراد بزرگی راه پروژه وارد نکند اما این اتفاق در تضاد با ماهیت اصلی بلاکچین و دنیای رمز‌ارز‌ها است.

• در این قسمت نیز می‌توان گفت اتریوم بهتر عملکرده است.

زبان برنامه نویسی قرارداد هوشمند

اتریوم از زبان برنامه نویسی سالیدیتی (Solidity) برای قرارداد هوشمند خود استفاده می‌کند. سالیدیتی زبانی ساده است توسط گوین وود اختراع شد. شبکه اتریوم توانایی پشتیبانی از زبان‌های دیگر را نداشته و ایجاد قرارداد‌های چند منظوره و پیچیده در شبکه اتریوم سخت‌تر است.

اما نئو از چندین زبان برنامه‌نویسی مانند راست، گو و سی شارپ پشتیبانی می‌کند که امکان ایجاد قرار داد‌های پیچیده‌تر و چند منظوره در آن وجود دارد. همچنین پشتیبانی از چند زبان برنامه‌نویسی کار را برای توسعه‌دهندگان و حضور توسعه‌دهندگان بیشتر راحت‌تر می‌کند.

• در این مورد نئو قوی‌تر از اتریوم عمل‌کرده است.

مقبولیت عمومی و حجم‌بازار

این مورد نیازمند توضیح زیادی نیست! کاملا واضح است که اتریوم یکی از اصلی‌ترین ستون‌های بازار و بعد از بیت کوین دومین ارز دیجیتال بزرگ بازار است. اتریوم سالیان سال است که جایگاه دومین پروژه بزرگ را به خود اختصاص داده و گویی قصد از دست دادن جایگاه خود را ندارد. از نظر اقبال عمومی نیز می‌توان فهمید که شبکه اتریوم کابران بیشتر و میزان تراکنش‌های بیشتری را ثبت می‌کند. صرافی غیرمتمرکز یونی سواپ که در شبکه اتریوم فعالیت می‌کند، هم‌اکنون حجم معاملاتی برابر با صرافی‌های متمرکز بزرگ دنیا را ثبت کرده است.

کلام آخر

در این مقاله به مقایسه ۲ پروژه مطرح و قدیمی بازار پرداختیم. سعی کردیم از چندین وجه این دو پروژه را بررسی کنیم. از برخی جهات نئو بهتر و از برخی دیگر اتریوم بهتر عملکرده بود. احتمال اینکه نئو رشد‌های نجومی‌‍ را در آینده تجربه کند بسیار بالاست. اما قطعا اتریوم سرمایه‌گذاری کم ریسک‌تری خواهد بود.

اتریوم بهتر است یا نئو؟مقایسه کامل

مقایسه اتریوم و نئو؛کدام بهتر است؟

فضای ارز دیجیتال باعث شده است که افراد زیادی نسبت به این بازار علاقه نشان دهند. این مسئله باعث شده است که ما هم محض کنجکاوی بخواهیم اطلاعات بیشتری را درباره آن‌ها کسب کنیم. رقابت شدیدی بر سر کسب رتبه‌های برتر بین ارزهای دیجیتال ایجاد شده است و این رقابت با عرضه رمز ارزهای جدید بیشتر نیز می‌شود.

هر چند که بسیاری از افراد، خصوصا افرادی که در این عرصه مبتدی هستند، ارزهای دیجیتال را بیشتر با بیت کوین می‌شناسند، اما نمونه‌های دیگری نیز هستند که در همان ابتدای حضور خود قدرتمندانه ظاهرشده‌اند. از جمله این رمز ارزها می‌توان اتریوم و نئو را نام برد که اتفاقا رقابت شدیدی نیز با یکدیگر دارند.

پس از بیت کوین این اتریوم است که از جایگاه بهتری در بین سایر رمز ارزها برخوردار است و نئو هم در این عرصه حسابی می‌جنگد تا رتبه دوم را از اتریوم برباید. برا افرادی که با این فضا آشنا هستند این سوال پیش می‌آید که کدام یک از این دو بر دیگری ارجحیت دارد و موقعیت بهتری برای سرمایه ‌گذاری محسوب می‌شود؟

به همین علت تصمیم گرفتیم مقایسه‌ای بین این دو ارز دیجیتال محبوب داشته باشیم تا شما پاسخ مناسبی برای این سوال به دست آورید.

بررسی رمز ارز اتریوم

اگر بخواهیم پرطرفدارترین سیستمی که کارش طراحی و اجرا کردن قراردادهای دیجیتال است را نام ببریم، باید به اتریوم اشاره داشته باشیم. این فناوری جذاب و جالب یک بازیگر بزرگ در عرصه قراردادهای هوشمند به شمار می‌آید که همین مسئله باعث شده است رقبا بخواهند این عنوان را از اتریوم بگیرند.

تا قبل از این که اتریوم روی کار بیاید، صنعت بلاک چین تنها محل مبادله ارزهای دیجیتال به شکلی ساده بود، اما زمانی که این ارز ایجاد شد توانست انقلابی را در این صنعت به‌وجود آورد که باعث رشد صنعت بلاک چین نیز شد. شاید جالب باشد که بدانید این پلتفرم از چنان ارزش و اهمیتی برخوردار است که توانسته چند هزار توسعه‌دهنده و برنامه‌نویس را برای پیشبرد اهداف خود جذب کند.

بررسی رمز ارز نئو

درست در همان سالی که اتریوم عرضه شد اولین ایده‌ها برای ایجاد رقیب‌اش نئو نیز پدیدار گشت. در اوایل کار، متخصصان چینی نام antshares را برای این مز ارز برگزیدند که پس از طرح ایده اولیه و کار و تحقیق بر روی آن، این پلتفرم دو سال بعد وارد بازار ارزهای دیجیتال شد.

یک سال پس از آن بود که نام این رمز ارز به نئو تغییر پیدا کرد. از زمان مقایسه نئو و اتریوم اجرایی شدن این ارز که مانند اتریوم در راستای قراردادهای هوشمند بود، نئو توانست به‌روزرسانی‌های مختلفی را تجربه کند و خود را به یکی از ارزهای دیجیتال شناخته‌ شده تبدیل کند.

اگرچه نئو از نظر کلیت و اهداف تا حدودی به دنبال طی‌کردن همان مسیری است که اتریوم قبلا آن را رفته، اما این ارز دیجیتال از دیگر جنبه‌ها مثل زیربنا، مقیاس‌پذیری و شیوه‌های برنامه‌نویسی با اتریوم تفاوت‌های زیادی دارد.

مقایسه اتریوم و نئو

حتما دوست دارید بدانید که چرا رقابت بین اتریوم و ارز دیجیتال نئو تا به این حد زیاد شده است؟ باید گفت دلیل این امر آن است که برخلاف سیستم متفاوتی که در پیش دارند هر دو اهداف مشترکی را در نظر دارند. اگر بخواهیم به بزرگ‌ترین تفاوت این دو ارز اشاره کنیم، واضح است که درباره طرفداران آن‌ها سخن خواهیم گفت.

اتریوم بسیار بزرگ و پرقدرت‌تر از نئو بوده و به همین دلیل سهم بیشتری از بازار را به خود اختصاص داده است. همان‌طور که اشاره کردیم این پروژه گسترده چند هزار توسعه‌دهنده دارد که به شکل مداوم در حال بهبود آن هستند.

به علت این حجم از کار از اتریوم، به این زودی رقیب دیگری نمی‌تواند جایگاه آن را بگیرد و به همین دلیل است که نئو کوچک‌تر از اتریوم دیده می‌شود.

اما از طرفی این مسئله باعث نمی‌شود که امتیازات نئو در نظر گرفته نشود. یکی از ویژگی‌های خوب این رمز ارز ، همکاری شرکت سازنده با گروه‌های بزرگ دنیای دیجیتال از جمله مایکروسافت است تا بتواند پاسخ‌ها و راه‌حل‌های بهتری را برای مشکلات پیش رو بیابد.

نئو و اتریوم در کنار نمونه‌های مشابه، جنگ سرسختی بر سر تصاحب بازار عرضه‌های اولیه کوین دارند که با نام ICO شناخته می‌شود. همچنین رقابت این دو شامل حال اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز و قراردادهای هوشمند نیز می‌شود.

بنابراین هر رمز ارزی که بتواند سهم بیشتری در این بازار داشته باشند، از قدرت بیشتری نیز برخوردار خواهد بود از جمله تفاوت‌های دیگر می‌توان موارد زیر را نام برد.

اگر چه گفتیم تعداد برنامه نویسان اتریوم زیاد به نظر می‌رسد اما در مقابل، این نئو است که تنوع در زبان برنامه‌نویسی را ایجاد کرده. نئو به راحتی بسیاری از زبان‌های برنامه‌‌‌نویسی را پشتیبانی می‌کند؛ برای مثال فرقی ندارد شما یک توسعه‌دهنده سی شارپ باشید یا سی پلاس و جاوا، زیرا در هر صورت می‌توانید پروژه خود را در این بلاک چین شروع کنید؛

مزیتی که اتریوم از آن غافل است زیرا این پلتفرم تنها از زبان solidity پشتیبانی می‌کند. این زبان تنها برای اتریوم طراحی شده و یک ‌زبان کمتر شناخته‌ شده به حساب می‌آید.

در رمز ارز نئو برای ارائه پاداش به خاطر دریافت neo مقداری کوین GAZ ارائه می‌شود. افرادی که از این رمز ارز استفاده کنند می‌توانند هزینه تراکنش خود را در این بلاک چین با GAZ پرداخت کنند؛ اما اتریوم یک واحد کوچک‌تر از خود را ارائه می‌دهد که از این لحاظ نئو برتری دارد.

یکی دیگر از ویژگی‌های منحصربه‌فردی که می‌تواند یک ارز را بر دیگری پیروز کند سرعت تراکنش آن است. در نئو مدیریت به شکلی در نظر گرفته شده که می‌تواند تا ده هزار تراکنش در هر ثانیه را پاسخگو باشد.

این در حالی است که اتریوم در هر ثانیه قادر است تنها پانزده تراکنش را مدیریت کند. در مقابل این مزیت نئو، رمز ارز اتریوم نیز قابلیت تقسیم‌پذیری را داراست، به طوری که می‌توانید هر میزان از آن را که دوست دارید، انتقال دهید.

این در حالی است که نئو قابلیت تقسیم‌پذیری ندارد و باید به صورت عدد کامل منتقل شود. در این مقاله نئو و اتریوم را برای شما مورد بررسی قرار دادیم و اکنون شما می‌توانید با در نظر گرفتن این نکات، تصمیم بگیرید که کدام یک برای سرمایه گذاری مناسب‌تر به نظر می‌رسد.

ارز نئو (NEO) چیست؟ اتریوم در لباسی دیگر

کسانی که اندک آشنایی با بازار رمز ارزها دارند، بلاک‌چین اتریوم را می‌شناسند. این بلاک چین به عنوان بزرگ‌ترین میزبان برنامه‌های غیر متمرکز و قراردادهای هوشمند در دنیا به حساب می‌آید که در طول سال‌های اخیر پیشرفت‌های زیادی را تجربه کرده است. در کنار اتریوم پروژه‌های مشابه زیادی نیز ایجاد شده‌اند که با ماهیت تقریبا مشابهی آغاز به کار کرده‌اند. پروژه بلاک‌چینی نئو (NEO) یکی از آن‌هاست. در ادامه قصد داریم به معرفی این پروژه و توکن اختصاصی آن یعنی ارز نئو بپردازیم. در ادامه با ما همراه باشید.

فهرست عناوین مقاله

پروژه نئو چیست؟

نئو یک پروژه بلاک‌چینی است که با هدف دستیابی به اقتصاد هوشمند دیجیتال در سراسر دنیا آغاز به کار کرده است. قراردادهای هوشمند به عنوان یکی از بخش‌های مهم این پروژه بلاک‌چینی به شمار می‌رود. این پروژه از سال 2014 توسط یک تیم متخصص چینی آغاز به کار کرده است و در طول مدت زمان راه‌اندازی دو بار عرضه توکن با هدف تأمین نقدینگی انجام داده است. شرکت پشتیبانی کننده از پروژه ارز نئو، Onchain نام دارد که یک نهاد غیر انتفاعی است و زیر نظر سازمان دولتی خاصی فعالیت نمی‌کند.

در بستر پروژه نئو، دو نوع دارایی تعریف شده است که عبارت‌اند از:‌

1. دارایی‌های دیجیتال فراگیر

این دارایی‌های دیجیتال به صورت عمومی در کل اکوسیستم مورد پذیرش قرار گرفته و قابل استفاده است.

2. دارایی‌های دیجیتال قراردادی

این دارایی‌ها در قالب قراردادهای خاصی تعریف شده و صرفا در بستر همان سیستم قراردادی می‌توان از آن‌ها استفاده کرد.

نگاهی به اکوسیستم پروژه ارز نئو

در بلاک‌چین نئو از مکانیزم اجماع اثبات سهام (Proof Of Stake) برای تأیید تراکنش‌ها استفاده می‌شود. به این معنی که عملا چیزی به نام استخراج ارز نئو موضوعیت پیدا نمی‌کند. بلکه توکن‌ها به طور کامل از قبل تولید شده‌اند و مبتنی بر مکانیزم خاصی بین اعضای جامعه توزیع می‌شوند.

در بلاک‌چین نئو دو توک اختصاصی در نظر گرفته شده است که عبارت‌اند از:

• ارز نئو (NEO)
• ارز گس (GAS)

هر کدام از این دو توکن به طور کلی برابر 100 میلیون برای عرضه در نظر گرفته شده‌اند. در جریان عرضه توکن برای تأمین مالی در مجموعه 50 میلیون ارز دیجیتال نئو به فروش رسید و تنها 50 میلیون دیگر از طریق عرضه عمومی به فروش می‌رسد. بر خلاف ارزهای دیجیتالی مانند بیت کوین که می‌توان به صورت کسری از واحد نیز آن‌ها را ذخیره کرد، ارز نئو را صرفا امکان خرید و فروش یک واحد کامل از این توکن وجود دارد.

کیف پول‌های دیجیتال پروژه ارز نئو

سایت رسمی ارز دیجیتا نئو تعدادی کیف پول دیجیتال را معرفی کرده است که برای نگهداری رمز ارز نئو می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید. سه مورد از معروف‌ترین کیف پول‌ها عبارت‌اند از:

1. کیف پول NEO-GUI

NEO-GUI به عنوان کیف پول و هسته مرکزی ارز دیجیتال نئو به شمار می‌رود. با نگهداری ارز NEO در این کیف پول، توکن گس به عنوان پاداش به شما به صورت مستمر داده می‌شود. این کیف پول در نسخه دسکتاپ و فقط برای سیستم عامل اندروید عرضه شده است.

2. کیف پول O3 Wallet

کیف پول O3 Wallet به عنوان بهترین کیف پول موبایل ارز نئو به شمار می‌رود که دارای دو نسخه اندروید و iOS است.

3. کیف پول Neon Wallet

Neon Wallet یک کیف پول ساده است که در نسخه دسکتاپ و مناسب سیستم عامل‌های ویندوز، لینوکس و مک عرضه شده و به عنوان محبوب‌ترین کیف پول ارز نئو نیز به شمار می‌رود. در ازای ذخیره دارایی ارز دیجیتال نئو در این کیف پول دیجیتال به طوور مستمر توکن گس به عنوان پاداش به شما تعلق می‌گیرد.

علاوه بر موارد فوق کیف پول‌های دیجیتال دیگری از جمله NEO-CLI، OneGate، O3 Wallet، ONTO Wallet و NEOLine نیز در سایت رسمی پروژه نئو معرفی شده‌اند.

تاریخچه قیمت ارز نئو

در ادامه بحث تحلیل ارز نئو، بد نیست که نگاهی به تاریخچه قیمت ارز دیجیتال NEO بیندازیم. در زمان عرضه عمومی این توکن قیمت 0.39 دلار مقایسه نئو و اتریوم داشت. سال 2017 برای ارز دیجیتال نئو فوق‌العاده بود. و در تمام طول سال روند صعودی به خود گرفت. در نهایت در دهه اول ژانویه سال 2018 قیمت آن به 187 دلار رسید که بالاترین قیمت آن تا به همین امروز به شمار می‌رود.

اما از ابتدای سال 2018 تا پایان آن، روند نزولی بر قیمت ارز نئو حاکم بوده است. به گونه‌ای که در پایان سال 2018 روی قیمت 7 دلار ایستاد. در سال 2019 نیز با یک شیب بسیار ملایم روند صعودی به خود گرفت و این سال را با قیمت 12 دلار به پایان رساند. در سال 2020 بین محدود 12 تا 25 دلار در نوسان بود و در نهایت این سال را نیز با قیمت 14 دلار به پایان رساند. سال 2021 مانند تمام بازار رمز ارزها برای رمز ارز نئو نیز سال خوبی بود. به گونه‌ای که تا ماه می به قیمت 119 دلار رسید. اما بعد از آن وارد روند نزولی شد و در نهایت سال را با قیمت 38 دلار به پایان رساند.

در حال حاضر که در ماه ژانویه سال 2022 به سر می‌بریم، این ارز دیجیتال حوالی 22 دلار در حال خرید و فروش است. ارزش بازار معاملات این ارز دیجیتال به بیش از 2 میلیارد دلار می‌رسد. از مجموع 100 میلیون توکن که برای عرضه در نظر گرفته شده است نیز بیش از 70 میلیون در حال گردش است. در رتبه‌بندی بازار رمز ارزها نیز در جایگاه 64 قرار گرفته است.

سؤالات متداول

1. ارز نئو را از کدام صرافی بخریم؟

برای خرید ارز NEO می‌توانید از طریق صرافی‌هایی مانند بایننس، صرافی کوکوین ، هیوبی گلوبال، Gate.io، بیت فینکس، کوین وان، پولونیکس، بیت رکس، کوینکس و … اقدام کنید. البته پرداخت پاداش در ازای نگهداری توکن نئو صرفا در کیف پول‌هایی انجام می‌شود که در بالا معرفی کردیم.

2. بهترین کیف پول برای نگهداری رمز ارز نئو چیست؟

علاوه بر آنچه در بالا اشاره کردیم، کیف پول‌های نرم افزای تراست والت ، مث والت، نئون والت و اتمیک والت و همچنین کیف پول‌های سخت‌افزاری ترزور و لجر را می‌توان برای نگهداری ارز دیجیتال نئو استفاده کرد.

3. توزیع رمز ارز نئو به چه صورت انجام می‌شود؟

در اکوسیستم نئو، توکن NEO به صورت زیر توزیع می‌شود:

• 50 میلیون توکن برای عرضه عمومی
• 15 میلیون توکن ذخیره برای شرایط اضطراری
• 10 میلیون توکن برای توسعه دهندگان
• 10 میلیون برای تشویق دیگران به استفاده از اکوسیستم نئو
• 15 میلیون برای سرمایه‌گذاری در سایر پروژه‌های بلاک‌چین

4. توکن گس (GAS) چیست؟

توکن گس با هدف ترغیب کاربران به استفاده از شبکه نئو و همچنین پرداخت کارمزدها ابداع شده است. به گونه‌ای که در ازای تشکیل هر بلاک جدید در این شبکه یک توکن گس تولید می‌شود. در مجموع نیز به ازای ذخیره هر یک ارز نئو، معادل 0.0003 توکن گس به شمار اختصاص پیدا می‌کند. توسعه دهندگان شبکه در مجموع پیش‌بینی می‌کنند که تعداد کل توکن‌های گس، ظرف مدت زمان 22 سال به طور کامل عرضه شوند.

هر کس قصد داشته باشد که برنامه غیر متمرکز یا قرارداد هوشمند اختصاصی‌اش را روی شبکه نئو تعریف کند، باید کارمزد بهره‌برداری از خدمات را با استفاده از توکن گس پرداخت نماید. همچنین نودهای فعال در زمینه تأیید تراکنش‌ها نیز پاداش خود را در قالب توکن GAS دریافت می‌کنند.

5. بلاک تایم در شبکه نئو چقدر است؟

تشکیل هر بلاک در شبکه نئو حدود 15 تا 20 ثانیه زمان می‌برد که در مقایسه با اتریوم زمان کمتری را شامل می‌شود. همچنین در هر ثانیه حدود 1000 تراکنش در این شبکه قابل پردازش است که باز هم در مقایسه با اتریوم در وضعیت بسیار بهترین قرار دارد.

کلام پایانی

در این مقاله بررسی کردیم که رمز ارز نئو چیست و چه کاربردهایی برای پروژه NEO می‌توان در نظر گرفت. در بحث تاریخچه قیمت ارز دیجیتال نئو به خوبی مشاهده کردید که نوسانات قیمتی بسیار زیادی در این سال‌ها تجربه کرده است. البته با وجود فراز و فرودهای زیاد، هنوز هم فاصله بسیار زیادی نسبت به قیمت عرضه اولیه خود دارد و سود زیادی را نصیب سرمایه‌گذاران خود کرده است. با این وجود برای پیشرفت بیشتر در مقایسه بلاک‌چین‌های رقیب مانند اتریوم، نیاز به جذب پروژه‌های بیشتر دارد. باید منتظر ماند و دید که آیا می‌تواند موفق به انجام این کار شود یا خیر.